Vorig weekend kon je drie dagen lang het geluid en de sfeer van de ooit legendarische zeezender Radio Mi Amigo herbeleven. Als luisteraar of als bezoeker van het tijdelijke zendschip – de Castor – die in de haven van Terneuzen voor anker lag. Voor de medewerkers van weleer een leuk weerzien, voor de organisatie de zenuwslopende afsluiter van de al even slopende voorbereidingen. Een periode waarin sponsors en bestuursleden afhaakten en waarin leeftijd en gezondheid flink wat parten speelden. Maar aan het eind van het verhaal, straalde regenboog als nooit tevoren.
Walter Galle (organisator/hoofdtechnieker): “Dit soort evenementen is risicovol omdat er uit het niets technische problemen kunnen opduiken. Je hebt ze soms niet in de hand en als verantwoordelijke lag ik daar wakker van. Voor de dj’s en de luisteraars was het een feest. Jammer dat er altijd mensen zijn die het van je willen overnemen. Het was de laatste halte voor mij en ik deed het gratis. De MA50-organisatie speelde voor Sinterklaas, maar we zijn tevreden en blij dat we dit hebben kunnen doen”.
Noël Cordier (mede-organisator): “Al bij al ben ik tevreden. Na drie maanden intense voorbereidingen zijn we erin geslaagd de top van dj’s van de vroegere zeezender Radio Mi Amigo bij elkaar te krijgen. Zij hebben nog eens bewezen met hun enthousiasme en gedrevenheid, hoe goed ze wel radio kunnen maken. Echte goeie radio die je op vandaag niet meer vindt. Aan allen, de organisatie, dj’s, medewerkers en iedereen die een bijdrage heeft geleverd tot dit succes, hartelijk dank! Het is door jullie dat dit evenement tot een groot succes is uitgeroeid! Hopelijk niet voor de laatste keer….”.
Opbouw
Edward Klein (dj-technieker): “Dit was mijn derde meeting. Bij de voorgaande reünies was ik er niet bij vanaf het begin. Nu heb ik helpen opbouwen. Samen met Walter, Wim de Groot en Gino de Simpelaere. Dat had wat voeten in de aarde. Uiteindelijk hebben we toch voor de opbouw kunnen zorgen en was het tijd voor rust. Gino is zelfs de nacht doorgegaan en ’s morgens stond alles keurig netjes opgesteld in opwachting van de eerste uitzendingen. Ik was dit keer een onderdeel van de stuurgroep en trots dat ik mijn steentje heb kunnen bijdragen”.
“In die drie dagen heb ik heel veel mensen leren kennen en wilden velen dat ik hun Mi Amigo-boek signeerde. Dat was erg leuk, ondanks dat ik geen MA-dj ben. Ik zorgde ook voor de afgifte van T-shirts en ik heb veel vragen kunnen beantwoorden. De sfeer was opperbest en de aanloop van mensen groot. Ik heb niet gekozen voor onderdak en/of slapen, aan boord. Achteraf gezien was dit goed, want slapen met snurkende collega’s zou mij hebben gebroken. Tja, zo ging dat ten tijde aan boord van de zendschepen ook. Ik zag de bui al hangen. Ik ben blij dat ik erbij was en had geen moment willen missen”.
Band voor het leven
Bart Van Gogh (aka dj Erik Beekman) : “Het was een top weekend. Veel mensen ontmoet die nog steeds warme herinneringen hebben aan de tijd van Mi Amigo op zee en daar sterk naar terug verlangen. Die tijd komt natuurlijk nooit meer en dat zou ook niet kunnen. Daarvoor is er teveel veranderd in medialand en in de hele maatschappij. De consument van nu heeft een ander leefpatroon. Maar bij dit soort gelegenheden mag je best even terugkijken en herinneringen ophalen.”
“Voor mij persoonlijk was het samenkomen met oud-collega’s het belangrijkste. We hebben, ondanks dat de meesten van ons totaal verschillende levens leiden, een band voor het leven. Het gevoel dat we delen is onvergelijkbaar met collega’s in andere bedrijven. Wat ik heel bijzonder vond was het weerzien met onder andere Patrick van Acoleyen (Patrick Valain), die ik in 1978 voor het laatst gezien heb en m’n kennismaking met Eddy van Mouffaert (Eddie Govert) die in 1973 de eerste Mi Amigo-jingles componeerde en opnam.”
“Ik kende hem alleen van naam en vond het een eer hem eindelijk de hand te schudden. Hij, op zijn beurt, vond het ook wel bijzonder mij eens te ontmoeten. Haha! Kortom: dit was één van de leukste radio-weekenden die ik meegemaakt heb! Ik hoop dat die sfeer ook bij de luisteraars is overgekomen, want daar was het feest natuurlijk niet minder voor bedoeld”.
Ton Schipper (dj): “Een warm bad, de gloed van een hechte vriendschap onder de medewerkers van toen, een golf van sympathie vanwege al die bezoekers, die ons nog lang niet vergeten zijn en voor wie Mi Amigo in de jaren 70 toch blijkbaar iets betekend moet hebben”. “Kortweg één grote warme vriendenclub”; voegt Marc Jacobs er nog kort maar krachtig aan toe!
° Morgen deel 2
°Erik Clyncke (eigen berichtgeving op locatie)
Radio Mi Amigo was in de zeventiger jaren voor jongeren van twintig ons avontuurlijk leven . We stonden er mee op, leefden er onze dag mee, in de hoop da ze er de dag nadien weer waren!
Ongelooflijk hoe een zender die 50 jaar geleden begon nu nog zo’n impact kan hebben. Proficiat aan ieder die de Mi Amigo 50 dagen mogelijk maakte. Iedereen was ongelooflijk enthousiast ! Misschien kan er nu ieder jaar een mini versie komen van dit gebeuren want zo’n organisatie kruipt wel in de kleren van die ouwe rakkers maar die er na 50 jaar nog invliegen zoals in 1974.
De programma’s vanaf de Castor waren zeker het (her)beluisteren waard ! Dank aan allen die dat mogelijk maakten !
Het was heel aangenaam om de DJ’s van toen nog eens terug te horen. Marc en Bart met hun Baken 16, Ton Schipper met zijn keukenpret en Ferry met de hitparade. En nog al die andere DJ’s die hun best deden om alles aangenaam te maken. Kortom het was genieten van de eerste tot de laatste toon.
Dank u wel aan iedereen die het mogelijk maakte!!!!
Hopelijk komt er nog een editie!!!!