Bij verschillende radiostations gewerkt hebben heeft zo zijn voordelen, tenminste als je van verhuizen houdt! Eén van de mooiste plekken waar ik ooit gewoond heb is Brugge. ‘Bruhhe’! Daar deed ik voor de VBRO, onder leiding van Norbert, een middagprogramma, en op zaterdag een stuk van de Top 50.
De studio van de VBRO was een kijkstudio in het Dolfinarium. De toeschouwers liepen voorbij het cafetaria en dan langs de radiostudio. Het cafetaria was voor ons via een kleine zijdeur bereikbaar, en ik herinner me nog goed dat den Brugsen Trippel vervaarlijk dichtbij stond.
In het Dolfinarium werkten toen twee mannelijke en één vrouwelijke verzorger voor de dolfijnen, en de inmiddels – denk ik – naar de dierenhemel opgestegen zeehonden. Raar maar waar, maar de namen van die kerels ben ik inmiddels vergeten, de derde trainster van de dolfijnen was An.
En An was via de Zoo van Antwerpen, en de universiteit van Gent, voor een tijdje komen logeren in Brugge, en daar blijven hangen, als biologe in het Dolfinarium. Een tussenstation voor haar, zeg maar. Voor mij was ze een blonde schoonheid, te midden van kwekkende dolfijnen, veel romantischer moest het niet worden!
Ondertussen is ze getrouwd, en woont – voor zover ik weet – ergens op de Pampas, in Argentinië. En haar vriendje van toen? Neen, it wasn’t me! Haar vriendje heette Matthew, en de plaat die ik toen regelmatig draaide bij de VBRO, zit nu in het Vinylmoment.
Toen om haar te pesten! Karel Fialka, en ‘Hey Matthew’, oftewel: wat een DJ niet allemaal verzint om bij vrouwen in de smaak te vallen. Geen idee wat van Karel Fialka is terecht gekomen, en van Matthew hebben we helemaal iets meer gehoord. Gelukkig is er snel weer een nieuw Vinylmoment.
