Op zoek in onze archieven naar een foto van Yasmine, op 25 juni a.s. herdenkt VRT haar overlijden, struinden we over een interview met Danny Debruyn van Radio Contact. Een plek waar de betreurde zangeres/presentatrice als Hilde Rens – haar echte naam – ook al aan het werk was. Altijd interessant om nog een te horen wat de Aalstenaar op dat ogenblik van de toekomst verwachtte.
We trekken opnieuw een spurtje naar april 2004, toen Sofie Vander Donckt Danny Debruyn (foto onder) onze Sennheizer-microfoon onder de neus stak. Omdat het allemaal nogal lang geleden is, frissen we eerst enkele geheugens op. JL Bostyn, schreef toen onderstaand stukje proza als inleiding bij deze babbel. Dat moet volstaan om één en ander weer in herinnering te brengen.
In Brussel werd radiogeschiedenis geschreven die uitdeinde naar Vlaanderen
Er zijn momenten die een mens nooit vergeet. Eentje is Danny Debruyn de eerste deejay/presentator die ik in mijn jonge leven hoorde op een Brusselse vrije radio. Het was begin 1980 en zelf was ik actief betrokken bij Radio Gemini vanuit Herseaux, uitzendend voor Kortrijk. Om collega radiomakers te horen moest je in die tijd echt een heel einde rijden. Vlaanderen telde immers nog maar een paar vrije radioprojecten. Wilde je bovendien iets horen dat niet hopeloos amateuristisch klonk dan was Brussel de ‘place to be’.
Het was genieten in de hoofdstad. De FM-band zat er net nog niet vol met Franstalige ‘piraten’. Al waren de uitzendingen dan niet in onze moerstaal, het gevoel dat er radiogeschiedenis werd geschreven, compenseerde alles. Meestal reed ik met een paar collega’s naar enkele Brusselse parken. Met de ‘portatief’ op de schoot fietsten we FM-band af. Of we luisterden naar de autoradio, rookten een sigaret (toen was dat nog niet dodelijk), aten een frietje (we bleven slank!), dronken een pilsje (Bob keek nog niet mee) en namen bandjes op voor het thuisfront.
Op één van de woensdagse werkbezoeken aan BXL hoorden we plots Nederlands op de radio. Fris, vrolijk, swingend, goed. Van een verrassing gesproken. We waren blijven haperen aan Radio Plus. In wezen een Franstalig station dat op de woensdag zendtijd afstond aan een groepje Vlaamse enthousiaste jonge mensen die radio wilden maken in de geest van de zeezenders… Ene Danny Debruyn kondigde platen aan alsof hij nooit iets anders had gedaan.
Intussen zijn we bijna een kwarteeuw verder. De Bruyn is nu voorzitter van de NV Contact Vlaanderen. Hij presenteert al lang geen programma’s meer, maar kan het nog steeds ‘goed uitleggen’. Hij is trouwens niet te beroerd om sterke uitspraken te doen. Eén zaak is al die tijd onveranderd gebleven, hij is nog even gedreven bezig als in 1980 en vindt net zo goed als ikzelf dat Vlaanderen nog een hele lange weg heeft af te leggen vooraleer we ‘ons doel’ bereikt hebben. Op radiovlak dan…
