Sommige cijfers hebben een ander soort waarde dan enkel degene waarvoor ze zijn bedacht: om mee te… rekenen. Een hele reeks getallen zijn symbolisch. Honderd, vijfentwintig, tien… Maar ook vijf, bijvoorbeeld. En laat dit nu toevallig goed uit komen voor Vlaming Peter Verhoeven. De man die al meer dan 35 jaar radio maakt als producer/presentator, waarvan de laatste vijf jaar vanuit… Los Angeles.
In het verleden was hij ondermeer aan het werk bij Radio 2 en Radio 1, in 2001 bij Qmusic en sinds 2018 bij zusterstation Joe. Eind dit jaar viert hij vijf jaar live uitzendingen vanuit Los Angeles, dat hij sinds 2014 zijn nieuwe thuis mag noemen. Geen zee te hoog voor Peter, dan ook niet voor ons, maakten we ons sterk en dus gingen we met hem praten. Het werd een hele lange babbel, die we vandaag én morgen graag met je delen.
‘Een beetje meer moeite doen om vriendelijk te zijn, kost niks!’
Wat sprak jou zo aan in Los Angeles? Waarom heb je de stap gezet om te verhuizen?
De eerste keer dat ik hier kwam was op vakantie met een vriend in 1998. We waren twee naïeve snotneuzen en hadden deze plek puur uit nieuwsgierigheid gekozen, zonder speciale reden. Maar vanaf de eerste dag was er een stemmetje in mijn hoofd dat zei: ‘Deze plek voelt juist aan. Hier wil ik ooit komen wonen.’ Dat had niets met Hollywood of de bijbehorende glamour en glitter te maken, maar meer met een gevoel van thuishoren. Heel vreemd. De mentaliteit van de mensen zat goed, het weer was lekker, de openheid, enz… het klikte.
Ik heb in mijn leven al heel wat gereisd en behoorlijk wat van de wereld gezien, maar Los Angeles was telkens een beetje thuiskomen. Waarom kan ik niet verklaren, het voelde gewoon zo aan. Sindsdien kwam ik één à twee keer per jaar terug op vakantie, maar dan toch – en daar heb ik wel wat spijt van – bijna twintig jaar getwijfeld om de stap te zetten. Ik had het veel vroeger moeten doen. Want in 2010 had een malafide aannemer waar ik woonde in Grobbendonk me bijna een half miljoen euro lichter gemaakt en was via juridische achterpoortjes door de gerechtelijke mazen van het net ontsnapt. Die man is rijk geworden met mijn spaarcenten en werd daar niet voor gestraft. Toen vond ik de tijd meer dan rijp om België vaarwel te zeggen.
Ik had er in een informeel gesprek met mijn toenmalige baas bij Qmusic al eens over gesproken en tot mijn grote verbazing gaf die mij de mogelijkheid om te onderzoeken of ik niet vanuit LA programma’s kon maken. De enige voorwaarde die hij stelde was dat ik alles zelf zou financieren. Q zou niet financieel tussenkomen bij geen enkele stap in het proces. Maar als het lukte, zou hij me de eerste vijf jaar garanderen niets te veranderen en me carte blanche geven. Ik besloot te springen in het diepe. Ik investeerde in een werkende radio- en tv-studio, regelde een werkvisum, zocht een appartement en kon een jaar later mijn hele boeltje naar ginder verhuizen.
° Lees verder onder de foto
Waar heb je je het meeste aan moeten aanpassen? Waren er zaken waar je moeite mee had?
Er is voor mij maar één sleutelwoord waaruit alles vertrekt: mentaliteit. De mensen communiceren hier op een andere manier, veel opener, helemaal anders dan bij ons. Dat begint al in de gewone supermarkt waar ze je vriendelijk aanspreken en aanstalten maken om je boodschappen in te pakken. Of ze spreken je aan in een restaurant en complimenteren je op je nieuwe jas. Veel van mijn Belgische vrienden die op bezoek komen, schrikken daarvan weg en vinden dat ‘fake’. Da’s jammer, want als je het positief aanpakt, wordt je zelf ook opener en vriendelijker. Het verandert je dagdagelijkse omgang met mensen.
