Wordt er verstoppertje gespeeld met frequenties?

Evenementenfrequenties zijn beter dan de lokale low-power frequenties

Voldoen aan de Machtigingsrichtlijn

Zoals bekend richtte de Vlaamse overheid tussen 13 februari 2019 en 13 maart 2019 een tweede openbare raadpleging in over het nieuwe (herstel)frequentieplan. De overheid volgde daarmee het advies van de Raad Van State, dat stelde dat de eerste openbare raadpleging tussen 12 november 2018 en 11 december 2018 niet transparant genoeg was geweest.

Letterlijk stelde het advies:

“Slechts indien de publieke raadpleging transparant wordt georganiseerd, is voldaan aan de verplichtingen die voor de Vlaamse Gemeenschap volgen uit de Machtigingsrichtlijn. 

Op grond van de gegevens waarover de afdeling Wetgeving beschikt, is dat tot op heden blijkbaar niet het geval, omdat niet alle relevante informatie bij de raadpleging blijkt te zijn betrokken. 

Zo wordt in het verslag over de publieke raadpleging en in het ontworpen besluit meermaals verwezen naar het samenwerkingsakkoord van 31 augustus 2018 om te verantwoorden waarom bepaalde frequenties niet voor gebruik worden vrijgegeven, terwijl dat stuk niet aan het publiek werd voorgeschoteld ter gelegenheid van de raadpleging. 

Zo wordt in de aanhef van het ontworpen besluit ook melding gemaakt van “een aantal frequenties die gebruikt worden voor tijdelijke zendvergunningen” voor evenementen, zonder dat wordt vermeld om welke frequenties het gaat en welke de kenmerken ervan zijn.

Aan de verplichtingen van de Machtigingsrichtlijn lijkt derhalve niet in voldoende mate te zijn voldaan. De publieke raadpleging zal dan ook op een correcte manier moeten worden overgedaan vooraleer het ontworpen besluit kan worden genomen”.

Meer informatie daarover is hier te vinden. 

De eerste raadpleging

Op 9 november 2018 keurde de Vlaamse regering een ontwerp van besluit goed, dat kortweg het ‘herstelbesluit van het frequentieplan’ zou kunnen worden genoemd. Daarover werd een raadpleging gehouden, van 12 november tot en met 11 december 2018. Het ontbreken van een goed uitgevoerde transparante raadpleging was trouwens een grond om het frequentieplan van 2017 (aanvang 01.01.2018) te vernietigen.

Men vergat in de allereerste raadpleging een aantal restfrequenties te bevragen. 

Alhoewel de Vlaamse regering op vrijdag 21 december 2018 het ‘herstelplan goedkeurde, gaf de Raad van State opnieuw een negatief advies omdat de openbare raadpleging wederom niet conform de Europese richtlijnen was gebeurd. Hierover berichtte RadioVisie reeds eerder.

Op de openbare raadpleging formuleerde de overheid ook een repliek, per reactie uit de sector werd een gedetailleerd antwoord gegeven. Deze repliek is enkel terug te vinden bij de beslissingen van de Vlaamse regering of kan in deze pdf-file worden bekeken.

Opmerkelijk genoeg is deze repliek niet terug te vinden op de website van CJSM. Daar staat wel een verslag van de raadpleging, een samenvatting, die echter veel minder gedetailleerd is. Nochtans zou men daar eerder de volledige informatie gaan zoeken, en hopen te vinden, dit zegt dus mogelijk toch wel iets over de ‘transparantie’ in het huidige beleid. 

Verzoek bij Agentschap Telecom

In de repliek is onder meer te lezen dat de overheid het permanente gebruik van evenementenfrequenties (tijdelijke vergunningen) niet opportuun vindt, omdat die frequenties slechts een klein gebied zouden bereiken. Letterlijk: “Bij tijdelijke frequenties wordt voor de in de aanvraag vermelde exacte locatie een mogelijke tijdelijke en zeer lokaal bruikbare frequentie met laag vermogen gezocht” (zie foto). Het is echter de vraag of dat wel klopt. Om te weten te komen wat de echte karakteristieken van deze frequenties zijn werd er een verzoek WOB (Wet Openbaarheid Bestuur) gedaan bij het Agentschap Telecom in Nederland. Het antwoord liet een hele tijd op zich wachten, daarna werden wel de verzoeken tot coördinatie vrijgegeven, doch niet de technische specificaties.)

