De vraag wordt mij regelmatig gesteld: ‘Wanneer komt er nog eens een Radio Praatcafé? Zeker aan het begin van ieder nieuw jaar duikt ze op. Tja, willen wel, maar kunnen? Zeg uiteraard ‘nooit, nooit’, maar de kans dat het nog eens gebeurt, wordt wel steeds kleiner. Dat heeft diverse oorzaken. De club die RadioVisie overeind houdt, is er immers niet jonger op geworden.
Het RadioPraatcafé van 2003
Dat ouder worden viel deze week extra hard op toen het bericht binnenwaaide dat onze Nederlandse collega’s van ‘Freewave Nostalgie’ stoppen met hun online publicaties. Ook bij hen bestaat het team uit zestiger en zeventigers. Het was wel een beetje schrikken wegens onverwacht, maar uiteindelijk blijft enkel Elvis bestaan. Plus, de interesse in het medium, ik ‘hoor’ het mezelf niet graag zeggen, is niet meer wat ze ooit was.
Ik ga me niet verliezen in het opsommen van de oorzaken, want dan stop ik energie in iets dat ik toch niet kan veranderen. Liever even teruggrijpen naar toen om te kijken hoe ‘waanzinnig’ het ooit was. We hebben het toch allemaal maar mooi beleefd. Daarom, nu even terug naar één van die gezellige hoogdagen van de lokale radio in Vlaanderen. Toen mensen samenkwamen om een namiddag lang samen te praten over hun geliefde hobby/werk. En omdat beelden meer zeggen dan duizend woorden, is dit een reeksje opnames uit 2003. Toen de wereld nog een stuk eenvoudiger was. Op àlle vlakken.
Niet enkel in 2003, maar in de hele eerste helft van de jaren 2000 organiseerde RadioVisie regelmatig een Radio Praatcafé in Aalst. Nou ja, eigenlijk nam wijlen Luc Degroot daartoe het initiatief. Als fiere eigenaar van Taverne Dirk Martens had hij graag bekend en minder bekend radiovolk over de vloer. Want Luc ademde radio, sprak radio en droomde radio…
RadioVisie was uiteraard het ideale vehikel om iedereen aan te manen om zich met bekwame spoed naar Aalst te begeven. Er werden telkens veel foto’s gemaakt van deze ‘bijeenkomsten’ en er verschenen stukjes bij RadioVisie. De opnames in deze column vond ik pas in 2020 terug op een dvd die tussen de muziek-cd’s was gesukkeld.
Ruim twintig jaar terug in de tijd dus. Intussen zijn er bezoekers van toen overleden, hebben ze minder haar of werden ze grijzer. Zijn ze opa en oma geworden en/of veelal met pensioen gegaan. Hopelijk herkent iedereen zichzelf nog? Ton Schipper, Rudi Van Vlaanderen, Filip Vanmolle, Walter Galle, Dirk Vanoirbeek, wijlen Ron vander Plas, Jean-Pierre Legein en JLB zijn in beeld. Voor de overige namen zijn de debatten vanaf nu geopend…
° JLB gaat op 5 februari opnieuw naar zee!
Ook ikzelf, Frank Veldeman, kwam regelmatig naar het café van Luc. Op de foto’s ben ik de persoon met de witte T-shirt met groene horizontale strepen 🙂
Ik herinner me de vele leuke gesprekken met Luc, zijn BBQ’s. Er stond een piano en Jo Bogaert sprong daar eens binnen en begon spontaan “Pump up the Jam” te tokkelen.
Helaas komen die tijden niet meer terug…
Tja, de cameraman staat er natuurlijk niet bij 😉
Oei Pieter…. Was u de cameraman ? Dan hierbij rechtgezet !
Jan dat was nu niet nodig hé 😉
Het cafeetje Dirk Martens in Aalst heeft na het overlijden van Mario nog lang een troosteloze aanblik gehad. Steeds toen ik de Molenstraat passeerde kwamen mooie herinneringen boven. Ook nog steeds de straat van de grootste adverteerder op Mi Amigo: Juwelier Zwitserland