Waar haal je als jong disco jockey de mosterd vandaan? Wel, in mijn geval bij de Engelse service van Radio Luxemburg 208, de piraten van destijds: Caroline, Radio London, Veronica en nog later bij Radio 1, maar dan wel de goede ouwe trouwe Radio One van de BBC, juist.
Je had toen voor het beluisteren van al die zenders geen satellietontvanger nodig, alles kwam perfect via de middengolf binnen. Simon Bates in the morning, Steve Wright in the afternoon.
Het was natuurlijk de kunst om de platen die werden gedraaid door deze gasten ook zo snel mogelijk in je bezit te krijgen. Dan kon je ze op de radio laten horen al lang vooraleer de platenfirma ze uitbracht. Tegen de tijd dat de platen bij de platenboer lagen, vond je ze zelf al versleten…
Regelmatig stak ik Het Kanaal over om op een vroege zaterdagochtend te gaan snuffelen in de Londonse Virgin store. Het wilde wel eens helpen. We schrijven de jaren 80.
In de lokale pubs klinkt: ‘Don’t you want me baby’ van The Human League. MTV Europe draait de hele tijd ‘Master & Servant’ van Depeche Mode. En The Clash brult ‘London Calling’.
Op donderdag gehoord bij Steve Wright, op zaterdag gekocht in de Virgin Store en de woensdag daarna wel vier keer gedraaid op Hilversum 3. En nadien niets meer van gehoord… Life is hard and then you die !
He La Hu! Zij kenden de naam van de internetproviders toen al: He Yahoo! Zo klonk de zomer van 1981. Dit vinyl moment is voor Heaven 17, ‘At the height of the figthing’.
