Hans Knot geniet van een welverdiende pauze, Henk Kruize neemt het van hem over. Hij heeft het over 42,5 jaar werken bij dezelfde baas. Een loopbaan die niet zonder muziek bleef.
Tijdens mijn werkzame leven bij de Peijnenburg Koek Bakkerij in Geldrop stond de radio altijd op Hilversum 3 afgestemd. De meeste medewerkers hadden hier vrede mee maar sommige lieten vaak, met stevig vocaal volume, hun afkeuring blijken. Lang ging dat goed totdat de Evangelische Omroep, (EO) zendtijd op, wat heette, de Nationale Popzender kreeg. In de hallen van de ontbijtkoekbakker klonk voortaan op vrijdagmorgen de EO sound.
Dit gebeurde vooral in de vorm van psalmen en gezangen met als hoogtepunt ‘De Muzikale Fruitmand’. Velen waren niet zo blij met deze vooral christelijk gerichte programma’s. Het leidde tot prettige maatregelen en dus werd er door de personeelsvereniging – in 1977 – een Philips cassettedeck aangeschaft. Vervolgens werden er afspraken gemaakt dat iedereen op vrijdagmorgen zijn favoriete muziek op cassette kon aanleveren.
Die galmde in de hallen tot twaalf uur als de programma’s op Hilversum 3 weer richting popmuziek ging. Zowat iedereen nam zijn/haar favoriete muziek mee. Van Cats tot Heikrekels en van Beatles tot Led Zeppelin. Op een bepaalde vrijdagmorgen ging het echter fout want één van mijn collega’s, een heel groot Bee Gees fan, had zijn muziek meegebracht, maar wat bleek? Op de C90-cassette stond slechts één nummer: ‘Staying alive’.
Uiteraard in de uitvoering van zijn zo geliefde Bee Gees, maar dan ook nog steeds achter elkaar… Keer na keer na keer na keer na keer in de herhaling. Geloof me, eenmaal ‘Staying alive’ is heel leuk, tweemaal ook nog, de derde keer wordt het al minder, maar na 45 minuten enkel dat nummer, gaat er in je hoofd iets goed mis. De cassette werd daarna ‘gecanceld’ en dat was de enige vrijdagmorgen dat we na de ‘Staying alive terreur’, op vrijdagmorgen, tot de middag uur verder in stilte werkten…
Sweet memories…
42,5 jaar heb ik bij Peijnenburg gewerkt, we bakten in die tijd 40.000 kg koek per dag, in acht uur verdeeld over drie ovens van zo’n veertig meter lang (foto bovenaan). In 1977 kregen we bezoek van prins Bernhard, de een-punt-nul versie. Wekenlang stond heel het bedrijf op zijn kop, alles opruimen, schoonmaken, schilderen, iedereen een nieuwe outfit en 1001 andere dingen.
Enfin, Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard kwam binnen en liep vervolgens in vier minuten door alle hallen en nestelde zich daarna in het luxe Peijnenburg kantoor. Daar werd hem een wijntje aangeboden maar dat vond onze ZKH maar niets. Hij liep vervolgens naar zijn knalrode Ferrari, pakte zijn eigen wijntje en lurkte het naar binnen. Nee, Bernhard 1.0 had er niet echt veel zin in. Maar in 1983 kregen we wel het predicaat ‘Koninklijke’. Onze tijdelijk directeur ‘Meneer Han’ Peijnenburg was zo trots als een aap met zeven plassers…
