Voor mij ligt dan eindelijk het boek dat ik al jaren geleden had willen lezen over de in Cheltenham geboren Roger Thomas. De Brit heeft een 56 jaar lange loopbaan in de radiowereld. Luisteraars hebben hem leren kennen als Roger ‘Twiggy’ Day. Hij start met een sterke en onbekende opener. Meestal begint een boek met een voorwoord. Roger pakt meteen uit met vier personen die elk hun eigen voorwoord hebben geschreven. Telkens een herinnering aan hun oud-collega.
In het eerste hoofdstuk schrijft Roger over het huiselijk leven met zijn ouders en z’n oudere broer. Ook het eerste contact met dat heerlijke kastje waar de lampen in gloeiden en waaruit het radiosignaal de huiskamer binnenkwam komt gelijk aan bod. Dat was toen zijn ouders ter gelegenheid van zijn vijfde verjaardag – in 1950 – een verzoekplaat aanvroegen bij BBC Radio’s Uncle Mac. In het hoofdstuk waarin hij zijn tienerjaren beschrijft en hij niet voor de radio werkte gaat het over zijn… tv- debuut. Een optreden in het televisieprogramma van Southern TV, ‘Pop the question’.
Via de bar naar Swinging Radio England
Inmiddels had Roger al de zeezenders ontdekt. In eerste instantie was Radio Caroline zijn favoriet, maar met de komst van Radio London veranderde dit. In 1965 bezocht hij een Big L Roadshow in de Londense Marquee Club. Zelf had hij toen al de nodige DJ-ervaring opgedaan in lokale en regionale ballrooms. Hij had de moed om aan de bar dj Dave Cash aan te spreken met de vraag of er misschien een kans was om bij Radio London aan de slag te gaan.
Dave vertelde dat alle jobs bezet waren maar dat er spoedig een nieuw radiostation in de ether zou komen: Swinging Radio England (SRE). Uiteraard verhaalt Roger over die tijd waarin hij veel leerde over het radiomaken van Ron O’Quinn en zijn collega’s. Jammer dat hij over die periode met weinig diepgang schrijft. Het moet toch een sensatie geweest zijn. Een tijd waarin hij veel beleefde met diverse collega’s. Hij laat enkele mooie verhalen onbenut.
Hij heeft het over het presenteren van het nieuws op zowel SRE als Britain Radio, waarvoor hij niet in de wieg was gelegd en er snel vanaf werd gehaald. Roger Day was trouwens de eerste persoon die als Engelsman een sollicitatiegesprek kreeg bij SRE. De tweede, Peter Dee, moest nadien zijn naam veranderen omdat die teveel leek op Roger’s naam. Wat als Peter als eerste was aangenomen? Was Roger Day dan de persoon geweest die zijn naam moest veranderen in Johnnie Walker?
Andorra, Luxemburg, Zwitserland
Een opmerkelijk item, mij onbekend, was zijn betrokkenheid bij de testuitzendingen van Radio Andorra. In april 1967 gericht op Engeland. Dat was bijna twee jaar eerder dan Don Allen die via hetzelfde station eenmalig was te beluisteren. Het bleef bij testen want de ontvangst in Engeland was een ramp.
Zijn periode bij Caroline South en Caroline International komen uiteraard aan bod. Roger publiceert ook een tijdlijn. Zijn eerste aankomst op het zendchip en dan telkens als hij met de tender terug ging aan land. Na de inbeslagname van beide Caroline-schepen ging hij weer optreden in diverse clubs. Per 1 juni 1968 kon hij bij Radio Luxembourg starten.
Hij werkte er samen met voormalige zeezender deejays als Colin Nichol, Tony Prince en Paul Kaye. Maar het viel tegen, de programma’s werden gemaakt met een technicus. Eentje viel ooit in slaap tijdens zijn dienst. Oorzaak onbekend. Tussendoor trouwde Roger met zijn nieuwe liefde Jenny Brown. In oktober 1968 diende hij zijn ontslag in. Het werken bij ‘208’ was tegengevallen, maar de vraag om de tournee van The Beach Boys te begeleiden, speelde zeker mee in zijn beslissing.
