In Londen is deze week het hoger beroep gestart van de juridische strijd tussen de radioportal TuneIn en de muziekgiganten Sony Music en Warner Music.
TuneIn, wereldwijd de meest gebruikte radio-app, werd in november 2019 in Groot-Brittannië veroordeeld omdat het buitenlandse radiostations verspreidde via zijn app. De zaak deed nogal wat stof opwaaien omdat ze een hypotheek legt onder het mogelijke voortbestaan van alle radioportals die stations uit meerdere landen aanbieden.
Als gevolg van dit vonnis mag TuneIn sinds september 2020 in Groot-Brittannië enkel nog links aanbieden van Britse radiostations.
Juridisch draait de discussie om het feit dat radiostations van buiten het Verenigd Koninkrijk geen vergunning hebben om muziek te webcasten binnen het VK, zelfs niet als die stations over muzieklicenties beschikken in hun respectieve thuisland. Daarom kunnen zowel TuneIn als die ‘internationale’ stations aansprakelijk worden gesteld voor inbreuk op het auteursrecht als ze via een vermelding in de TuneIn UK-app zich specifiek richten op Britse luisteraars.
TuneIn probeert nu de uitspraak van het hooggerechtshof ongedaan te maken. TuneIn zegt dat Britse luisteraars sowieso toegang hebben tot webcasts van niet-Britse radiostations via een Google-zoekopdracht. Wat is dan het verschil als ze via de TuneIn-app worden verbonden met de stream van dat station?
De beroepsrechters merkten op dat een gebruiker bij een Google-zoekopdracht duidelijk wordt omgeleid van de website van de zoekmachine naar de website van het buitenlandse radiostation. Terwijl het bij TuneIn lijkt alsof de ‘output’ van het station wordt afgespeeld via de app, hoewel TuneIn, technisch gezien, de gebruiker eenvoudig verbindt met het eigen online platform van het station.
De eerdere uitspraak beschouwde dat verschil als significant, omdat TuneIn deze ‘ervaring’ enerzijds beter kan commercialiseren, maar anderzijds ook een meer proactieve rol speelt bij het ‘sturen’ van buitenlandse radiostations naar een Brits publiek. En dus oordeelde de rechter dat zowel TuneIn als de buitenlandse stations (die te vinden zijn op TuneIn) moesten zorgen voor de juiste Britse muziekvergunningen.
De advocaten van TuneIn noemen dat verschil louter een ‘presentatieverschil’, onvoldoende om te concluderen dat TuneIn auteursrechtelijke verplichtingen had, terwijl een conventionele zoekmachine die verplichtingen niet heeft.
Het is nog wachten op het weerwoord van de majors, maar in een schriftelijke verklaring lieten Sony en Warner al weten dat “het idee dat TuneIn in feite een zoekmachine is, die links naar radiostations biedt, volledig los staat van de realiteit”.
