RadioVisie viert in 2024 z’n zevenentwintigste verjaardag op het internet. Daarmee is deze digitale mediakrant de oudste in z’n genre. Tel daarbij het feit dat RadioVisie online het vervolg is van het gedrukte maandblad dat voor het eerst verscheen in… 1973. Het logische gevolg is deze langlopende reeks die het complete verhaal ‘achter’ RadioVisie vertelt. Dit is de voorlopig laatste aflevering.
Opmerkelijke verschillen
‘Baffle’ zou in het vervolg in offset verschijnen en in Breda gedrukt worden. Ook het grote BTW-verschil speelde een sleutelrol. Niet dat iedereen in Nederland maar zes procent moest betalen, maar de VVVR kon als rechtspersoon – een Stichting met cultureel doel -, zo was het omschreven in de oprichtingsstatuten, genieten van dit fiscale voordeel. Anderzijds was Nederland dan weer een razend duur land om tijdschriften met de post te versturen.
Drukwerk was er… drukwerk. Er werd geen onderscheid gemaakt tussen een reclamefolder en een gedrukt informatief magazine. Op dat vlak was België wel een Luilekkerland. De nationale PTT hanteerde speciale tarieven voor verenigingsbladen. Terwijl het in Nederland precies één Gulden kostte om één enkel exemplaar te versturen, kon dat in België voor slechts één enkele Frank. Met andere woorden, de Belgische post was tot twintig maal goedkoper. Tel uit de winst!
Het plaatje was snel rond. ‘Baffle’ werd in Nederland gedrukt, naar België gebracht om van daaruit verstuurd te worden. Zolang het magazine in stencil verscheen werd het in Geluwe gedrukt en ging het van daaruit naar de abonnees. Ook naar de Nederlandse. Maar met de nieuwe aanpak dook ook plots een grensoverschrijdend probleem op. Een probleem met de BTW…
Het smokkelpad
We schrijven 1976, toen een één gemaakt Europa nog niet bestond. Wel was de Benelux al langer een soepel orgaan en wie de Belgisch/Nederlandse grens overstak moest al pech hebben om een douanier of een gesloten slagboom te zien, maar officieel moest zowat alles wat uit het buitenland kwam toch nog gedeclareerd worden. Waren er significante prijsverschillen, dan moesten die bijgepast worden aan de wederzijdse staten.
Een in Nederland gedrukte ‘Baffle’ moest dus officieel in België ingevoerd worden, de taksen er op betaald, waarna men weer verder kon. Geen spek naar de bek van de VVVR. De club werkte zich uit de naad tegen bodemprijzen voor de leden/abonnees, het mooie BTW-verschil in Nederland en de merkwaardig lage verzendtarieven in België, wilden we te allen prijze behouden. Het lidgeld tien keer duurder maken, was geen optie.
Kortom, vanaf maart 1976 zou de hele lading ‘Baffles’ gewoon over de grens worden gesmokkeld. Een heksentoer was dit niet, want zoals eerder aangehaald, stonden de douanegebouwen langsheen de grenzen er nog wel, maar verder kon je met de auto zonder meer, meestal, passeren zonder controle.
Leren met vallen en opstaan
Niet geremd door een portie bijgeloof zou ‘Baffle 13’ voor het eerst in zijn nieuwe jasje verschijnen. Toch liep het niet helemaal zoals gehoopt. Kant- en klare pagina’s afleveren bij de drukker was sneller gezegd dan gedaan. De teksten moesten op de juiste plaats staan. Dat lukte wel. Maar de koppen, meestal in een groter lettertype, konden enkel gemaakt worden met afwrijfletters, wat al iets moeilijker was.
Tenslotte moest de ruimte voor de foto’s blank worden gelaten. Die foto’s werden apart bij de drukker afgegeven. Maar omdat die zelden het juiste formaat hadden, moest er gepast en gemeten worden, zodat de drukker een nieuwe foto, op het juiste formaat, op zijn drukplaat kon inpassen.
De twee VVVR-protagonisten Frans Schuurbiers en Jean-Luc Bostyn waren reeds weken aan het oefenen om een layout te bedenken, terwijl intussen ook het blad nog eens gevuld moest worden. (En dat was vermoeiend, zoals blijkt op de foto). De nieuwe ‘Baffle’ was gepland voor 1 maart en al snel bleek dat men die deadline niet zou halen als het hele blad in offset zou verschijnen. Er werd een noodplan bedacht.
Enkel de cover
Nog maar eens, maar dan echt de allerlaatste keer, zou ‘Baffle’ gestencild worden, op de cover na. Meteen kon de kwaliteit van de Copy Shop getest worden. Een foute cover was minder erg dan een compleet fout magazine van twintig pagina’s. Jean-Luc mocht zich nog eens snel uitleven om een collage-cover te bedenken. Logo’s van vele zeezenders werden geschikt, waar nodig bijgewerkt.
Alle artikelen werden nog een keer op stencil gezet, waarna de in Breda gedrukte covers voor een laatste keer met de in Geluwe gestencilde inhoud werd verzameld. De Copy Shop had woord gehouden, hun cover was helemaal gaaf en heel snel klaar. ‘Baffle 14’ zou eindelijk compleet nieuw worden. Startdatum… 1 april 1976.
° Wordt vervolgd in het najaar.
