Na enig verstek (sorry en dank voor overnames), wederom een bijdrage van uw on-vaste columnist. Als ik zo de internetkranten belees, is het voor 90% of meer allemaal kommer en kwel. Moord, doodslag, aanranding en nog meer van wat men elkaar allemaal aan kan doen.
Natuurlijk is het niet eenvoudig om positief nieuws te vinden, maar alleen focussen op alle slechte gebeurtenissen, maakt de mensheid alleen nog negatiever met gevolg op gevolg. En wat gaat men dan doen? Demonstreren! Tegen wie? Tegen het klimaat? Voor meer salaris? Afgelopen zondag in Antwerpen een stille mars tegen seksuele agressie (vrouw vermoord was aanleiding).
OK! Maar wat bereik je daar mee? Wat wil je nu laten zien? Dat je tegen seksuele agressie en moord bent? Ja ik ook, maar het helpt geen zier als je daarvoor gaat marcheren of tegen protesteren. Aan wie is die boodschap gericht? In plaats van de boel nog een beetje aan te wakkeren, zou men ook tezamen een feestje kunnen organiseren. Een soort van modern Woodstock of zo. Maar dan komen er drugs en dat soort ellende boven water en zijn de poppen aan het dansen.
Dan zet je de radio aan. Er zijn tenslotte genoeg zenders en televisie kijk ik niet omdat daar nog meer ellende wordt gebroadcast zoals Temptation Island, The Voice of, Songfestivals, De slimste mens, De wereld draait door. En dan hoor je er duur betaalde idioten die met of zonder side-kicks (zijn die nodig?) grappig denken te zijn en een zooi shit-muziek on air gooien.
OK, verkeerde keus, dus even verder naar ander radio-‘station’. Daar spelen ze muziek die uw columnist ook al jaren in zijn kast heeft staan. Maar goed, dan moet ik zelf geen moeite doen. Beginnen ze daar in die microfoon te hijgen of het nog 1965 is en de toehoorders wordt verteld dat dit plaatje twee minuten duurde en op nummer 13 in de Top 40 stond.
Nou ja, dat is tenminste informatie. Alleen, wat moet ik daarmee? Dus ga ik maar een beetje feestboeken. Ook daar kommer en kwel alom. Ik feliciteer een boel mensen met hun verjaardag. Personen die ik feitelijk niet ken, maar die toch ’vrienden’ zijn en ik lees wat sommigen gegeten hebben of gaan eten.
En dan nù het goede nieuws: Ik hoop dat ik morgen dood wakker wordt. Ik ga de kippen voeren en dan plaatje maar weer…
