«Peter moest leven in de muziek en voor publiek»

In Hulst brachten zo’n 150 liefhebbenden, vrienden en bewonderaars vrijdagnamiddag een laatste afscheid aan Peter Van Dam. De uitvaartceremonie was geheel in de stijl van de strafste radioman die Vlaanderen ooit kende.

Op zijn kist prijkte, naast bloemen, ook de blauwe cartridge met de jingle “we gaan naar huis”, jarenlang de vaste uitsmijter van zijn programma’s. Humor tot in de kist, of wat had je anders verwacht? Muziek ook uiteraard, van R.E.M.’s «The One I Love» tot Prefab Sprout’s «We Let The Stars Go», professioneel gemixt met de vele legendarische (naam)jingles van het Manneke Pop, natuurlijk.

Middelpunt van familiefeestjes

“Peter is muziek voor ons. Hij moest leven in de muziek en voor publiek”, sprak de zus van Connie, 30 jaar lang de partner van en dé grote steunpilaar achter Peter. Ze dankte in naam van Connie ook alle radiostations die om 14 uur allemaal tegelijk het liedje «Peace» van Peter Hallett draaiden, als een laatste eerbetoon van de radiowereld aan Peter. “Een heel mooi gebaar.”

Langs Peter’s kant is er geen familie meer in leven, Connie komt dan weer uit een warm en uitbundig familienest. “We vreesden eerst of dat wel goed zou komen, maar Peter werd al snel hét middelpunt van de familiefeestjes. Connie zorgde er voor dat Peter altijd zijn dromen kon blijven najagen.”

Vijf jaar geleden kreeg Peter het zware verdict te horen: prostaatkanker, met uitzaaiingen. “Vanaf dan merkte je dat Peter wilde opruimen.”

Lieven De Maertelaere, die met Peter bevriend raakte tijdens het korte avontuur van NRJ in Antwerpen in het jaar 2000, overliep Van Dam’s radiocarrière (elders al ruim beschreven). “Hij zorgde voor rock ’n roll in de radio”. Fons, buurman en huisvriend, belichtte vooral zijn gevoel voor «joie de vivre». “En deze laatste stickie, Peter, zal ik alleen roken, maar met jou in gedachten.”

Tot slot was er Stef Durnez die een kleine bloemlezing bracht van Peter’s oneindige waterval aan ironische quotes en (taal)grapjes. We brengen die tekst morgen, in een aparte bijdrage, lichtjes gekuist, omdat sommige grapjes misschien beter niet worden losgelaten aan de eeuwigheid van het internet. Het werd alvast een afscheid met een smakelijke bulderlach. Peer zou het zelf niet anders gewild hebben.

---