Vrijdag 20 oktober 1978 kondigde zich op de MV Mi Amigo aanvankelijk als een rustige werkdag aan, ondanks alle problemen. Omstreeks 11:54 uur spuwde de enige nog werkende generator aan boord, plots rook. Het werd het definitieve einde van Radio Mi Amigo vanaf de gelijknamige ‘old lady’.
Toen ook Nederland een anti-zeezenderwet goedkeurde in 1974, bleef er nog maar weinig manoeuvreerruimte over voor Radio Veronica, Radio Noordzee Internationaal, Radio Atlantis, Radio Caroline en Radio Mi Amigo. Offshore stations die er allemaal in mindere of grotere mate hun thuisbasis hadden…
Iedereen hield het voor bekeken op 31 augustus 1974, behalve de combinatie Caroline/Mi Amigo. Met zowel de Belgische als Nederlandse justitie volgde een kat- en muisspelletje. Het team van Radio Mi Amigo week uit naar het Spaanse badstadje Playa de Aro. Vanuit de Lage Landen en het Verenigd Koninkrijk werd immers geen enkele poging geschuwd om de bevoorradingen van het zendschip te dwarsbomen noch om medewerkers op te sporen.
Ondanks het feit dat Spanje niemand een strobreed in de weg legde, verslechterde de situatie op de MV Mi Amigo. In Playo de Aro bleven de frustraties bleven niet uit. Er ontstonden bressen in het ooit zo eensgezinde Vlaams/Nederlandse team. Met trok nog wel aan dezelfde koord, maar niet meer met z’n allen in dezelfde richting.
Radiomensen zijn creatieve mensen en creatieve mensen zijn vaak mensen met een eigen willetje. Voeg door een baas aan toe die enige narcistische trekken vertoond, dan weet je hoe het zal eindigen…
Herstellingen noodzakelijk
Al sinds de spectaculaire ontsnapping uit de Amsterdamse haven tijdens de eindejaarsdagen van 1972 verkeerde de MV Mi Amigo in een triestige staat. De stormen in de monding van de Theems waren een geseling voor de romp waardoor het aantal gaten onrustwekkend toenam. De bemanning moest vaak tot het uiterste gaan om het schip drijvende te houden.
Aan land was er inmiddels nog een extra probleem bijgekomen; de verstandhouding tussen Caroline-chef Ronan O’Rahilly en Mi Amigo-baas Sylvain Tack bereikte een dieptepunt. Vooral de weigering van de Ier om de nodige herstellingen uit te voeren aan het zendschip, werd een onoverkomelijke hindernis. Een laatste poging om in Parijs de kibbelende partijen te verzoenen, flopte, waardoor op 31 juli 1978 het verdict viel. Radio Mi Amigo zou gaan stoppen.
Religieuze kandidaten
Met het nakende wegvallen van de vitale Vlaams/Nederlandse financiële inbreng namen de geruchten over potentiële overnemers toe. De Amerikaanse sekte Plain Truth ontvouwde het plan om de MV Mi Amigo naar een droogdok te loodsen om nadien godsdienstige uitzendingen voor de Britse zuidoostkust uit te zenden. Het project werd nooit gerealiseerd.
Even liet ook Willem van Kooten, alias Joost Den Draaijer zijn oog op de ‘Old Lady’ vallen. Met Radio Hollandia wilde de inmiddels succesvolle zakenman niet alleen horecazaken, ziekenhuisomroepen en andere radiostations de vooraf opgenomen programma’s aanbieden, ook het zendschip op de Noordzee zou een ideale uitvalsbasis vormen. Het bleef echter bij de oprichting van de BV De Hoge Noot, die voor de uitbouw van de onderneming zou zorgen.
‘Koffietijd’ gestopt
Op vrijdag 20 oktober 1978 ging het omstreeks 11:54 uur helemaal verkeerd. De enige nog werkende generator begon plots te roken. DJ Marc Jacobs aarzelde niet en onderbrak prompt het programma ‘Keukenpret’ met Ton Schipper. “Luisteraars goedemiddag, hier is Marc Jacobs voor Radio Mi Amigo, wegens onvoorziene omstandigheden gaan wij nu uit de lucht”, vernamen de luisteraars.
Zusterradio Caroline zond enkele noodcodes uit. Omdat toeval niet bestaat werd op BBC Radio 1 op hetzelfde ogenblik de première van de nieuwe Elvis Costello aangekondigd. Een nummer met de titel… ‘Radio Radio’.
Radio Mi Amigo zou nooit meer vanaf het gelijknamige schip terug keren. (FVM)
° Dit zijn de laatste twee uur: ‘Koffie met scheepsbeschuit’ (10:00 uur) en ‘Keukenpret’ met Ton Schipper (11:00 uur). Tussenin leest Ferry Eden het nieuws. Vlak voor 12:00 uur klinkt de Mi Amigo-tune en horen we de zendersluiting met Marc Jacobs. Het zouden de allerlaatste woorden zijn die vanop dit schip werden uitgesproken op Radio Mi Amigo.
Dit was voor mij de echte “the day the music died”! We hadden dan helemaal geen alternatief meer om naar te luisteren.
Met trok nog wel aan dezelfde koord, maar niet meer met z’n allen in dezelfde richting.
Radiomensen zijn creatieve mensen en creatieve mensen zijn vaak mensen met een eigen willetje. Voeg door een baas aan toe die enige narcistische trekken vertoond, dan weet je hoe het zal eindigen…
Mooi verwoord hoe het er bij ‘de radio’ nogal vaak aan toe gaat. Helaas. En dan maar zagen over de concurrentie, over de overheid, over de npo of vrt, over de moeilijke luisteraar, enz…