Ook ging hij weer her en der deejayshows presenteren. Het leidt tot een apart hoofdstuk waarin hij de lezer vergast met een opsomming van locaties zonder te schrijven over wat er zoal gebeurde tijdens die bijeenkomsten. Een nieuwe gemiste kans. Uiteindelijk kwam er in 1970 een einde aan toen hij door de Zwitsers Erwin Meister en Edwin Bollier werd benaderd om programmaleider te worden van hun nieuwe station in 1970, Radio Nordsee International.
Roger pleitte al direct voor een andere golflengte. De 186 meter interfereerde immers met de scheepvaart. Helemaal goed is het boek niet nagelezen want hij heeft over de… 86 meter. Hij heeft het over de komst van Larry Tremaine, een Amerikaan die hij al onmiddellijk niet kon uitstaan. Over het waarom tasten we in het duister. Uiteraard komt de periode ter sprake waarin RNI gedurende enkele weken als Radio Caroline uitzond. En dat hij vanwege Larry Tremaine plots niet meer aan boord van de MEBO II gewenst was.
On the road again
Maar er moest brood op de plank komen en dus ging Roger ‘on the road again’. Er volgt een opsomming van optredens zonder de belevenissen te delen. Eind januari 1973 begon een nieuwe radioperiode bij United Biscuit Network. Een project dat werd geleid door Dave Dennis. Dit nieuwe avontuurde duurde zeven maanden. Hij kreeg een job die hem tot eind september 1979 zou verbinden aan één van de eerste ILR stations, Piccadilly Radio in Manchester.
Hij was de eerste stem die werd gehoord op het station dat werd geleid door Stevie Merike, een oud collega uit zijn Radio Caroline-tijd. In de beginperiode van Piccadilly Radio maakte hij zijn ‘enige’ optreden door voor Granada TV spots in te spreken. Echt een zeer vermakelijk hoofdstuk om minimaal twee keer te lezen. Maar andermaal rijst de vraag of Roger wel iemand heeft laten meelezen want er komt nog… twee keer een tv-optreden voorbij.
Bovendien vraag ik mij af waarom er totaal geen melding werd gemaakt van zijn terugkeer bij Radio Caroline in 1973. Hoe kort ook, een verwijzing en een reden waarom dit zo kort duurde is een historisch gemis. Naast een ode aan zijn favoriete voetbalteam Manchester United, waar hij al op vroege leeftijd een enorme fan van was, neemt Roger ons nog mee naar diverse ILR stations waar hij actief was. BRBM, Radio West Bristol, Invicta Sound Kent, Pirate FM, Jazz FM, opnieuw Piccadilly, Channel Travel Radio en meer. Hij was er niet altijd tevreden over.
Op een halve pagina schrijft Roger vervolgens over zijn betrokkenheid bij het Isle of Man longwave project dat niet van de grond kwam. En we komen meer te weten over de diverse reünies waarbij hij was betrokken. Pirate BBC Radio Essex en vervolgens zijn periode bij Local BBC Radio krijgen meer aandacht, evenals zijn eigen radioprojecten.
In 2015 besloot Roger een totaal andere richting uit te gaan, hij werd chauffeur bij Boots. Hij verhaalt over zijn gezondheidsproblemen en is eerlijk over de scheiding van zijn vrouw, waar hij wel lovende woorden over heeft. Uiteraard maakt hij ruimte voor het succes van Boom Radio. Over ruimte gesproken: achter in het boek zijn er zeven lege pagina’s waar volgens elke recensent de bronverwijzingen naar foto’s en afbeeldingen zouden moeten staan. Ook een sluitstuk, een dankwoord, had best gekund.
Misschien bij de volgende druk Roger Day?
Hans Knot
- Roger “Twiggy” Day: Pirate of the Airwaves
- Copyright 2023 Roger Day
- ISBN 978-1-3999-4972-9
- 330 pagina’s, harde omslag, geïllustreerd zwart/wit en kleur
Terug een interessant boek waarbij de mooie geluidsfragmenten bij dit artikel de tijdsgeest van de jaren 60 weergeven (trouwens mooie muziekfragmenten). Als “fan” van Swinging Radio England in de jaren 60 is dit een mooi souvenir.