Hans Knot staat deze week zijn column af aan een gastschrijver. Het lijkt een beetje – en dat is onbewust gebeurd – herinneringsweek voor Radio Noordzee Internationaal. Daarom past op deze zondag en dit als afsluiter een mooi avontuur van Rob Bosman Jansen uit Dordrecht.
De portier die van niks wist
In 1976 was er een reportage op de Nederlandse televisie over het voormalige zendschip van Radio Noordzee Internationaal dat nog steeds aan de ketting lag in de haven van Slikkerveer. In augustus besloot ik op zoek te gaan naar de werf van Groot en Van Vliet, waar de MEBO II lag. Ik vond de plek vrij snel en reed een paar keer langs. Vanaf de dijk was het schip niet direct te zien, enkel de mast dook tussen de vele bedrijfshallen op.
Bij de ingang van de werf was er een portiersloge om ongewenst bezoek te kunnen tegenhouden en andere personen dan wel weer toe te laten. Samen met een vriend liep ik naar de man en we maakten een praatje over het zendschip. Ik dacht dat hij ons nooit toestemming zou geven om aan boord te gaan. Tot mijn grote verbazing stemde hij wel toe.
Maar mochten we problemen krijgen dan had hij ons officieel niet gezien. We liepen heel zenuwachtig richting het zendschip en de Angela. Ooit het bevoorradingschip voor de zeezender, ook bekend als de MEBO I. Eerder had ik de beide schepen nog niet in het echt gezien. Helaas zijn we die dag niet aan boord geweest. We zagen er niemand maar hoorden wel het geluid van de draaiende generatoren. Na een kwartier zijn we teruggelopen naar de portier en hebben hem bedankt.
Omdat ik in eerste instantie dacht dat we toch niet aan boord zouden kunnen, had ik mijn fototoestel niet bij. Dat lag in de auto. Na al die tijd herinner ik het me allemaal nog erg goed. Aan dezelfde dijk was er ook een pontje, een soort van voetveer. Daarmee ben ik later nog wel eens heen en weer gevaren en dan zag je beide schepen, die inmiddels naar de haven waren gebracht, in de verte liggen. Toen ze vervolgens in 1977 aan de Parkkade in Rotterdam waren afgemeerd kon ik er door omstandigheden niet heen gaan.
Jaren later sprak ik op mijn werk een man die via zijn baas nog werkzaamheden had verricht op het zendschip. Hij moest als scheepsschoonmaker/classificeerder alles schoonspuiten. De MEBO II ging met de onderkant op de helling en met hoge druk werd water gespoten. Hierbij bleek al snel dat op enkele plekken het water dwars door de romp heen ging. Het metaal was er te dun geworden. Er moesten nieuwe stalen platen gelast worden om het schip weer snel waterdicht te maken.
Overigens bestaat de werf De Groot en Van Vliet al jaren niet meer. En gelukkig kwam er later internet en werd het uitwisselen van foto’s van fans die er wel hadden gemaakt, makkelijker dan ooit. Zo blijven die beelden van weleer die Rob nooit kon maken, alsnog bewaard. Ze zijn van de vorig jaar overleden Werner Hartwig. Een Duitse collega-offshore-fan.
Rob Bosman Jansen