En ik merk het verschil als ik terug in België ben. Dan denk ik vaak: “Zeg, een beetje meer moeite doen om vriendelijk te zijn, kost niks, hé (lacht)”. Daarnaast merk je dat het Kafkaiaanse karakter van onze overheidsinstellingen hier bijna niet voorkomt. Administratie is eenvoudiger en duidelijker én de hele omgang is klantgerichter. De verzekering van mijn auto bijvoorbeeld heb ik op tien minuten op een appje geregeld toen ik de autogarage buiten reed. Zoiets krijg je in België niet uitgelegd.
En er is uiteraard het klimaat dat ik niet meer zou kunnen missen. Je kan vóór of na je werk de natuur of de bergen in om te gaan hiken of naar het strand, wat gaan wandelen of zwemmen. Let wel, Los Angeles heeft ook veel problemen. Ik wil niet alles ophemelen. De stad heeft een groot daklozenprobleem, er is hier vrijwel geen sociaal vangnet, wonen wordt onnoemelijk duur, Amerikaanse ziekteverzekering is een dure oplichterij en het verkeer slibt dicht, maar ik noem gewoon de dingen op die me aantrekken. En gasboetes bestaan hier niet! Net wat ik bedoel met andere mentaliteit.
Wat zijn de grootste uitdagingen voor jou wanneer je vanuit LA radio maakt?
Die zijn meervoudig. Ten eerste is er het tijdsverschil van negen uur. Los Angeles loopt achter, dus als het hier ochtend is, hebben jullie er al bijna een volledige werkdag opzitten. Mijn ochtenduitzending – vóór Sven & Anke – op Joe doe ik in LA dan ook live de avond ervoor. Mijn studio is thuis, dus dat maakt het voor mezelf al wat makkelijker. Ik doe, om me wat in te leven, al mijn gordijnen dicht. Want bij jullie is het nog donker ’s ochtends en al de klokken in mijn studio staan op Belgische tijd.
Dus tijdens de uitzending is het in mijn hoofd ochtend. Dat lukt aardig. Daar heb ik me gelukkig nog niet in vergist.Ten tweede is er de radio-verbinding met België waarover de audio gaat. De eerste drie jaar was er voor Qmusic ook nog een televisie-verbinding bij, want Q heeft ook zijn eigen tv-kanaal. Dat was technisch een hele, maar niet te onoverbruggen uitdaging. In samenspraak met wat technische collega’s hebben we daar een perfecte en goedkope – want ik financierde alles zelf – oplossing voor gevonden die via het gewone internet ging.
De eerste proefuitzendingen vanuit LA waren wel even kicken toen ik merkte dat wanneer ik bijvoorbeeld voor de camera in mijn handen klapte, dat twee seconden later op televisie in België, zo’n slordige 9.000 km verderop én over de oceaan, te zien was. Ik stond er ook alleen voor, want ik had hier niemand die me kon assisteren. Ik was tegelijkertijd producer, muzieksamensteller, video editor, grafische vormgever, beeldmenger en camera-switcher, content-leverancier, redacteur, presentator en technicus.
Bovendien hebben we het zodanig opgezet dat er niemand in de studio in Vilvoorde aanwezig moet zijn tijdens mijn uitzendingen vanuit LA. Ik neem vanop afstand de mengtafel in Vilvoorde over en maak zelf de verbinding. Op de radio is de overgang van en naar LA onhoorbaar. Veel luisteraars en kijkers geloofden dan ook niet dat ik live vanuit LA aan het uitzenden was, want het zag er op televisie volgens hen ’te goed’ uit (lacht).
Daarom heb ik een keertje live in de uitzending een amerikaans melkkartonnetje en wat boodschappen uit mijn frigo gehaald en voor de camera gehouden. Tenslotte is er ook het verschil in leefwereld, want er wordt verwacht dat je op de radio mee kan praten over de dingen die Belgen dagelijks bezighouden. Ik volg uiteraard nog alles op de voet, of het nu nieuws of entertainment is. Je kan tegenwoordig alles terugvinden via het internet: ik bekijk het journaal en lees de krant digitaal, zoals duizenden Belgen, dus daar is geen enkel probleem.
° Morgen: deel 2
