De voorbije dagen, correctie, de voorbije weken zijn tal van lokale zenders, behalve in de eigen regio, waar in de rest van het land nauwelijks iemand iets van had gehoord, wel landelijk bekend geworden. Dat heeft helaas vooral te maken met het verlies van hun uitzendlicentie.
Per 1 januari 2018 moesten, ongeacht de impact in hun regio, ondanks een zekere vorm van bestaansrecht omdat ze er al decennialang waren en ondanks hun sociale binding met de gemeenschap, toch ophouden te bestaan.
Veel kans dat u bijvoorbeeld Radio ’t Vissertje uit Oostende nooit hebt gehoord, behalve die ene vakantie dat u aan de kust was en er bewust naar zocht, of er toevallig bleef hangen omdat er net een leuke plaat voorbij kwam. Om u alsnog een idee te geven vertrouwden we een impressie van hun reclameboodschappen toe aan het wereldwijde net.
Het biedt een verrassende en enigszins vertederende inkijk in de manier waarop kleine lokale radio’s werden gefinancierd. Alsof de bakker ieder moment kan aanbellen met het verse brood. We leggen er bovendien een extra laagje bovenop door heel ver terug te gaan in de tijd. Twee keer voer voor nostalgici dus. Ruim vijf minuten ’t Vissertje uit 1999.
