Niet enkel de overheid lag dwars, ook de Noordzee deed dit
Zoals eerder verteld was de Magdalena in feite een vrachtschip waarop twee masten van zo’n vijftien meter waren geplaatst. Daartussen hingen de vrije draden van het antennesysteem. En daar was regelmatig wat mee aan de hand. Al op mijn eerste dag aan boord brak ’s morgens – rond half negen – één van de antennedraden. Aangezien ik nog zeeziek was van de heenreis lieten ze me liggen. Zover ik weet heeft Kees Borrel die ochtend de reparatie alleen uitgevoerd. Maar een week later ging het weer een aantal keren flink mis.
Dat kwam doordat we een aantal dagen ruw weer hadden. Ik schreef al eerder dat we op een rot plek voor anker lagen met veel stroming. Voeg daar een beetje wind bij ( windkracht 6 à 7) en je ligt dan vaak tweemaal per dag dwars op de golven. Een hoop gewiebel dus. Daardoor deed ik ’s morgens soms met één hand mijn programma. Gewoon omdat ik me met de linkerhand moest vasthouden aan de onderkant van het mengpaneel. Met de rechterhand kon ik de meeste handelingen doen. Als je dat niet deed reed je zo met je stoel zo weg. De carts en de platen moest je goed vastleggen, want anders lagen die meteen op de grond.
De horizontale antenne draden zwiepten dan ook en daardoor braken ze soms af. Ik kan me herinneren dat ik een nacht met Kees (foto) bezig was geweest en na veel moeite hadden we eindelijk weer één en ander vastgeknoopt. Na een zeer korte nachtrust viel het me op dat Kees nogal erg laat in de wereld der wakkeren verscheen. Dat was niet zonder reden. Een half uur nadat we die nacht klaar waren brak er weer een andere draad. “Ik durfde je niet weer wakker te maken”, zei Kees me de volgende ochtend. En hij had de klus zoveel mogelijk zelf geklaard.
En zo ging dat door op die boot! Maar er gebeurden ook leuke dingen. Zo kwam op woensdag 18 juli een grote boot uit Scheveningen langszij met aan boord een complete tv-ploeg van de Veronica Omroep Organisatie. Ze maakten een opname van de zeezenders Mi Amigo en Delmare. Aanvankelijk deed Hanna (de kapitein) er erg moeilijk over. Hij was geïnstrueerd om geen vreemdelingen toe te laten. Op zich begrijpelijk natuurlijk. Er was enige overtuigingskracht nodig voor hij ‘om’ was.
Met die reis kwam ook regisseur Leo van der Goot mee om te bespreken en wat we zouden doen. Dat was knap lastig. We konden uiteindelijk in beeld niets zeggen wat de organisatie in problemen kon brengen. Ik haakte dan ook af, maar Daniël Boolen vond het wel spannend om wat in beeld te zeggen. Het kwam ook mooi uit want hij had een hele grote stoere zonnebril mee waardoor de tv-crew hem aardig onherkenbaar kon maken.
Het werd een kort en weinig zeggend interview, dat nog ergens op internet te vinden is. Even later stond ik met Leo bij de ingang van de studio. “Mijn handen jeuken vreselijk als ik jullie zo bezig zie”. Niet onlogisch voor een oud dj van Radio Noordzee Internationaal, natuurlijk. En later af en toe ook bij de VOO op Hilversum III. “Nou wat mij betreft mag je stuurboord doen hoor!” repliceerde ik nog met een grote glimlach. Heeft ie toch maar niet gedaan…
