1965: De ‘ontdekking’ van de tiener en de twen

In de omroepgids Televizier van 5 april 1965 vind ik enkele ingezonden brieven terug over  Radio Veronica, toen vijf jaar in de lucht. R. Prijs uit Heemstede: ‘Hoe men ook over Radio Veronica denkt, een feit is dat dit station goede, lichte en ontspannende muziek brengt. Ik beweer niet dat de programma’s geschikt zijn om er 18 uur per dag naar te luisteren, maar als men op elk uur van de dag dan ook lichte muziek wil horen, dan heeft men die ook’. 

‘Waarom Veronica niet legaal maken?

‘De huisvrouw wil ze graag ’s morgens onder het huishouden. ’s Middags de mensen in fabrieken en bedrijven. De jeugd laat in de middag en vroeg in de avond. En vele nachtwerkers houden ook wel van lichte muziek onder het werk. Mocht Radio Veronica dus verdwijnen, dan zullen de omroepverenigingen hun programma’s moeten veranderen en om te beginnen het gesproken woord drastisch in te korten. Alleen dan kan een leemte, die door het verdwijnen van Veronica zeker zal ontstaan, opgevuld worden. Nog beter natuurlijk is een legalisatie van Veronica.’

Er was nog een tweede reactie in de serie ‘Veronica in de branding’. Eentje van F. de Hond uit Amsterdam, die kort en krachtig schreef: ‘Als Veronica verdwijnt, zou de behoefte aan lichte muziek volgens de plannen gedekt moeten worden door het derde radionet (toekomstige Hilversum 3). Dit net wordt echter alleen opgebouwd uit FM zenders, zodat velen die een oudere radio hebben, de programma’s niet kunnen horen. En de FM-band zit ook niet op autoradio’s, zodat ook velen – die beroepshalve dagelijks op de grote wegen rijden, geen vervanging krijgen voor het station waar muziek in zit. Waarom Veronica niet legaal gemaakt?’

Ambitieuze jongeman uit Tilburg

Dan waren er in 1965 ook nog de sporadische programma’s voor de jeugd waarin aandacht werd besteed aan hun geliefde muziek, die bij lange na niet altijd werd gewaardeerd door hun ouders. Maar niet alleen de muziek telde mee bij de benadering van deze tieners en twens, zoals ze in de volksmond werden genoemd. Musical items, ballet, toneel en beroepsvoorlichting maakten ook deel uit van enkele programma’s die voor hen werden gemaakt. 

Eentje was van een 22-jarige ambitieuze jongeman uit Tilburg, die nog bij zijn moeder woonde. Hij werkte voor de AVRO en moest het opnemen tegen een programma als ‘Top of Flop’ bij de VARA, dat werd gepresenteerd door Herman Stok. Velen waren niet altijd positief over  zijn inzet voor de beatmuziek. 

° Lees verder onder video’s

De jongeman – Jos Brink – (foto bovenaan) was zijn radioloopbaan vier jaar eerder begonnen. Hij was lid van de zogenaamde ‘hoorspelkern’, die voor verschillende omroepen werkte. Tevens sprak hij incidenteel reclameboodschappen in die werden uitgezonden op het enige commerciële station, Radio Veronica. Over zijn baan bij de hoorspelkern vertelde hij ooit in een interview: ‘Een vaste baan betekende het, waarbij je oud kon worden met een ambtenarensalaris en een pensioen.’ 

Maar het liep anders

Toen hij een keer elders een schnabbel had, meldde hij zich ziek maar werd door een collega verlinkt. Later verantwoordde hij zich met: ‘Als ik niet in ongenade was gevallen, omdat ik mij ziek had gemeld, kende nu nog niemand mij. Daarom ben ik de collega, die mij destijds verraden heeft, nog dankbaar’. Al snel werd hij ‘de mooie jongen met de zwoele stem’ genoemd en vele vrouwen vielen voor de manier waarop hij telkens zijn programma eindigde, met het zwoele ‘Dag’. 

Naast televisie had hij nog meer ambities. Hij zag een toekomst in de kleinkunst en het cabaret. In 1965 ging hij voor het derde achtereenvolgende jaar met zijn kleine cabaretgroepje het land in en speelde rolletjes bij een kindertoneelgroep. Hij had het idee voor ‘Carpe Noctem’, een platenprogramma met goede lichte muziek, dat voor middernacht en dus het slapengaan, zou moeten worden uitgezonden: 

‘Weet je wel, zo’n droomuitzending voor romantische mensen, die nog een night cap nodig hebben voor ze onder de dekens kruipen. Het liefst héél laat in de avond.’ 

° Lees verder onder de video’s

‘Ik wil enkel radio maken’

Naast Herman Stok en Jos Brink konden tieners zich ook laven aan onder meer de 26-jarige voormalige sportinstructeur Wim-Jaap van der Laan. Destijds presentator van het programma ‘Wauwer’. Hij had daarvoor zijn baan in de platenindustrie op een laag pitje gezet. Bovendien was hij de man van de populaire zangeres Anneke Grönloh en toekomstig vader van een kind. Hij wilde evenwel niets te maken te hebben met de loopbaan van zijn vrouw. Wel verklapte hij af en toe achter in een zaal te gaan zitten om te zien hoe ze presteerde. 

Over zijn eigen rol op de televisie liet hij een journalist ooit noteren: “Wie ben ik nu, dat ik zo populair zou moeten zijn. Er zijn zelfs deejays en presentatoren die zelf platen opnemen. Maar moét dat nou? Dat zijn toch twee dingen, een platenster en een presentator. Ik wil juist zo gewoon mogelijk doen en dus niet expres leuk. Ik wil gewoon bij de mensen binnenkomen en gewoon ‘hoi’ kunnen zeggen en gewoon wat muziek kunnen presenteren.” 

In de eerste helft van de jaren 60 van de vorige eeuw, presenteerde Wim-Jaap van der Laan (foto) een uitzending bij Radio Veronica. Hij nam er ‘Teen Beat’ voor zijn rekening. Een gesponsord programma van een platenmaatschappij dat slechts een kwartiertje duurde. Voor de gelegenheid bediende hij zich van het pseudoniem Wim Croupier. In 1971 werkte hij ook kort voor de concullega’s van Radio Noordzee Internationaal. Helaas is hij al geruime tijd niet meer onder ons. Hij stierf in september 2004 in Frankrijk op zijn vijfenzestigste. Jos Brink stierf drie jaar later. Hij werd eveneens vijfenzestig jaar jong.

Hans Knot

---