In oktober 1968 begon op AVRO-televisie een nieuw jeugdprogramma onder de naam Tele-skoop. Voor veel kijkers was dat de eerste kennismaking met het inmiddels legendarische Stuif-es-in. Kinderen mochten er live op tv vertellen over hun hobby, talent of sportprestatie.
De eerste officiële aflevering werd uitgezonden vanuit het Arnhems Rijcentrum, met Ria Bremer als presentatrice. Ze praatte met kinderen én overhandigde, namens de Wildlife Rangers, een cheque aan het Wereld Natuur Fonds. Een moment dat indruk maakte — en het begin van iets groots betekende.
Stuif-es-in groeide uit tot een van de populairste jeugdprogramma’s op de Nederlandse televisie. Het liep tot 1985 en deed allerlei locaties aan: van Dronten tot Bussum en het Ponypark Slagharen. Achter de schermen werkten onder meer Karel van de Graaf en Ad Visser mee. Generaties groeiden ermee op.
Over kerken, celibaat en de jaren zestig
Diezelfde jaren zestig waren ook een tijd van verandering binnen de kerk. In 1968 bewaarde ik enkele opvallende uitspraken uit toenmalige publicaties. Zoals deze van pastoor Keet:
“Wij hebben de overtuiging dat vrijheid de eerste voorwaarde is voor religie. We zijn op weg naar een nieuwe kerk, maar de gestalte ervan zien we nog niet.”
En theoloog Edward Schillebeeckx voorspelde al in datzelfde jaar:
“Over dertig jaar is er van de oude kerkvormen niets meer over. Het celibaat moet loskomen van het priesterschap.”
In de context van de grote onthullingen rond seksueel misbruik in 2010, zijn zulke uitspraken achteraf opvallend vooruitziend. Bij wijze van relativerende afsluiter pluk ik een ingezonden gedichtje uit de voormalige Katholieke Illustratie, geschreven door ene Magna uit Zilk:
O, het woordje ‘celibaat’,
dat begint mij te vervelen.
En lees het beslist niet meer.
Het kan mij echt niets meer schelen.
De priester die dan trouwen wil
zal ik ook niet gaan bevitten.
Hij weet toch: wie zijn billen brandt,
die moet op de blaren zitten.
Jazz in Groningen, en Phil Woods
Augustus 1969: Jazz at the Coendersborg in Groningen trok jazzliefhebbers van heinde en verre. Het concert van de Amerikaanse saxofonist Phil Woods was het hoogtepunt, al liet de akoestiek te wensen over. Volgens de pers haalde dat de beleving onderuit, ondanks het sterke spel van onder meer pianist Ton Wijkamp, bassist Ferdi Rikkers en drummer Pierre Courbois.
Woods zelf bleef professioneel, maar kapte het optreden vrij abrupt af. Toch bleef zijn muziek hangen. Zijn nummer Guess What, opgenomen met het Chris Swansen Orchestra op het album Round Trip (1969), werd een radiofavoriet — onder andere op Radio Noordzee Internationaal en Delmare.
Jazz en drama in Engeland
Even terug naar augustus 1968: op de renbaan Kempton Park nabij Londen vond toen het grote National Jazz and Blues Festival plaats. Tijdens het festival stortte plots een voetbrug in waarop zo’n 120 jongeren zaten. Zeventig jongeren raakten gewond, al bleek de schade uiteindelijk mee te vallen. Slechts 17 van hen moesten de volgende dag nog in het ziekenhuis blijven.
Het incident, dat zich onder het oog van 23.000 festivalgangers afspeelde, leidde tot paniek. De presentator riep het publiek tot rust, terwijl hulpdiensten razendsnel ingrepen. Het festival ging daarna door, maar de klap bleef hangen — letterlijk en figuurlijk.
