Het zal je ontgaan zijn, en ik neem het je niet eens kwalijk. RadioVisie viert dit jaar z’n zesentwintigste verjaardag op het internet. Daarmee is deze digitale mediakrant de oudste in z’n genre. Tel daarbij het feit op dat RadioVisie online een logisch vervolg is van het gedrukte maandblad dat voor het eerst verscheen in… 1973. En meteen hebben jij en ik een alibi voor een nieuwe, langlopende reeks. Het complete verhaal ‘achter’ RadioVisie. Tweewekelijks op zondag.
Pastorij wordt ingeruild voor de vakbond
De ‘Top 100 Aller Tijden’ bij Radio Mi Amigo was de voortzetting van een traditie. Radio Veronica was er mee gestart in 1968. Aan de hand van duizenden briefkaarten die werden ingestuurd door de luisteraars werden de honderd populairste singles uit de popgeschiedenis in één lange hitlijst uitgezonden. Een idee dat heel succesvol was gebleken.
De lange uitzending die liefst tien uur duurde, was enkel mogelijk via een flexibele programmering. De publieke omroepen, zowel in België als in Nederland, begonnen er niet aan omdat er teveel vaste programma’s moesten worden verschoven en men ook nog eens rekening diende te houden met een veelvoud aan medewerkers. Een commercieel station kon dit soort marathonuitzendingen wel zonder veel poeha realiseren.
Deze waanzinnig populaire hitlijst verder zetten kon het imago van Radio Mi Amigo enkel verder ten goede komen. Tweede Pinksterdag 1975 viel evenwel op 19 mei en dat was te snel om de luisteraars nog te vragen om hun persoonlijke lijstjes in te sturen. Post naar Spanje was immers makkelijk een week onderweg, de vele duizenden inzendingen moesten daarna handmatig verwerkt worden (computers waren er niet), terwijl Mi Amigo de programma’s ook nog eens twee volle weken op voorhand opnam.
Daarom wilde men zich baseren op de eerder ingezonden lijstjes voor het wekelijkse flashback-programma van Joop Verhoof. Maar omdat dit slechts enkele honderden betrof, werd de hulp van de VVVR ingeroepen. Er werd een extra editie van ‘Baffle’ uitgegeven. Op dat moment goed voor ruim 750 abonnees. De lezers werden opgeroepen om alsnog hun persoonlijke tien favoriete platen in te sturen.
In ruil werd de naam ‘Vereniging voor Vrije Radio’ mee opgenomen in de promospots die werden uitgezonden via Mi Amigo. Uiteindelijk stond in de bewuste hitlijst ‘Hey Jude’ van The Beatles op 1, ‘Just a little bit of peace in my heart’ van The Golden Earrings op nummer 100. (Zie onderaan)
Van twee- naar maandelijks
Op 1 juni was er alweer ‘Baffle 4’. Een magazine dat zo goed als helemaal was gewijd aan Radio Mi Amigo. Daarin werd ook het gloednieuwe promotiemateriaal – Mi Amigo-halskettingen en sleutelhangers – aangeboden. Een eerste voorraadje, meegebracht uit Playa de Aro was al snel uitverkocht en een nieuwe bestelling moest geplaatst worden.
Zoals reeds eerder en vaak duidelijk werd in dit verhaal, communicatie in de jaren 70 van de vorige eeuw was een voorrecht, geen massabegrip. Jean-Luc had nog steeds geen telefoonaansluiting. Frans wel, maar bellen naar Spanje was erg duur. Dan maar weer teruggegrepen naar oudgediende Pierre Deseyn. Het bedrijf van zijn pa beschikte over een telexapparaat en dat werd ingezet voor een regelmatig verbinding met Playa de Aro. Eerst voor bestellingen, later voor veel meer hand- en span- diensten.
De samenwerking met Radio Mi Amigo had er inmiddels ook toe geleid dat ‘Baffle’ niet langer tweemaandelijks verscheen, maar vanaf juni 1975 een maandblad werd. De talrijke interviews die de dj’s van Mi Amigo hadden opgenomen in hun programma’s met de VVVR en intussen allemaal waren uitgezonden én het regelmatig draaien van de promospot voor de vereniging, leidden heel snel tot een massa extra post in Geluwe en Breda. En veel mensen boden zich plots spontaan aan om mee te werken.
Kortom, er kon alweer een nieuwe stap gezet worden. Op zeer korte tijd was de Vereniging Voor Vrije Radio een stuk bekender geworden. Dagelijks gingen proefnummers van ‘’Baffle’ de deur uit, wekelijks meldden zich vrijwilligers aan om mee te helpen. Eén van hen was Gentenaar Philip Truwant. Zijn enthousiaste brieven waren vooral opgevallen omdat hij onmiddellijk voorstelde om iets te doen met de layout van het blad.
Pastorij gewisseld voor het ACV
‘Baffle’ werd immers nog steeds gedrukt op stencil, op de machine van de pastoor in Geluwe. Die laatste had al een paar keer te kennen gegeven dat er nu toch echt wel veel abonnees waren bijgekomen en hij vreesde dat z’n oude machine nog meer drukwerk niet langer zou aankunnen. Daarom had hij de plaatselijke vakbond ACV aangesproken. Zij hadden een moderner apparaat, en waren bereid om het werk over te nemen.
Een hele verbetering want de machine van pastoor Billiet werd via een draaistang manueel aangedreven, die van het ACV werkte elektrisch. ‘Baffle 5’ zou bijgevolg niet langer het licht zien in de pastorij maar in een kantoortje van de lokale vakbond. Intussen was Jean-Luc op een zeer zonnige dinsdag in juni naar de Gordunakaai in Gent gespoord en getramd om er Philip Truwant te ontmoeten.
Creatieve duizendpoot
In deze reeks is ook al duidelijk gebleken dat de succesvolle werking van projecten zonder budgetten veel te maken heeft met de onderlinge verstandhouding tussen de medewerkers. Net zoals dit bij Johan Troukens en Frans Schuurbiers onmiddellijk het geval was geweest, brak het ijs binnen de seconde tussen Jean-Luc en Philippe. Het leek of men elkaar al jaren kende.
Uiteraard was vrije radio de grootste gemene deler waaruit hun drang ontsproot om samen iets te doen. Maar er was nog net ietsje meer. Veel mensen hadden zich al gemeld als medewerker, maar meestal vroegen ze wat ze moesten doen. Philip bleek een creatieve duizendpoot te zijn, die zelf met voorstellen kwam. Behalve in radio, was hij minstens even sterk gepassioneerd door fotografie. Hij had z’n eigen donkere kamer en behoorlijk wat apparatuur.
De stencilkwaliteit van ‘Baffle’ was een een doorn in zijn oog. Je kon hem moeilijk ongelijk geven. Al staat de inhoud van een blad als een huis, al worden er rake, onthullende, exclusieve zaken verteld, als het magazine er amateuristisch uitziet, dan zakt de algemene beoordeling. Kortom, het volgende objectief was duidelijk: ‘Baffle’ moest aantrekkelijker worden. Philip kreeg de eer en het genoegen om daar voor te zorgen. (JLB)
° Volgende aflevering verschijnt op 24 december
Mi Amigo Top 100 Aller Tijden in samenwerking met de VVVR
