‘Regelmaat mag niet voorspelbaar worden’
Een voorbeeld
In het begin van de Vlaamse lokale radio mocht ik een tijd werken voor SIS in Antwerpen. Het station bungelde onderaan in de luistercijfers. Zeven maanden na mijn komst stonden we op nummer 3. Iedereen verklaarde dat het onmogelijk was. En toch hebben we het geflikt. Hoe? Door het veilige pad te verlaten, door niet de hele tijd op safe te spelen en dingen te doen waar andere stations niet aan dachten.
Spelformules, goeie jocks, de taal van de luisteraar spreken en vooral afstappen van het lokale gezwam van de meeste regionale radio’s. We waren het New Yorkse Z100, maar dan in ’t stad! Niets in het leven is ooit bereikt door alleen maar na te apen wat anderen doen. Door alleen maar op safe te spelen en alleen maar voorzichtig met alles om te springen.
Zogenaamd ervaren
Als we vier opvallende dingen doen en drie ervan zijn een succes, dan zijn we nog altijd beter bezig dan menig concurrent. Punt is dat als een station succesvol wordt de meeste medewerkers ook gaan denken in termen als; vanaf nu moeten we voorzichtig aan gaan doen. Niet dus ! Neem als voorbeeld Radio Contact in Vlaanderen. Even erg succesvol in de jaren 80.
En kapotgemaakt door zogenaamde ervaren programmamakers gingen bepalen wat wel en niet goed zou zijn. Niet doorhebben dat luisteraars meegaan met hun tijd en niet zitten te wachten op de zoveelste nietszeggende presentator (wel veilig-up to the vocals enz). Deze houding werd genadeloos afgestraft in de daaropvolgende jaren . Het gat van de muziekjes werd al snel ingevuld door andere stations.
Het verdiende loon
Het tomeloze gezever van een stel kippen zonder kop werd door de luisteraar de grond ingeboord. Ik hoor het de zogenaamde programmaleider nog zeggen. Waarschijnlijk had hij het ooit eens opgepikt bij een of andere meeting voor zeezenderfreaks. Horizontale programmering hebben we nodig, regelmaat, kwaliteit.
Zijn enige kwaliteit was dagelijks een verse stropdas die hem na al die jaren behoorlijk de bloedtoevoer naar de hersens had afgesneden. Regelmaat, kwaliteit, consistentie… is uiteraard goed. Voor je product. Voor de muziek die je draait. Voor de indruk die je achterlaat.
Terug naar af
Maar wanneer je zo zit vastgeroest in je regelmaat dat het voorspelbaar wordt, ligt de neerwaartse spiraal klaar. Dit element betekent de doodsteek. Vanaf het moment dat je station de mensen niet meer interesseert ben je ten dode opgeschreven.
Mensen/luisteraars moeten het gevoel krijgen dat ze iets missen als ze niet naar je luisteren. Dat kan met een ‘killer morningshow’. Maar ook met humor op zondag, een quiz op vrijdag…
De Radioplaat: The Ventures – Slaughter on 10th Avenue
Instrumentale muziek
In 1958 richtten de gitaristen Bob Bogle en Don Wilson de groep The Impacts op, twee jaar later vormden ze met basgitarist Nokie Edwards, en drummer Skip Moore de instrumentale groep The Ventures. Ze namen het nummer ‘Walk Don’t Run’ op dat ze gehoord hadden op een LP van Chet Atkins. Het werd een hit nadat een radiostation de muziek gebruikte als nieuwstune. Het werd een nummer 2 in Amerika, na Elvis (It’s Now or Never).
Er kwam daarna een LP uit met dezelfde naam. De groep bereikte een (nog) ongekende hoogte in optredens en opnames. Zij hebben de trend gezet van de instrumentale muziek, en waren de voorloper van de latere surfmuziek. De originele bezetting is vaak gewijzigd, ook intern wisselden ze wel eens van instrument. Toen de popmuziek meer doorbrak scoorden ze nog met de TV-tune Hawaii Five-O, maar verdwenen dan uit de hitlijsten.
Van ballet naar radiotune
Het succes ging echter verder in Japan, daar verkochten ze op een eigen label nog zo’n veertig miljoen platen. In totaal hebben The Ventures zo’n honderd miljoen exemplaren over de toonbank zien gaan; 38 LP’s en 14 hits. Gitarist en mede-oprichter Don Wilson is ondertussen 86 jaar oud, hij heeft in de zomer nog dertig optredens in Japan op zijn agenda staan, samen met een nieuwe line-up van de groep. Van de andere bandleden zijn er al verschillende overleden.
Een andere grote hit was hun versie van ‘Slaughter on 10th Avenue’, dat was ballet met muziek uit de Broadway musical ‘On Your Toes’ (1936). De act gaat over een danser die verliefd wordt op een balletdanseres, doch zij wordt vermoord door haar jaloerse vriend. Gene Kelly danste de versie in een latere remake in 1948.
The Ventures brachten het nummer uit in 1965, en het zou, samen met vele van hun andere instrumentale nummers, gebruikt worden in de radiowereld. Jan Van Veen koos het bij Radio Veronica voor ‘Hits uit Zee’, ook Will Luikinga heeft het nummer daar gebruikt. Walter Galle gebruikte het bij Radio Mi Amigo, en Tony Berk bij Radio Monique. Verder zat het ook wel eens in promo- of reclamespots.
Harry Van Hoof
Op 27 juni 1953 werd in Ramsel (BE) Harry Peeters geboren, later bekend als DJ, presentator en ondernemer Harry van Hoof. Zijn radioverhaal begon eigenlijk in Diest, toen hij daar een platenzaak overnam, die hij omdoopte tot HVH-shop, en later uitbouwde tot de keten HVH-Megastores. In 1979 begon hij met een Vlaamse spin-off van Radio Noordzee, een onbeschermde radionaam, die hij tijdelijk (illegaal) gebruikte in Tessenderlo en Hasselt.
Eén van de vaste programma’s van Harry Van Hoof was ‘Just Another Week’. Samen met een nieuwslezer, en de gekende platenverzamelaar Robert Collin (Belgisch Hitboek), bracht hij het weeknieuws door de jaren, met hits van die tijd. Hij leerde Peter Van Dam kennen, en de twee waren vaak onafscheidelijk als DJ’s op fuiven. In Diest hebben ze bij Radio Palermo nog een tijd samen radio gemaakt. Harry overleed in 1999, hij werd 46 jaar.
Andere uitvoeringen
Van het nummer ‘Slaughter on 10th Avenue’ is hier een versie van gitarist Nokie Edwards solo te bekijken, en hier een versie met Japanse uitvoerders. Een (snelle) versie van het origineel van The Ventures kan je hier bekijken en beluisteren. En tenslotte staat hier een fotomontage als hommage aan de overleden gitarist Nokie Edwards.
