Welkom bij de eerste nostalgische terugblik in het najaar, tegelijk met de start van het nieuwe radio- en televisieseizoen. Over televisie verscheen op 26 augustus 1967 een leuk bericht in de kranten. Ruim vijfduizend mensen waren bijeen gekomen voor de presentatie van kleurentelevisie in een reusachtige hal in West Berlijn. Ze kregen waar voor hun geld. Van acht tot tien – een dag eerder – verzorgde de toen immens populaire Zwitserse zanger Vico Torriani, ‘Der Goldene Schuss’, een populair anderhalf uur durend spelshowprogramma van de Duitse televisiezender ZDF.
Gelukkig konden de zwartwit kijkers ook genieten van Vico ‘Bonjour Monsieur Herr Kommissar’ Torriani. Jarenlang al bracht de Zwitserse zanger met de gitzwarte haren de harten van vele vrouwen op hol. Het was de eerste keer dat hij het programma presenteerde. De show bestond werd eerder gepresenteerd door Lou van Burg. De Nederlander zou echter niet vies geweest zijn van de dames en werd daarom door de Duitse omroep aan de kant gezet. Al werd dat nooit helemaal uitgeklaard. De bladen lieten evenwel niet na om tal van roddels te publiceren.
En dus zag een beperkte groep West-Duitse kijkers die avond het eerste tv-programma in kleur. De kranten schreven ’s anderendaags over beelden die twijfelachtig van kleur waren. Insiders hadden zich vooraf vooral zorgen gemaakt over de enorm dure kleurencamera’s. Er werd gesproken over 250.000 DM (128.000 euro) per stuk. Zeer gecompliceerde apparatuur waarvan heel wat onderdelen onderhevig waren aan temperatuurschommelingen en ook niet echt tegen een stootje konden. Dat had allemaal invloed waren op de beeldkwaliteit.
‘Zachte kleuren als die van rosé, gele en rode gladiolen in een vaas naast de zangeres Lisa de la Casa, maakten een bevredigende indruk. De menselijke vleeskleur, ook op iedere kleurenfoto van de amateur zorgen steeds weer voor een onaangename verrassing. Op de kleurenbeeldbuis wisselde het bruin niet zelden tot zwart, of zelfs naar groen en blauw’.
‘En het was wel heel moeilijk de deelnemers aan de wedstrijd – geen van allen beroepshalve ingesteld op het behouden van een fraaie camerateint – zagen er in hun confectiepakjes wel echt wat povertjes uit. Opvallend fraai waren daarentegen de kleuren die men gistermiddag te zien kreeg tijdens een proefuitzending.’
Tijdens die bewuste proefuitzending werd ook ‘De Bruiloft van de Figaro’, een Franse avonturen- en kostuumfilm met in de hoofdrol Jean-Paul Belmondo, vertoond. Volgens een van de recensenten verloor de film niets van zijn bioscoopglamour. De dagbladpers maakte wel voorbehoud inzake de toekomstige kleurentelevisie. Men zag steeds meer lezers onderuit gezakt in een luie stoel voor het beeldscherm zitten, waarbij de krant minder zou worden gelezen. Door gebruik van kleur in de krant, dacht men een oplossing te vinden om de lezers te blijven binden.
Hans Knot
In 1969-1970 deed ik mijn militaire dienstplicht in Westhoven, nabij Keulen. Niet ver van de kazerne was een café met kleurentelevisie. Maar de beeldkwaliteit was wel niet zo denderend. Het was wel een belevenis in vergelijking met de Belgische zwart-wit televisie.
Leuk, de Kazerne is helaas afgebroken nu, zie http://www.legerdienst.be/KeulenWesthoven.html
In de VS werd Bonanza in kleur opgenomen met maar één enkel doel. Dat was Kleuren TV’s kunnen verkopen.
Maar in Amerika was er al kleuren televisie. En wel al sedert 1953 (zie o.a. De geschiedenis van de televisie (beste-tv.nl). Dat was het jaar dat men op 31 oktober 1953 van start ging met zwart-wit TV.
Maar in de VS was de productie van kleuren-tv’s in de jaren ’50 zeer zwaar verlieslatend. Ze geraakten die toestellen nog aan de straatstenen niet kwijt. De kentering kwam er pas in 1960. Zie het verhaal van 100 jaar RCA.