Deze week raakte bekend dat DPG Media Erwin Deckers als consultant heeft aangetrokken om het zwalpende Qmusic weer op koers te krijgen. Een niet te onderschatten opdracht. Als we naar vergelijkbare Nederlandse voorbeelden kijken, dan stellen we vast dat men er al een hele tijd bezig om zowel Radio Veronica als NPO 3FM uit de gevarenzone te halen. Voorlopig met minimaal succes.
In eigen land kunnen we teruggrijpen naar Radio Donna. Ooit het vlaggeschip van de openbare omroep. Met eind jaren 90 een marktaandeel ruim 30%. In hoogdagen luisterde zelfs 37,9% van de Vlamingen naar de zender. Maar toen begon de terugval. Remedie na remedie werd uitgeprobeerd en uiteindelijk werden de continue dalende marktaandelen ook gestopt… Het station werd gewoon opgeheven en vervangen door MNM. Een hele drastische ingreep die zelfs elf jaar later (Donna staakte de uitzendingen op 2 januari 2009) op onbegrip wordt onthaald in de radiowereld.
Nieuwe patiënt aan de Reyerslaan?
Inmiddels heeft de publieke omroep een nieuw zorgenkindje, al wordt dit in het nationale omroepgebouw voorlopig niet in dezelfde bewoordingen omschreven. Feit is dat Studio Brussel steeds meer op een verbinding van De Lijn begint te lijken. Medewerkers stappen in en uit, de bus rijdt ergens naar toe, maar via welke weg en waar er precies halt zal worden gehouden, blijft spannend en onduidelijk…
De passagiers die de voorbije weken uitstapten heten Linde Merckpoel, Stijn Vlaeminck en dj Lefto (deels). Straks verdwijnt ook Steven Lemmens, die al vijftien jaar grotendeels achter de schermen werkt, hij mag na de zomer aan het stuur van MNM gaan zitten. Het resterende team wacht dezelfde taak als Erwin Deckers; het marktaandeel in de commercieel belangrijke doelgroep 18-44 jarigen opkrikken. Want ook dat hebben Q en StuBru met elkaar gemeen; ze willen perse dezelfde passagiers vervoeren.
De herkenbaarheid is weg
Het aandeel van Studio Brussel daalde tussen 2016 en 2019 van 25,8% naar 20,4%. De meest recente CIM-cijfers voor de periode december 2019 – februari 2020 hielden op bij 18,4%. Huidig nethoofd Jan Van Biesen (foto) relativeert bij HLN.be: “Ik geef toe dat de cijfers niet meer zijn wat ze waren, maar we zijn niet ongerust en van crisis is er helemaal geen sprake. Achteraf bekeken zaten we in de periode rond 2016 boven ons natuurlijk gewicht, het was een soort toevallige hoogconjunctuur. Wij hebben nooit de ambitie gehad om de grootste te zijn, maar zetten net in op ons eigen profiel en een extra digitaal aanbod”.
Ook het aantal vertrekkers relativeert Van Biesen. Hij legt vooral de nadruk op de namen die blijven en het feit dat een verloop bij elke radio dagelijkse kost is. StuBru pakt in september trouwens uit met nieuwe stemmen. Misschien ligt daar wel de kern van het probleem, zowel bij Studio Brussel als bij Qmusic. En bij alle andere zenders die hun publiek kwijtspelen, of kwijtraakten in het verleden. De herkenbaarheid die verdwijnt.
Wie laat nu een onbekende binnen?
Voor heel wat luisteraars is de radio een vriend/vriendin die langskomt. De ontvanger aanzetten is gelijk aan de voordeur opendoen en hen binnenlaten, blij dat ze er zijn. Als dat gevoel weg is omdat er plots andere mensen voor de deur staan, waar je veel minder voeling mee hebt, dan laat je die deur dicht. En vrienden maken, dat gaat niet vanzelf.
Mark Coenen (foto), tussen 2002 en 2005 nethoofd van StuBru zegt hetzelfde, maar directer: “Je hebt sterke en minder sterke generaties bij radio-dj’s. Bij Studio Brussel waren we met namen als Jan Hautekiet ontzettend straf geopend, daarna was het wat minder. Nadien kwamen dan weer Peter Van De Veire, Wim Oosterlinck en Tomas De Soete op de proppen. Aan die golfbeweging kan je niet veel verhelpen. Het DNA van StuBru is volgens mij niet in gevaar en ook extreme maatregelen zoals een naamsverandering zijn niet aan de orde.”
De start van Studio Brussel op 1 april 1983
Bang dat er teveel luisteraars waren
En wat is de mening van Jan Schoukens die in 1983, van de toenmalige BRT, de opdracht kreeg om de zender op te zetten als antwoord op de steeds populairder wordende vrije radio’s? “Het is een amusementszender geworden. Het hardleerse en tegendraadse imago is er niet meer en de muziek is eenheidsworst geworden. Dat vind ik jammer. Door De Warmste Week zijn de cijfers gestegen, maar dat kan je niet volhouden. De verwachtingen liggen daarom nu veel hoger. Ik maakte mij destijds zorgen als we met de luistercijfers boven de 10% gingen.”
Om met dezelfde conclusie te eindigen waarmee we ook ons bericht over Qmusic en de Erwin Deckers besloten. Het laatste woord is opnieuw voor Marc Coenen bij HLN.be. “Ook nieuwe concurrenten zijn een oorzaak van een daling. Jongeren leren nieuwe muziek kennen via YouTube en Spotify, voorheen was StuBru koning Eenoog in het land der blinden.”
Conclusie: Als de luisteraar vooral op zoek is naar muziek en op de radio geen sterke persoonlijkheden vindt om die aantrekkelijk te omkaderen, dan neemt hij/zij steeds meer een toevlucht tot de ‘streamende’ alternatieven. (TB)
Uit de begindagen van Studio Brussel: Paul de Wijngaert, Jan Hautekiet en Bert Geenen
Het verplichte nummertje om steeds weer reclame te maken voor hun hip hop stream doet mij steeds meer wegzappen van deze zender. Dan luister ik liever naar NPO Radio 2 de plaatjes van vandaag gemixt met een heel ruim aanbod vroegere platen. Deze zender wordt door dit ruime muziekaanbod ook nog is vaak beluisterd door jongeren.