JLB gaat (soms) naar zee – 81

Jan Becaus, Frank Raes, Kathy Lindekens, Martine Tanghe, Linda De Win, Michel Wuyts… Volgen straks ook Rudi Vranckx en Guy De Pré? Al deze namen op een enkel rijtje besparen me verdere uitleg. Toch? Het is duidelijk waarover dit gaat…Allemaal oud-medewerkers van de VRT, onze publieke omroepanomalie…

Veel Ratio Tekort (VRT)

Nationale omroepen horen een tegengewicht te vormen voor het grote commerciële geweld dat ons overspoelt, overkomt en te vaak overwint. Publieke radio- en tv-instituten moeten in eerste instantie de vinger aan de pols houden van de maatschappij. Ze horen een doorslag te zijn van datgene er leeft in de wereld. Ze zijn het ‘bindmiddel’ tussen alles en iedereen dat beweegt, leeft en ademt. Ook in Vlaanderen? 

De VRT is een nationale zonder vrije ether-tv. Wil je kijken, dan moet je hoe dan ook ergens een abonnement betalen. De kabel of een provider om te streamen. Als België een land is van twee snelheden, dan geldt dit zeker voor de publieke omroep. De RTBF is immers – nog minstens tot 2027 – wèl vrij te bekijken. De VRT is ook het mediabedrijf dat geen aparte etherradio heeft voor 55+ (en teveel kanalen voor alle andere generaties). Er is ook geen echte nieuwszender. Vergelijk maar eens met – we gaan alweer naar het zuiden – La Première van de RTBF. Of zenders als France Info, NPO Radio 1, Deutschlandfunk en BBC Radio 4.

En alsof dit nog niet voldoende is, doen ze er nog een schepje bovenop… Waar VRT een voorbeeld zou moeten zijn voor alles wat leeft en beweegt, voor alles en iedereen, varen ze een koppige, eigenzinnige, noem het een wereldvreemde leeftijd discriminerende koers. De hele maatschappij breekt al vele jaren een lans om langer te (kunnen) werken. Politiek, werkgevers en vaak ook werknemers zelf zijn voor. ‘Draagvlak’, heet dit. Maar bij de publieke omroep wordt iedereen onherroepelijk de wacht aangezegd als de 65ste verjaardag er is.

Terwijl er net in een meer ‘creatieve sector’ toch nooit een leeftijdsgrens bepaald kan worden… Een ‘koppeke’ kan een leven lang mee. Talent ook. Daar staat geen grens op, zeker geen leeftijdsgrens. Het is vreemd en raar. ‘Mijn’ generatie – ik ben 71 – heeft als jonge mens een jarenlange strijd moeten voeren om zijn en haar plekje te veroveren in een verouderde en starre maatschappij. Sla er de geschiedenis van de jaren 60 en 70 maar eens op na. 

Maar blijkbaar zijn wij als ‘babyboomers’ nog steeds niet klaar, want nu wordt onze fel bevochten plek zomaar weer afgenomen omdat de geboortekalender dat zou eisen. Jammer voor alle talenten die bij de VRT hun brood verdienden. Op basis van een cijfer, een getal, moeten ze gaan. Gelukkig worden velen opgevist door de commerciële media. Dat de VRT hen tenminste de vraag stelt of ze langer willen blijven, al dan niet in een andere rol of deeltijds. Maar het woord ‘optie’ is blijkbaar geen begrip aan de Reyerslaan. Zonde! (JLB)

---