Ik zag een ‘Dag Allemaal’ – letterlijk – voorbij waaien. In Dadizele werd het oud papier opgehaald en iemand had blijkbaar een ietwat slordige verpakking aan de deur gezet, met alle gevolgen van dien. Het deed me terugdenken aan… ‘Joepie’. Naast ‘Humo’ was dat, in de tweede helft van de jaren 70 ‘verplichte’ lectuur voor mijn generatie. Joepie verscheen voor het eerst toen ik mijn legerdienst vervulde in Lüdenscheid. Het nummer 1 rolde van de persen op 27 maart 1973.
JOEPIE! Eindelijk radionieuws
Een beetje per toeval vond ik het blad bij een bladenboer in het Noordstation van Brussel toen ik vanuit Duitsland – waar we met succes de Russen op afstand hielden zonder ook maar één schot te lossen – op mijn trein naar Kortrijk wachtte. Niets liet toen vermoeden dat ik ooit zelf voor dat ‘boekske’ zou gaan schrijven. De naam van de hoofdredacteur kende ik al, Guido Van Liefferinge.
Ik had hem eerder enkele brieven gestuurd toen hij als redacteur nog voor de krant ‘Het Laatste Nieuws’ werkte. Hij verzorgde er dagelijks een rubriek over muziek, showbizz en media. Omdat ik vond dat er te weinig stukjes verschenen over radio en dj’s in het algemeen en Radio Veronica, Caroline en Noordzee in het bijzonder, vroeg ik hem daar wat aan te doen. Zonder resultaat evenwel… Dat soort brieven stuurde ik trouwens wel vaker naar kranten en uitgevers.
Na enig heen en weer getelefoneer kwam ik erachter dat Van Liefferinge door… Sylvain Tack was gevraagd om een Vlaams jongerenmagazine te starten. Het kwam de flamboyante zakenman goed uit om als drijvende kracht achter enkele van de populairste Vlaamse artiesten, via zijn muziekuitgeverij Gnome (later werd dat Start), zijn artiesten te promoten. Paul Severs, Danny Fabry, Joe Harris, Samantha konden best een extra forum gebruiken. Toen op 1 januari 1974 Radio Mi Amigo begon uit te zenden, lag een verdere samenwerking voor de hand. De ‘Joepie Top 50’ werd vaste prik op de zaterdagmiddag. Met wisselende respons.
Wat je zelf doet
In 1975 had ik er mijn legerdienst al enkele jaren opzitten en was ik zelf begonnen met een blad om de ‘goegemeente’ beter te informeren over… radio en zeezenders. Want nog steeds was er in de Vlaamse pers geen deftig artikel terug te vinden over… onder andere Radio Mi Amigo en Radio Caroline, op dat moment de twee enige offshore zenders die in de lucht waren. ‘Joepie’ schreef af en toe iets, maar dat mocht niet al teveel opvallen. Het gerecht zat Sylvain Tack immers op de hielen, of ze dachten het toch.
‘Joepie’ was daarom verkocht aan Ludo Van Thillo van uitgeverij Sparta in Deurne, de vader van de huidige baas van DPG Media, Christian. Het blad had volgens de CIM een oplage van 90.000 exemplaren, een betaalde verspreiding van 59.000 stuks en een gemiddeld leesbereik van 350.000 lezers. Het weekblad verscheen op dinsdag.
Naast mijn eigen blad ‘Baffle’ (later werd dat ‘RadioVisie’), produceerde ik samen met Pierre Deseyn, Frans Schuurbiers en Filip Truwant ook een wekelijks programma voor Radio Mi Amigo. ‘De geschiedenis van de zeezenders’ werd op zondagmiddag (16:30-17:00 uur) uitgezonden. De reeks was blijkbaar toch opgevallen. Ook bij Joepie, want de redactie kreeg voortdurend verzoeken om aandacht te besteden aan het fenomeen offshore radio.
‘Odyssee’ en ‘Radiokuur’
Toch was ik verrast toen ik in de zomer van 1978 – Radio Mi Amigo was nog steeds in de lucht, dat hielp – plots werd opgebeld door… Guido Van Liefferinge met de vraag of er misschien ook een geschreven reeks inzat voor Joepie. We spraken af in het restaurant op de luchthaven van Deurne. En we kwamen relatief snel tot een overeenkomst. Ik zou dertien afleveringen maken, zijn redactie zou zorgen voor extra fotomateriaal.
En… want dat was één van mijn voorwaarden om het te doen, na het beëindigen van ‘De odyssee van de radiopiraten’ zou ik mijn vaste, wekelijkse rubriek mogen verzorgen in Joepie. Wat ook gebeurde. Mijn eerste grote opdracht! De eerste aflevering van de geschiedenis van de zezeenders verscheen op 15 oktober 1978. In ‘Radiokuur’, met als kop een tekening van Joey, kon ik alle recente nieuws over zeezenders en bij uitbreiding alle andere populaire radiostation en deejays kwijt.
Een tijdlang ging het goed, maar uiteindelijk zagen we beiden in dat dit soort nieuws niet echt thuishoorde in Joepie. Er was nu eenmaal weinig radionieuws, naast de eigen publieke omroep, het Nederlandse Hilversum 3 en de combinatie Mi Amigo/Caroline waren er voor Vlaamse jongeren weinig alternatieven. De laatste aflevering van ‘Radiokuur’ verscheen op 21 januari 1979. De radioberichtjes waren ook zeer specifiek geweest, noem het voer voor de meer dan modaal geïnteresseerde lezer.
Niet echt voor de doelgroep van ‘Joepie’, een blad dat in de markt was gezet voor meisjes tussen twaalf en zeventien jaar! Al bij al was het zeker geen slechte samenwerking geweest, 28 weken lang. Niet in het minst voor ‘RadioVisie’, dat mede hierdoor de amateurstatus was ontstegen. Toch bij het professionele journaille dat ons voorheen als een clubje ‘freaks’ had beschouwd.
° Op 19 maart trekt JLB opnieuw naar zee (hoopt hij)
