Het is vandaag precies één week geleden dat bekend werd dat Mediahuis de nieuwe eigenaar wordt van een reeks Nederlandse radiomerken. Radio Veronica wordt overgenomen van Talpa Network en RadioCorp, het bedrijf achter de radiostations 100%NL en SLAM!, wordt integraal overgenomen. Al had de kop toen even goed kunnen zijn: “Hoe John De Mol de bedreigde status quo op de Nederlandse FM-band realiseert”. Of minstens hoopt en denkt te kunnen realiseren.
Het meest bizarre was ongetwijfeld dat Mediahuis, Radiocorp en Talpa Network de beide overnames – die puur theoretisch volledig los staan van elkaar – op identiek hetzelfde moment wereldkundig maakten. Daar was blijkbaar zeer goed over nagedacht. De kortste (media)pijn, de minste vragen, de meeste mist. Stel dat je de overnames op een verschillende datum bekendmaakt. Dan krijg je twee keer media-aandacht én vragen. Uitgerekend mediabedrijven zijn als de dood voor aandacht over zichzelf.
Achterliggend zijn er in dit verhaal twee belangrijke feiten die meespeelden, beide in het kader van de nakende veiling van de Nederlandse landelijke FM-pakketten:
- John De Mol weet dat hij Radio Veronica niet in eigen portefeuille kon houden.
- John De Mol weet dat hij RadioCorp niet nog eens onrechtstreeks kan/mag/wil financieren in het kader van deze veiling.
Beide feiten zijn in het Nederlandse veilingverhaal evenwaardig relevant, maar de populaire media legden als vanzelf vooral de klemtoon op Veronica, dus op het feit dat Talpa vier zenders heeft op de Nederlandse FM en dat er vanaf september per mediaspeler nog maar drie mogen zijn. PR-technisch gezien was dat ook de bedoeling. Dat tweede moest maximaal uit het vizier blijven.
Bovendien hangt er om dat tweede feit, dat De Mol al jaren de hand boven het hoofd hield bij RadioCorp, veel mist, ook al nemen de meeste Nederlandse radio-ingewijden het voor waar aan. Al werd die ‘verhouding’ met RadioCorp De Mol nooit officieel ten kwade geduid in een of ander onderzoek naar concurrentie. Het viel dus blijkbaar allemaal nog net binnen de grens van het toelaatbare. Maar dit keer stond De Mol schaakmat. Een nieuwe financiële schaduwoperatie via RadioCorp, voor zover De Mol daar zelf al zin in had, zou immers snel aan het licht kunnen komen, met alle mogelijke miserie en procedures van dien.
De uitweg met Mediahuis was om meerdere redenen interessant:
Vooreerst is De Mol zich uitermate goed bewust van de aloude historische rivaliteit tussen de Antwerpse families Leysen (Mediahuis) en Van Thillo (DPG Media). Kort samengevat: als de ene een speeltje heeft, dan wil de andere dat ook en vice versa. Aan de oppervlakte hebben beide families het uiteraard altijd over “een gezonde rivaliteit”, maar dat is de schone schijn. Het dient wel gezegd: beide families spelen het al jaren ontzettend beleefd en intelligent, zonder elkaar onnodig te kwetsen. In werkelijkheid is het een clanverhaal, een onderlinge strijd om familiale macht, politieke en economische invloed. Hun rivaliteit zit diep, zeer diep.
Onderliggend is het geen geheim dat het op persoonlijk vlak niet klikt tussen John De Mol en Christian Van Thillo, terwijl er voor De Mol via Mediahuis veel meer mogelijk is op vlak van mediaconvergenties.
De Mol wist dus drommels goed dat hij bepaalde ijdelheden en ego’s zou strelen via deze constructie met Mediahuis. Bij die laatste was de frustratie omwille van het succes van de Nederlandse Qmusic erg groot, terwijl ze het zelf moesten rooien met iets ‘marginaal’ (in cijfers) als Sublime. Alleen al het feit dat Mediahuis tussen de regels duidelijk maakt geen brood meer te zien in een nieuw FM-verhaal voor Sublime, spreekt boekdelen. Ze zullen bij Sublime al blij mogen zijn als Mediahuis het station digitaal laat overleven.
Daarnaast heeft Mediahuis uiteraard de noodzakelijke middelen om de nakende veiling te trotseren en om die – toch wel enorme – investering over meerdere jaren af te schrijven. Vooral voor RadioCorp was dat een noodzaak, want, zoals hierboven al beschreven, had het bedrijf zelf die middelen niet. Voortaan dus ook geen verdachtmakingen meer over waar RadioCorp zijn geld haalde.
Tel daarbij dat De Mol nu zijn (verdoken) centen van RadioCorp terugkrijgt en, hét belangrijkste, dat de werking en het dominante marktaandeel van zijn radioreclameregie, One Media Sales, buiten schot blijven. Bij Mediahuis beseften ze goed dat het behoud van die reclameconstructie een conditio sine qua non was om te mogen meespelen in het Nederlandse commerciële radiolandschap.
Voor Mediahuis telt in deze fase dus vooral de opstap. Ze mogen nu eindelijk meedoen met de grote jongens in het Nederlandse radiolandschap, ook al kost het een flinke duit, ook al zijn het niet de allergrootste radiostations en ook al is de Nederlandse radiomarkt economisch een heel pak minder lucratief dan de Vlaamse.
Wat de verdere toekomst brengt, dat weet niemand. Maar in de snel evoluerende mediawereld gaat het altijd om de kaarten die je vandaag in de hand houdt. Die kaarten heb je immers nodig om de zetten te kunnen doen die er morgen toe doen. (RDS)
Veronica zou zo als merk wel is een stevige kandidaat kunnen worden om in Vlaanderen NRJ doen te vergeten.
Stop maar al met dromen. Ten eerste is dat al zeker niet het plan met NRJ, ten tweede is het merkrecht op ‘Radio Veronica’ sowieso een complexe zaak, want dat valt onder een aparte BV. Mediahuis koopt normaal gezien enkel het gebruiksrecht voor Nederland.
Ook in Nederland is Veronica maar een meeloper geworden, een twaalfde plaats met een marktaandeel van 2,6 en amper een goeie 247000 luisteraars, ooit de roemrijke periode van de zeezenders meegemaakt Dimitri (?) ikwel ,toen sprak men van miljoenen luisteraars zowel in Nederland als in Vlaanderen, daar kunnen zij actueel alléén maar van dromen……
Ik heb Veronica leren kennen als omroep binnen de publieke omroep. De zeezender heb ik nooit gekend, ondanks dat ik vroeger wel is speciaal naar NPOradio zapte voor de uitzendingen van Rob Stenders heb ik hem nooit gevold naar Veronica. Dus ken ik Veronica enkel als een sterk radiomerk.
En ik die dacht dat vetes alleen in het voetbalwereldje werden uitgevochten, neen dus,
wel een knap stukje journalistiek Rudy !
mooie analyse Rudy, haast een thriller !