Weigering op vraag van het BIPT

Weigering op vraag van het BIPT Het Agentschap Telecom motiveert die weigering tot vrijgeven op basis van artikel 10 (tweede lid) van de WOB-wetgeving. Dit artikel 10 stelt dat de gegevens niet openbaar worden gemaakt als gedacht wordt dat de betrekkingen tussen de Nederlandse en de Belgische overheid daardoor in het gedrag zouden komen.

Nog meer opmerkelijk is dat niet Nederland, maar een Belgische overheidsorgaan gevraagd heeft om dat artikel in te roepen, en dit ‘om de informatie-uitwisseling in het diplomatieke verkeer niet te ondermijnen’. Het niet vrijgegeven van deze documenten gebeurde dus op verzoek van het BIPT en de Belgische overheid. Er kan dan toch (nogmaals) moeilijk sprake zijn van echte ‘transparantie’.  Zie hier het volledige document.

Een vergelijking

Internationale coördinatiegegevens zouden niet echt geheim moeten zijn. Dan rijst dus de vraag waarom de afscherming van deze informatie nodig was. Mocht de sector bepaalde gegevens niet kennen? Als daarover aan de ene zijde gezwegen moet worden, zal men de antwoorden op een andere manier moeten zoeken. 

In onderstaand overzicht werden de evenementenfrequenties met een bijzonder laag vermogen naast een vrijgegeven frequentie gelegd, en werden ze technisch vergeleken.

Deze evenementenfrequenties hebben allemaal een ruime comfortzone, de eerste ‘storende’ zender ligt verder weg en heeft minder veldsterkte. De ontvangst van de ‘storende’ en wel vrijgegeven frequenties is bovendien veel minder comfortabel. De conclusie is dat de evenementenfrequenties meer vrij zijn dan de vrijgegeven (toegewezen) frequenties.

Concurrentie bevorderen

Er hoeft ook geen tekening bij dat frequenties die minder worden gestoord, en dus verder ongestoord te ontvangen zijn, ook gemakkelijk een hoger uitzendvermogen kunnen hebben. Het beleidsplan van de minister wilde blijkbaar minder en minder goede, frequenties aanbieden. Is het dan niet normaal dat betrokkenen in de lokale sector zich afvragen waarom dit gebeurt?

Bovendien stelt de Europese richtlijn expliciet dat men de concurrentie moet bevorderen. Het lijkt er hier echter meer op dat men die concurrentie juist wil voorkomen. Het kan allemaal goed zijn dat de overheid desnoods een vorm van ‘desinteresse’ zou hebben, en dat er verder niets achter moet worden gezocht. 

Dan verdient de sector het om serieus genomen te worden, zeker wanneer men de moeite neemt om mee te doen aan een openbare raadpleging. Of werd deze raadpleging slechts voor de vorm georganiseerd? 

Frequenties zonder raadpleging

In de ondertussen afgelopen (tweede) openbare raadpleging is de overheid trouwens een aantal evenementenfrequenties ‘vergeten’. Had iemand dat eerder al eens gehoord? Alleszins is deze bijgevoegde lijst veel completer dan deze van de openbare raadpleging(en).

De uiterst starre houding van de overheid gaat geen oplossing brengen in dit dossier. Het is ook geen toonbeeld van goed bestuur. Het zou de hele sector ten goede komen indien men wat water bij de wijn doet en er niet voor kiest om verder te bouwen op juridisch drijfzand.

Alleszins zijn frequenties, die meer comfort én power hebben, doch die in de la blijven liggen, zeker niet acceptabel voor vele radiomakers. De Europese richtlijnen aanvaarden dat evenmin. Niemand wil dat dat er frequenties negen jaar lang ongebruikt zouden blijven. (VO)