Wie gisterenavond zat te wachten op een nieuwe aflevering van Ferry Maat’s de Soulshow, moest zich tevreden stellen met een… herhaling. Maar wat voor één! Het ging om een noodgreep, want Ferry is ziek.
Op zaterdag 13 december 2008 presenteerde hij de allerlaatste ‘Soulshow’ bij Radio Veronica. Een monumentaal moment, dat gisteren nog eens van begin tot einde te beluisteren was. (Ook onderaan dit artikel).
Het voorrecht van Ben
Vanuit een knusse studio, die tot een fraai opgesmukte kerststal was omgetoverd, bezorgde zijn toenmalige werkgever, samen met honderdduizenden fans, de peetvader van de Benelux-dansmuziek een waardig afscheid op die dertiende december van het jaar 2008. Een andere held, eentje uit Nijmegen, zorgde voor de smakelijke en licht verteerbare aanloop. Ben Liebrand serveerde een luchtige mix, die zowat alle muzikale lekkernijen van toen bevatte.
19.00 uur: de wereld in één minuut of het nieuws in een handvol seconden samengebald. Professioneel en – jawel – met aandacht voor het nakende radio-evenement. Het zwaar beladen reclameblok verhoogde de nieuwsgierigheid. De aftrap die volgde was goed voor een eerste sterke mijmering: Wolfman Jack, Maynard Ferguson en Earth, Wind & Fire grepen naar de keel. ‘Let’s Groove Tonight’: het feest barstte los en na 36 jaar bleek nogmaals dat Ferry geen enkel greintje enthousiasme voor zijn favoriete genre had ingeboet. Integendeel zelfs.
Partytime met Louis
De webcam verbande alle weerellende naar de vergeethoek. De verrassing was compleet toen bassist Louis Johnson uit Los Angeles de sfeer optimaliseerde. De ene helft van het legendarische duo Brothers Johnson, dat in 1977 de top van de Billboardcharts met het sublieme ‘Strawberry Letter 23’ sierde, schudde enkele vlijmscherpe solo’s uit het instrument. Pure artisanale oorverwennerij die de binnenstromende fans niet ontging.
Dan maar een korte en krachtige uitleg over het opdoeken van de ‘Soulshow’. “Er moet brood op de plank in Huize Maat komen” luidde het. Monumenten als The Whispers, Dayton en Stevie Wonder defileerden in sneltempo voorbij. De jingles kleurden het spektakel en zorgden voor hartverwarmende overgangen naar de talloze muziekpareltjes die als volwaardige lichten in de feestelijk uitgedoste boom fonkelden.
De bezoekers druppelden in groepjes de studio binnen. Ze kregen een korte blik en een snelle demonstratie van de aanwezige muzikant gegund. George Benson, de beschermeling van soulgod Quincy Jones en Atlantic Starr effenden samen, met een toepasselijke boodschap van Debby Sledge, het pad naar de mededelingen en de actualiteit van 20.00 uur. Kurtis Blow had het spreken op snelle ritmes niet verleerd en orakelde zijn versie op het kerstmisverhaal. Zelfs 3FM knipoogde, via Gerard Ekdom, even naar de opdrogende bron van inspiratie voor hedendaagse toppers als Armin Van Buuren.
Waardering en goed nieuws alom
Terwijl de Nederlandse zaterdagavondreus Tiësto zijn appreciatie voor het pionierswerk van Ferry Maat vertolkte, werd een majestueus schilderij, met daarop diverse hoezen van soul elpees en -cd’s overhandigd aan de oud-pianist. Fotografen vereeuwigden het tafereeltje. Maar hét moment was het geïmproviseerde duet tussen zanger Drown Hill en Louis Johnson, die de jock met een live jingle eerde. Kwalitatief supersterk en goed voor puur kippenvel. En dan de pleister op de afscheidswonde: opvolger Sven van Veen zou vanaf de volgende week een minivervolg aan het verhaal breien, met een item waarin Ferry zelf de talrijke ‘Soulshowclassics’ toelicht. Een welverdiende blijk van monumentenzorg.
Onverwacht bezoek van de neef van Al Mc Kay, één van de leden van Earth, Wind & Fire. De spontane babbel leidde tot meer uitleg over de toekomstige invulling van de vrijgekomen uren. Bleek dat ook Edwin Evers in de running zou zijn om naar Veronica over te stappen, maar de onderhandelingen strandden op het financiële vlak. Een cynisme opmerking of ernstig? De minuten tikten nu snel weg. Louis Johnson zorgde nog even voor vuurwerk bij één van de zovele hits van George Duke.
Het afscheid
“Wat begon als een uurtje vergeten zwarte muziek, groeide tot iets zeer mooi uit” besloot Ferry. Het werd duidelijk dat ook zijn gezondheid een rol speelde in het besluit om op ermee op te houden. Dan maar anticiperen en de legende laten doorleven via alle mogelijke mogelijke middelen: podcast, cd’s en bijzonder veel aandacht in de diverse Veronica-shows. De laatste woorden werden uitgesproken: “Er zijn belangrijke dingen in het leven, de Soulshow was maar een radioprogramma”. 21.00 uur: het doek viel over een stuk onvergetelijk radioplezier dat door oneindig veel liefhebbers enorm werd gesmaakt. (FVM)
Soulshow radio een vergeten format in Vlaanderen. Blijkbaar tellen enkel Willy’s en Joe’s.
Een genre dat nooit populair is geweest op de Vlaamse radio’s, buiten “funkytown” dat in mijn ogen een flauw afkooksel was van de enige echte “soulshow” van Ferry Maat, één van mijn inspiratoren samen met Greg Edwards (Capital radio) en Robbie Vincent (BBC 1)
Zelf draaide ik van 1980 tot 1984 twee uur lang”zwarte muziek”bij Radio Pajottenland en daarna, mijn leukste en beste tijd, van 1984 tot eind 1986 bij Radio Phoenix uit Asse.
Toen ze in 2005 een muzieksamensteller zochten bij Cool FM, heb ik een paar maanden de soft-soulshow “sweet soul” gemaakt op maandagavond (22-23 uur) , daarna duurde het van 2013 tot juli 2018 bijna zes jaren lang, als co-producer van een wekelijkse soulshow “Right-on”op het Nederlandse soulstation “soulradio”.
Een van mijn favoriete stations in het genre is Radio Milano international uit Milaan, 24/7 geweldige soul, funk, R&B en disco te beluisteren via het internet.
Af en toe luister ik nog eens naar Ferry Maat, maar hij lijkt wel een levend reclameblok te worden voor het eiland Bonaire, dus veel te veel bla-bla en ook te veel reclame tussendoor, waardoor de magie van vroeger wel een heel stuk verloren gaat….