JLB gaat (soms) naar zee – 102

Vlaams minister van Media Cieltje Van Achter was maandag en gisteren in het nieuws. Ik ken haar niet, zij kent mij niet. We vallen allebei niet zo erg veel op. In mijn geval is dat aannemelijker dan in het hare. Ik moet geen belangrijke beslissingen (meer) nemen. Het voordeel van 72 jaar jong te zijn en het gevoel te hebben dat ik ‘mijn ding grotendeels heb gedaan’. Cieltje is 46, zij heeft nog alle kansen om zich te laten gelden en foute beslissingen om te zetten in visionaire daden.

De goede golf

De voorbije dagen was ze plots in beeld met de melding dat de FM-band in Vlaanderen veel langer behouden blijft dan eerst bedacht en bedoeld door haar voorgangers. Los van alle achtergronden – de mening van Radiovisie hierover kon je al veelvuldig lezen – ben ik verplicht tevreden dat die FM-zenders nog een hele tijd aan zullen blijven staan. DAB+ in Vlaanderen is immers een technisch onafgewerkt verhaal. Dat komt ooit, misschien, waarschijnlijk en mogelijk nog wel, maar dan moet het beleid en de ontvangst beter, veel beter, heel veel beter. Ik neem mijn persoonlijke situatie en ervaring als triest voorbeeld. Digitaal luisteren in ons appartement – en toch woon ik op de eerste verdieping – lukt slechts op enkele plekken. Murphy indachtig… net daar waar het geluid het minst tot z’n recht komt.

Elastiek

Mijn archieven bevinden zich in de kelderverdieping. En ik breng daar nogal wat tijd door. Geen ontvangst! In de lift: geen ontvangst! Met de pocketradio buiten: een ontvangst die op de hik lijkt. Vooral de lokale omroepen hebben daar last van. En toch is mijn Lenco DAB+ apparaatje (foto) een geweldig ding. Een luciferdoosje groot en bijgevolg handig om mee te nemen tijdens mijn dagelijkse wandelingen met Roxy.

Het toestelletje is al vaak gevallen, hangt met spuug, elastiek en plakband aan elkaar, maar het blijft spelen. Helaas, net zoals bij alle andere DAB+-ontvangers is het één en al doffe ellende om het juiste station snel te vinden. Te beginnen bij de display waar je doorheen moet scrollen. Als het donker is, dan licht dat ding behoorlijk op en vind ik waar ik naar toe moet. Overdag en als er veel licht is… vergeet het. Niks te zien!

Een donkere plek zoeken om toch mijn weg te vinden of de zakradio met mijn ene hand afschermen, helpt een beetje. Ik heb al menig voorbijganger vreemd zien opkijken als ik tegelijk mijn twee handen nodig heb om rare dingen te doen met iets wat op een pakje sigaretten lijkt, terwijl ik tegelijk de leiband van de Golden Retriever vastklem tussen mijn knieën, of rond mijn middel heb gedraaid. Roxy is jong en nieuwsgierig, ze gaat er makkelijk vandoor.

Zoektocht

Nog meer geklaag? Het zoeken naar de juiste zender gaat allesbehalve vlot. Staan die alfabetisch? Gegroepeerd? Per mux? Per mediagroep? En als ik wil switchen, moet ik dan voor- of achteruit scrollen? Ook de namen van veel stations maken het me moeilijk. Ik woon in het zuiden van West-Vlaanderen, waar zowel Franse als Waalse digitale signalen binnenkomen. Alleen al het aantal stations met de naam Nostalgie zorgt voor een epische verwarring. Er zijn meer voorbeelden.

En nog iets… Af en toe wordt er via de radio een promospotje uitgezonden over hoe geweldig DAB+ wel is. ‘Met méér zenders dan ooit’, luidt het. Overdreven uiteraard. Ik ontvang er minstens evenveel – pardon – ik ontvang er veel meer op mijn ‘eenvoudige’ FM-radio’s. Op het vaste Scott-toestel, en op de Sony in zakformaat (foto). O ja, even de Franse of de taalgrens over en je kan fluiten naar de Vlaamse omroepen op DAB+. Nog een serieus minpunt.

Afstemschaal

Maar… ik wilde het vandaag eigenlijk helemaal niet hebben over DAB+, Cieltje gaf me de onverwachte voorzet met haar recente bocht. ‘Hoe zou het nog zijn met mijn all time favoriete transistor radio?’. Ik heb heel liefdevol mijn ITT Schaub Lorenz Golf Europa afgestoft. Trouwens, oude transistorradio’s moeten af en toe gebruikt worden, anders gaan ze stuk. Kortom, deze week luister ik naar ‘De Ochtend’ op Radio 1 alsof de tijd vijftig jaar is blijven stilstaan. Simpel op de 95,7 FM. In het appartement, de lift, in mijn ondergrondse mancave. Overal dus.

Ik dacht ook terug aan de ‘lampenbakken’ van weleer die een keurige – meestal glazen – ‘afstemschaal’ hadden. De ‘portatiefs’ uit de jaren 60 én 70 hadden de meeste nationale radiozenders netjes en heel zichtbaar opgelijst. De ITT Schaub Lorenz Golf Europa – een hele mond vol – was het tweede draagbare apparaat dat ik ooit aanschafte. Na een Loewe Opta in 1969.

‘De Golf’ kocht ik in 1972 in de ‘legerwinkel’ van Lüdenscheid toen ik er met veel bravoure het vaderland mocht verdedigen. 53 jaar later is het nog steeds een zeer degelijk toestel, met een extra…. ‘gouden afstemknop’. Achteraan het apparaat zit een schroefje en daarmee kan je je lievelingszender ‘vastzetten’. Door aan het schroefje te draaien scan je de complete middengolf. Waar je stopt, blijft de frequentie bewaard onder die gouden knop.

Makkelijk zat

Lekker makkelijk om heel snel je favoriete zender aan te zetten. Bij mij bleef die tot 31 augustus 1974 op de 220 meter staan, de golflengte van Radio Noordzee Internationaal. Na 31 augustus 1974, toen de offshore stations er mee moest ophouden, probeerde ik Radio Mi Amigo te volgen. Om nog later – onder andere – op de 675 AM te belanden van Radio 10 Gold en tegenwoordig zit Caroline op 648 AM onder de knop. Niet dat ik nog vaak luister. Zelden eigenlijk. Overdag is de ontvangst net iets te zwak.

Maar de middengolf, daar heb ik het een andere keer over. De omroepband die zelfs officieel niet meer bestaat in Vlaanderen. Deze regio en haar radiobeleid, het is en blijft een soap, licht Trumpiaans zelfs. Waarbij veranderen van mening verheven is tot een heuse discipline. Il faut le faire! (DP)

° Bij deze collega Ad Vlaminck bedanken die alweer zorgde voor een nieuwe, schitterende ‘kop’ bij deze reeks columns.

---