De iets oudere radiofan en lezer/bezoeker van RadioVisie zal zich de naam Radio Praatcafé herinneren. Luc Degroot was er de bedenker van. Als eigenaar van Taverne Dirk Martens in Aalst, hét voorbeeld van een bruine kroeg, én bezeten als hij was van het medium radio, combineerde LDG beide passies tot een amusant, periodiek gebeuren.
Radiomakers en radiofans werden in de lokale Molenstraat 54 met een zekere regelmaat uitgenodigd voor een babbel, een drankje en een hapje. Om samen te babbelen over het medium, de verhalen van weleer op te rakelen, maar ook om plannen te maken voor de toekomst. RadioVisie trok mee aan de kar om zoveel mogelijk geïnteresseerden bij elkaar te brengen. Af en toe werd er ook een trofee uitgereikt, een ruilbeurs gehouden of zelfs muziek gemaakt.
Het eerste Radio Praatcafé ging door in oktober 2003. De taverne was véél te klein. Van achter naar voor en omgekeerd, stond iedereen aan te schuiven. Eén maand later ging editie 2 door. Halfweg 2004 werd de formule teruggebracht naar tweemaandelijks. Nog iets later werd het één keer per kwartaal. In november 2006 stopte het. De belangstelling was teruggevallen van ruim tweehonderd mensen tijdens editie 1, naar een krappe twintig mensen voor de laatste Praatcafés.
Tegelijk waren die eerste maandelijkse radiohoogdagen dé ideale gelegenheid om de aanwezige radiomeute een microfoon onder de neus te duwen. Tal van bekende en populaire (ex) radiomakers verzamelden immers op één en dezelfde plek. Lekker handig om op één dag heel veel interviews af te nemen. Al zou het nog tot januari 2004 duren vooraleer we daar echt mee begonnen.
Toen was de allereerste die onze Sennheizer-microfoon van heel dichtbij mocht toespreken – uiteraard – Luc Degroot himself. Op 21 februari 2004 ging de babbel online. De vragen werden gesteld door Serge Hadermann, de postproductie werd gedaan door Fabian Croes. De begeleidende tekst werd geschreven door JL Bostyn. De foto’s kwamen op het conto te staan van Walter Galle.
‘Den Lukken’. De man die nooit betrapt kon worden op ook maar één enkele ‘euh’…
Op zaterdag 21 februari 2004 startte RadioVisie een nieuwe rubriek ‘omdat radio een medium is om naar te luisteren’. In de maanden voordien waren we voorzichtig beginnen experimenteren met online interviews. Niet langer om te lezen, maar ook om naar te… luisteren. Het idee leefde al langer om op pad te gaan met microfoon en opname-apparatuur maar omdat breedbandinternet en bijgevolg een snelle verbinding nog niet echt was doorgedrongen in Vlaanderen, werden de plannen enkele keren uitgesteld.
Een eerste reeks interviews was een maand eerder verschenen. In de nasleep van de RadioVisie Awards 2003 werden alle winnaars geïnterviewd door Serge Hadermann. De babbels met Marino Keulen en Peter Van Dam werden nadien ruim 1.500 beluisterd. Die opvallende cijfers zetten meteen alle lichten weer op groen om zo snel mogelijk werk te maken van een reeks gesprekken die telkens op zaterdag online werden gezet. Iedere week werd ‘iemand’ uit de radiowereld voor de microfoon gehaald en het hemd van het vege lijf gevraagd.
In deze reeks praatten we met ‘iedereen’. Bekenden, hele bekenden, minder bekenden, onbekenden. Allen waren ze echter op hun manier belangrijk (geweest) voor de radio. De spits werd afgebeten door Luc De Groot. De Aalstenaar die voorbestemd leek om advocaat te worden tot het radiovirus hem te pakken kreeg. Hij werd daarna heel snel, heel belangrijk binnen de Brusselse en Vlaamse vrije scène. Radio Huguette, Radio Plus, Radio Contact, Radio Seven, Radio 77, Radio Del Sol, Xtra FM! Op het moment van het gesprek was hij aan het werk bij MaevaFM. Maar zoals we eerder schreven, eigenlijk kan je zelf veel beter luisteren.
Sedert het overlijden van Luc is het “praatcafé” Dirk Martens te Aalst een “ruïne” geworden; het énige dat ons nog herinnert aan Mi Amigo vindt U aan het begin van deze Molenstraat nr. 3: Juwelier Zwitserland.