Het vinylmoment van Manneke Pop – 35 (video)

Heb ik je al verteld over de rituelen aan boord van een zendschip? Ik dacht het niet. Bij Radio Caroline presenteerde ik op woensdagmiddag het programma ‘School’s out’, nadien heb ik dat overigens ook bij Mi Amigo gedaan. Een programma speciaal voor de jeugd die op woensdagmiddag tijd had om naar de radio te luisteren. Van televisie was toen om die tijd nog geen sprake. Die begon op z’n vroegst om een uur of zes, zeven ’s avonds.

Aan boord was het de gewoonte om een uur of vier in de namiddag te aperitieven. Dat bestond dan uit het drinken van een paar borrels die weggespoeld werden met wat blikjes Heineken. Het programma liep tot vier uur, dus qua timing zat dat helemaal goed. Op naar de middagborrel dus. Ik weet nog dat ze me ooit de borrels hebben laten wegspoelen met oranjebitter. Een zoet Hollands drankje dat vooral rond Koninginnedag erg populair is. Het is jenever, maar dan oranje gekleurd.

Onnodig je te vertellen wat er gebeurt als je een borrel jonge jenever wegspoelt met een half bierglas gekleurde jenever. Na een rondje of vier, vijf was ik als een balletje, volop en rondom. En die Hollanders én Engelsen maar lachen met die Belg. Als overmaat van ramp was het verschrikkelijk weer die dag. Windkracht acht tot negen, en een flinke deining dus. Op de terugweg naar mijn kajuit moest het onvermijdelijk gebeuren. Naast het kombuis was een trap die naar de kajuiten leidde. En die trap was er teveel aan.

De combinatie van slecht weer én borrels met oranjebitter maakten dat ik zonder de treden te nemen in één keer met mijn klikken en klakken beneden lag. Bovenaan de trap, een Engelse techneut die even naar me kijkt, ziet dat ik nog beweeg en zo droog mogelijk mompelt; “Peter don’t do that again, the stairs can’t hold it”.

Op de radio speelde Chris Rainbow, ik moet een jaar of 22 geweest zijn en ik heb sindsdien nooit meer oranjebitter gedronken… Er zijn van die platen waarvan je nooit zal begrijpen dat het geen wereldhits geworden zijn. Dit is er zo één voor mijn gevoel, ‘Give Me What I Cry For’. Als jij net zo genoten hebt als ik, dan zit je ook al uit te kijken naar een volgend vinylmoment.