Personen die pas weer aansloten bij RadioVisie op het moment dat deze website terug online verscheen (31 oktober) en onze berichten niet eerder gevolgd hebben via Facebook (sedert 21 juli) zullen zich waarschijnlijk afvragen wat een Joeydag is? We vatten het daarom nog eens samen.
RadioVisie verscheen als gedrukt maandblad tussen 1974 en 1984. Werden de eerste edities nog gefotokopieerd omdat er slechts een twintigtal abonnees waren, dan werd met de groter wordende oplage overgeschakeld op ‘gestencilde’ uitgaves. Een goedkoop systeem dat evenwel als nadeel had dat er enkel tekst mogelijk was. Als je handig was en veel geduld opbracht, dan kon er ook nog een ruwe tekening bij. Niet echt professioneel te noemen, maar voor een vereniging die met een nulbudget werkte, was dat toch alweer een stap vooruit. Al die tijd werd er immers geen abonnementsgeld gevraagd voor het blad.
Toen de gratis-formule niet langer houdbaar bleef, idealisme is mooi maar botst uiteindelijk toch op financiële grenzen, kon RadioVisie eindelijk verschijnen in offset druk. Waardoor in één keer zowat alles mogelijk was; een betere layout, het plaatsen van foto’s en van illustraties. Voor dat laatste werd van meet-af-aan gekozen omdat het iets luchtigs, vrolijks en spontaan gaf aan de artikelen. Zaak was om een briljante illustrator te vinden. Al moest er niet ver gezocht worden.
JL Bostyn, naast Frans Schuurbiers uitgever en hoofdredacteur, werkte om den brode bij de Belgische Posterijen. Eén van zijn collega’s had alle vaardigheden waaraan moest worden voldaan. Joël Delcroix kon tekenen en illustreren als de beste. Hij mocht ooit voor Dupuis gaan werken, de uitgevers van het legendarische stripblad Robbedoes. Het plan ging evenwel niet door. De tijdsgeest zat hem dwars. We schrijven eind jaren 60. Leven van striptekenen leek toen onmogelijk. Bijgevolg kwam hij op de post terecht. Hoe fout dat was zouden later zijn generatiegenoten Morris (Lucky Luke), Franquin (Guust Flater) en Will (Baard en Kale) bewijzen.
Minder fantastisch voor de man zelf die mislopen carrière, maar wel een bonus voor RadioVisie die hem inlijfde als vaste illustrator. Hij zou tot het einde van het tijdschrift trouw zijn bijdrages leveren. Voorpagina’s, karikaturen, illustraties allerhande en koppen die bij vaste artikelen hoorden. Hij publiceerde steevast onder het pseudoniem Joey. Toen RadioVisie dit jaar eerder per toeval een soort comeback probeerde via een Facebook-pagina, wilden we zijn oude tekeningen opnieuw, met mondjesmaat, gebruiken.
Het eerste bericht op Facebook verscheen op 21 juli 2017, Joey maakte het niet meer mee, één dag later stierf hij op 75-jarige leeftijd. Totaal onverwacht. Als eerbetoon aan deze onvoorstelbaar getalenteerde man (hij zong, danste en entertainde), besloten we om nog diezelfde week van de zaterdag een Joeydag te maken. Voor de rest van het jaar. Daarbij putten we uit zijn honderden bijdragen. We proberen ook telkens de illustratie te situeren.
Vandaag viel de keuze op één van de ‘koppen’ waarover we het hierboven al hadden. RadioVisie had een aantal maandelijks terugkerende rubrieken. Eén daarvan gaf een laatste stand van zaken over de vrije radio die vanaf 1980 in volle opmars was in België. De reeks kreeg de enigszins toepasselijke naam ‘Vrije radio vanuit de friettent’ mee. Tot het einde van het tijdschrift bleef deze tekening behouden. Ieder keer dat je er naar kijkt, ontdek je nieuwe zaken. Een keurmerk van Joey. Alles wat hij maakte stak boordevol details, knipoogjes, herkenbare personen en humor.
