Ze bestaan in Vlaanderen, maar ze zijn als een witte raven. Je moet hard je best doen om er eentje te vinden. In Nederland geldt het omgekeerde fenomeen, ze zijn bijna net zo talrijk als herfstbladeren aan de bomen. En ze worden ook wel eens… opgeveegd. Kortom, bij ‘ons’ bijna onbestaande, bij de noorderburen hebben ze zopas een plek verworven op de website van het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland.
Liefkozend wordt het fenomeen er zelfs ‘de piratencultuur‘ genoemd. Omdat het meer is dan ‘gewoon’ illegaal uitzenden. Uiteraard is er in eerste instantie de radiozender zonder licentie, maar dat soort stations draait bijna hoofdzakelijk ‘piratenmuziek‘, Nederlandstalige liedjes die niet of nauwelijks te horenzijn op ‘gewone’ landelijke zenders, zoals schlagers en polka’s.
De vermelding op de website is te danken aan het Drentse PvdA-Statenlid Peter Zwiers. Hij stelt dat de piratencultuur, die vooral in het oosten en noorden van Nederland welig tiert, volstrekt uniek is. Veel zangers van het levenslied zijn populair geworden via dit soort zenders.
Voor een vermelding op de website controleert het Kenniscentrum of een voorgedragen onderwerp voldoet aan een aantal objectieve criteria. Zo moet het een traditie zijn die al meerdere generaties leeft. Onderwerpen die op de website belanden, kunnen in een vervolgstadium worden voorgedragen als cultureel erfgoed. Hiervoor moet de indiener eerst een erfgoedzorgplan opstellen.
