In de negende maand van haar radiobestaan had Monique niet te klagen over belangstelling. Niet alleen van luisteraars, volgens een luisteronderzoek van Bureau Inter View (alleen in Nederland) in het jaar 1985, stemden meer dan een miljoen luisteraars op het station af. Ook de pers en de overheid hadden flink wat oog voor de zeezender. Alert geworden vanwege de niet verwachte hernieuwde populariteit van dit fenomeen werd er heel wat geschreven over Monique (en Caroline), maar ook over Laser 558 (in de lucht vanaf de MV Communicator).
Een reactie van de overheid kon dus niet uitblijven. Het zendschip Ross Revenge lag buiten de Britse territoriale wateren in de Theemsmonding en daar ingrijpen lag niet voor de hand. Een ‘spionageschip’ van de Britse overheid, voor anker vlakbij de beide zendschepen, fotografeerde de bevoorrading om juridisch bewijsmateriaal te verzamelen in een poging de schepen ‘uit te drogen’. Dat was koren op de molen van de pers, die er over ging schrijven.
Volgens luisteronderzoeken had de publieke radio in Nederland te maken met terugval. Dat werd toegeschreven aan de versnipperde programma’s, met verschillende omroepen, tegenover het constante en goede dagelijkse muziekaanbod vanaf zee. Presentatoren als Joost den Draaijer en Tony Berk bleken opnieuw publiekstrekkers. Ook artiesten hoorde je niet klagen. In de Telegraaf stelde George Baker dat zijn hernieuwde hitparade succes aan Radio Monique te danken was.
Eurosiege ’85: A trip to the MV Ross Revenge and the MV Communicator
‘Hot’ in Vlaanderen
Ook in Vlaanderen bleven de zeezenders populair, maar dan vooral aan de kust. De BRT etaleerde nog steeds een betreurenswaardig niveau, maar inmiddels hadden regionale vrije zenders zoals Radio Contact en Maeva een vaste luisterschare weten te vergaren op de FM-band. Al met al trokken de zeezenders in vooral Nederland, België, Engeland en Noord-Frankrijk een miljoenenpubliek.
Anders dan eerder bij Radio Mi Amigo was er aan boord van het zendschip een minder constant dj-team aanwezig dat bovendien minder ruimte voor personality building kreeg. Met de jaren tachtig waren de tijden veranderd en bovendien was Mi Amigo van oorsprong Belgisch, met hoofdzakelijk Nederlandse dj’s die er echte ‘Vlaamse vedettes’ waren geworden. Radio Monique daarentegen was ‘typisch’… Nederlands. Tout court.
Het project kampte bovendien al vanaf het begin met knellende budgetten en dientengevolge was er een behoorlijk verloop onder de boordmedewerkers. Ad Roberts, Maarten de Jong en Walter Simons waren de constante factoren van het live-team, maar Ron West, Nico Stevens en Frits Koning verlieten het station. Er kwamen nieuwkomers als Bart Steenman, Arie Swets, Elly van Amstel, Wim de Valk en op 8 augustus 1985 doken Gert van der Zee en Jan Veldkamp op.
Dubbel op
Gert van der Zee werkte voor het tijdschrift ‘Weekend’ en kende de showbusiness, met alle artiesten, als zijn broekzak. Het geïsoleerde leven op een zendschip, waarbij je vooral op jezelf was aangewezen, bleek echter andere koek. Zijn verdienste voor Monique waren de wervelende teksten die hij insprak als uurspotjes, ze zouden ook de basis vormen voor de retro Top 50’s. Op 24 augustus 1985 presenteerde Jan Veldkamp de Monique Top 50 van een week eerder opnieuw.
Als gevolg van het aanwezige ‘spionageschip’ was er immers niet bevoorraad en waren de nieuwe hitlijstgegevens onbekend. Ook maakten hij, Walter Simons en Gert van der Zee overuren omdat de vooraf in Hilversum opgenomen bandprogramma’s van onder meer Eddy Ouwens, ontbraken. Deze Monique Top 50 van 17 augustus 1985 is straks, in een retro versie van Ferry Eden, te beluisteren op zaterdag 27 augustus (12:00-15:00 uur) bij FouteMuziekRadio en Radio Monique AM.
° Foto bovenaan: Crew Radio Caroline op het achterdek.
° Na uitzending wordt dit programma ook (korte tijd) als download aangeboden via deze link.
