‘Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat’. Ik hoor het mijn ouders, grootouders, ooms en tantes nog zeggen. Ik dacht er toen het mijne van. Iedere dag heeft 24 uur, hoe oud of jong je ook bent. Toch? Mijn familie was en is gezegend met gezond boerenverstand. Dat blijkt maar weer nu ik zelf de leefijd van oudere volwassene heb bereikt. Ze hadden allemaal gelijk; de tijd gaat sneller.
Het ‘wilde westen’ van de VVVR
Zo percipiëren mijn leeftijdsgenoten en ikzelf de uren, dagen, weken, maanden en jaren helemaal anders dan enkele decennia geleden. De snelweg achter ons wordt steeds langer. En dat soort wegen heeft iets gemeens… je mag niet omkeren. Je kan niet terug. ‘Immer geradeaus’! Met die wetenschap in het achterhoofd wordt het dus een kwestie van anticiperen. De weg naar je eindbestemming wordt korter, dus moet je meer in een dag proppen. Moeilijker is het niet.
Ik ben gelukkig gezegend met het feit dat ik een kortslaper ben. Geef me zes uur en ik kan er weer tegenaan. Zelfs minder mag ook. Af en toe eens. De radiowekker begint er dan ook steevast aan om 05:00 uur. Tegelijk met de laatste nachtuitzending van NPO Radio 1. Meestal ben ik zelfs al eerder wakker zodat ik reeds een eerste nieuwsbulletin kan meepikken. Tja, de nieuwsjunkie in mij raast ook maar door.
Een uur later switch ik naar VRT Radio 1 voor één van mijn favoriete programma’s ‘De Ochtend’. Op zaterdag en zondag slapen ze een uurtje langer bij de VRT, maar dan duurt de uitzending ook een uur langer. Al blijf ik dus wel met een ‘gat’ in de late nacht/Vroege ochtend zitten tijdens het weekend. Want ook op die dagen sta ik gewoon om 05:00 uur op.
Naar de film!
Omdat ik geen fan ben van nonstop muziekradio (als er niet gepraat wordt dan is het geen radio), kies ik tijdens die vroege weekenduren vaak voor BNR Nieuwsradio of Streaming Soundtracks (SST). Een Amerikaanse… nonstop webradio met muziek uit films, tv-series en games. De uitzondering die regel bevestigt! SST is – echt waar – het enige station waarvan ik de nonstop muziekstroom wel van kan smaken! Ik ben ook een die hard filmfan en ik daarenboven hou ik ook nog eens van instrumentale muziek. Combineer beiden en dan kom je vaak uit bij… soundtracks.
Vorige zondag was de keuze weer eens gevallen op SST. Nauwelijks een kwartier ver kwam ‘How the West was won’ voorbij. Mijn dag kon niet meer stuk. Een stuk filmmuziek met een flinke link naar de zeezenders. Het nummer werd gecomponeerd door de enigszins legendarische Alfred Newman voor de gelijknamige epische western uit 1962. In 1976 werd deze compositie onlosmakelijk verbonden met offshore radio.
Maar dan in de versie van ene Geoff Love. Een Britse musicus, arrangeur en componist die vooral succesvol was met zijn eigen versies van easy listening muziek en filmthema’s. Toen de Vereniging voor Vrije Radio (VVVR) in 1976 een tweede reeks uitzendingen over zeezenders mocht produceren voor Radio Mi Amigo, moest er een nieuwe tune gekozen worden.
Naar het wilde westen!
Voor de reeks, ‘De geschiedenis van de zeezenders’ opteerden we voor ‘How the West was won’, van de hand van deze Engelse orkestleider. Zijn versie is krachtig, steekt boordevol dramatiek en ethos. Wat de beoogde sfeer van de ‘odyssee van de radiopiraten’ extra in de verf moest zetten. Liefst 34 afleveringen van een half uur werden geproduceerd en uitgezonden waarbij steevast de stem van presentator Pierre Deseyn het programma inleidde op het voortstuwende geluid van deze filmtune.
Dat ik het nummer die zondagochtend hoorde bij SST was meer dan voldoende om mijn zondag fluitend te starten. Nog meer genietend van alle volgende uren. Ook de schrijver in mij was helemaal wakker. Diende zich daar onderwerp aan voor een nieuwe column? Ja dus! Een stukje mét geluid moest het worden. Et voilà, ik verwijs graag naar de laatste aflevering uit de reeks ‘De geschiedenis van de zeezenders’ , (nummer 34 van 29 augustus 1976), want die staat immers op YouTube. Met dank aan wijlen collega Dirk Desmet.
Naast tachtig jingles van alle zeezenders is er een hoofdrol weggelegd voor de bewuste tune. Aan het einde van het programma hoor je een montage die perfect weergeeft wat we toen dachten van de overheid, de publieke omroepen en andere machthebbers. Niet enkel hoor- maar ook voelbaar. Kippenvel. Voor mij toch…
° JLB gaat misschien op 15 oktober opnieuw naar zee.
