Het zal je ontgaan zijn, en ik neem het je niet eens kwalijk. RadioVisie viert dit jaar z’n zesentwintigste verjaardag op het internet. Daarmee is deze digitale mediakrant de oudste in z’n genre. Tel daarbij het feit op dat RadioVisie online een logisch vervolg is van het gedrukte maandblad dat voor het eerst verscheen in… 1973. En meteen hebben jij en ik een alibi voor een nieuwe, langlopende reeks. Het complete verhaal ‘achter’ RadioVisie. Tweewekelijks op zondag.
Toen podcast nog ‘Tonbandrunde’ heette
Baffle’ mocht dan wel zijn ontstaan uit een grote vorm van sympathie voor zeezenders, de bedenkers voelden ook wel aan dat ze nooit voor vol zouden worden aanzien door mensen die vrije radio minder idealiseerden. Gevestigde uitgevers, journalisten, politici en meer neutrale lezers waren nodig om duidelijk te maken dat een omroepmonopolie niet meer OK was. Dat vrije of commerciële radio de volgende stap moest worden.
Het was in 1975 een hele opgave om de toenmalige radiomakers en mensen achter de schermen te overtuigen van de goede bedoelingen en de noodzaak van ‘Baffle’. De meeste collega-uitgevers van radio fanbladen bedoelden het goed, maar hadden nauwelijks impact. Een voorbeeld? Voor hen bleven de deuren in Hilversum en bij de BRT dicht. Frits Spits, Zaki, Joost den Draaijer en Jos Ghysen hadden geen zin in een interview. Allen waren eerder benaderd.
‘Baffle’ wilde geen fanblad zijn, maar een uitgave die zich onderscheidde. In het eerste nummer werd daarom gestart met een ‘Rechtsrubriek’, waarin juridische aspecten van zeezenders, dit in de breedste zin van het woord, werden benaderd. In de allereerste aflevering werd het interne boordreglement van Radio Noordzee Internationaal gepubliceerd. Een contract van 21 regels dat de medewerkers die op het zendschip Mebo II werkten, moesten ondertekenen.
Auditief extraatje
‘Baffle 1’ had ook aandacht voor een belangrijke voorronde van de Golflengteconferentie van Genève. Europa ging er op zoek naar een herverdeling van de omroepbanden. Verder was er veel kort nieuws en verscheen deel 1 van ‘Het eerlijke piratendossier’, waarin de geschiedenis van Radio Marina werd verteld. Een radiostation dat enkel had bestaan in het hoofd van een Gentse dromer.
°Zie dossier: Marina, het foute zusje van Veronica
De man was er niettemin in geslaagd om heel wat mensen en het grootste deel van de modale pers mee te slepen in z’n fantasiewereld. Voor ‘Baffle’ een zoveelste bewijs dat er nood was aan een gedegen radioblad, want de meeste Vlaamse en Nederlandse mediajournalisten lieten zich al te makkelijk bedonderen, toch als het over offshore radio ging.
‘Baffle 1’ werd prima onthaald, de reacties waren lovend. Eind februari 1975 verscheen het tweede nummer waarin alweer een nieuwe service werd aangekondigd. De ‘Tonbandrunde’ zou de komende weken van start gaan. Tegenwoordig zou men dit een podcast noemen. Toen werd het initiatief omschreven als ‘een soort auditieve uitgave van het tijdschrift, boordevol jingles, tunes, programma(fragmenten), nieuws en interviews’. De opname zou anderhalf uur duren en kon worden gereserveerd op band of cassette. Details zouden later individueel worden medegedeeld.
Over de grenzen heen
Een ambitieus project, maar een logische stap. ‘Baffle’ pretendeerde immers meer te zijn dan een ‘fanclubblad’. Radio is een auditieve gebeurtenis, een tijdschrift om naar te te luisteren leunde dan ook dichter aan bij het onderwerp dan een gedrukt blad. Uiteraard zou dit laatste blijven bestaan, de ‘klankband’ was een extraatje. Anderhalf uur opnemen zou ook niet het grootste probleem zijn, de mensen achter ‘Baffle’, beschikten zelf over behoorlijk wat materiaal. Bovendien was men ook nauw gaan samenwerken met gelijkgestemde zielen uit Duitsland en Nederland.
Radio was vroeger, meer dan nu, een internationale belevenis. Het Vlaamse initiatief was ook opgevallen in het buitenland. Manfred Steinkrauss van het Duitse Sound Studio Sylt had spontaan aangeboden om grote delen van hun indrukwekkende geluidsarchief ter beschikking te stellen. Vanuit Nederland was er een brief gekomen van ene FAA Schuurbiers. Deze jongeman had net als miljoenen landgenoten met pijn in het hart Radio Veronica, RNI en Atlantis zien verdwijnen. Het lag echter niet in zijn karakter om zich daar bij neer te leggen en daarom was hij de Vereniging voor Vrije Radio begonnen.
Om de vereniging bekend te maken was hij een infocampagne gestart. Iedere krant en tijdschrift in Nederland en Vlaanderen kreeg een brief, waarin hij zijn bedoeling bekend maakte. Zonder schroom, noch omwegen, recht-door-zee. Zijn actie bereikte – uiteraard – ook ‘Baffle’. Enkele wederzijdse brieven later, werd een afspraak gemaakt tussen de heren Schuurbiers, Troukens en Bostyn in… het Centraal station van Brussel.
° Volgende aflevering verschijnt op 12 november.
