Toen ‘Keukenpret’ van Ton Schipper door een rokende generator op 20 oktober 1978 het allerlaatste programma zou zijn dat door Radio Mi Amigo werd uitgezonden (en onderbroken), bleef het lang stil vanaf het gelijknamige zendschip. Nauwelijks nog een organisatie die naam waardig, geen geld, geen nieuwe generator. Moeilijker kon het haast niet. Mysterieuze geldschieters doken op in de naam van God maar de kapitaalkrachtige volgelingen visten net naast een echte deal. Verrijzenissen bestaan nochtans. Ook in radiolanden, zelfs midden op zee. De fans van de oudste Engelse zeezender beleefden er een op 15 april 1979.
Saludos Mi Amigo
In de herfst van 1978 hadden de erbarmelijke staat en de levensbedreigende werkomstandigheden aan boord van de MV Mi Amigo tot een zoveelste ruzie tussen Sylvain Tack en zijn ‘partner in crime’ Ronan O’ Rahilly geleid. Omdat de Ier terecht vreesde voor juridische complicaties en daarom een grondige herstelling van het schip in een droogdonk afwimpelde, besloot de Belgische zakenman om de handdoek definitief in de ring te gooien.
Adieu Radio Mi Amigo. Door het wegvallen van deze vitale, financiële steun, lag de weg helemaal open voor potentiële avonturiers die ook al eens hun kans wilden wagen vanaf het zendschip. De Amerikaanse sekte Plain Truth van Ted Armstrong ontvouwde het plan om, weliswaar na een opknapbeurt, voor de Britse zuidoostkust religieuze programma’s te beginnen. Het plan kwam niet verder dan het geruchtencircuit.
Hollandia met Willem
De lange staat van dienst en de onuitputtelijke rij anekdotes hadden de ‘old lady’ tot een mythe verheven. Vandaar dat ook Willem van Kooten alias Joost den Draayer, ter ondersteuning van de Nederlandse popmuziek, zijn oog op het zendschip had laten vallen. Met Radio Hollandia wilde hij niet alleen horecazaken, ziekenhuisomroepen en andere radiostations vooraf opgenomen tapes laten uitzenden maar ook de MV Mi Amigo zou vanaf de Noordzee een meer dan ideale uitvalsbasis worden. Helaas, behalve de oprichting van exploitatiemaatschappij BV De Hoge Noot, werd van het opzet nooit meer iets vernomen.
Gezocht en gevonden op de kermis
De terugkeer van Radio Caroline raakte pas in een hogere versnelling toen Gerard van Dam, na een lange afwezigheid opnieuw ten tonele verscheen. In ruil voor een degelijke Cummings-generator, die op een of andere kermis werd ontleend, inclusief de nodige voorraad gas en olie, zouden zowel Radio Caroline als Radio Delmare verrijzen. Helaas, toen tijdens het overzetten van de – achteraf gezien – waardeloze krachtbron, een deel van de MV Mi Amigo flink werd beschadigd, eindigde de samenwerking.
Bovendien hypothekeerde de zware storm van 19 januari 1979 alle plannen nog meer. In zeven haasten moest de nog aanwezige bemanning in de reddingsboten geëvacueerd worden. Het kostte technicus Peter Chicago buitengewone inspanningen om uiteindelijk de waterpompen opnieuw aan de praat te krijgen, waardoor de MV Mi Amigo net niet zonk.
Het paradijselijke kerstmisaperitief
Fred Bolland slaagde er in om functionerende apparatuur af te leveren, waarna niets nog een lang verhoopte terugkeer in de weg stond. Na een reeks testuitzendingen werd met ‘Fool If You Think It’s Over’ van Chris Rea op 15 april 1979 om 12:00 uur de aftrap van het hernieuwde Radio Caroline gegeven. Tony Allan, die het openingsprogramma presenteerde. verwarde als gevolg van de vermoeidheid door de voorbereidingen in zijn meertalig enthousiasme enkele christelijke feestdagen en wenste op paaszondag iedereen prompt ‘Happy Christmas’.
Nadien startte één van de sterkste lichtingen radiodj’s ooit. Herman de Graaf, Ad Roberts, Johan Visser, Rob Hudson, Paul de Wit, Hans Verlaan en Jeroen Woelwater werden eenmaal terug aan land als gevolg van de klassieke salarisproblemen beleidsbepalende figuren. Zij trapten, na talrijke slopende procedures tegen de Nederlandse Staat, de deuren naar legale, landelijke commerciële stations als Sky Radio, Radio 538 en Radio 10 wagenwijd open. (FVM)
Opgedragen aan Ad Roberts
