Geen eindejaarssfeer zonder de gebruikelijke reis door het muzikale geheugen. Kwestie om de resterende 168 uren richting overgang van oud naar nieuw te overbruggen. De Top 2000 bij NPO Radio 2 dus, die ondanks de bekentenissen over mogelijke beïnvloeding, tot een wervelend interactief feest uitgroeide. Mede door de presentatoren die in vergelijking met de vorige editie hun beste beentje voorzetten om niettegenstaande de verscherpte corona-maatregelen, komisch uit de hoek te kwamen. Achteraf bekeken: een geslaagde uitdaging.
Ruud en Peter
Ruud de Wild was vooraf de perfect geplaatste persoon om de grote behoefte aan deze reis vol emoties en herinneringen te onderstrepen. Vooral de moord op misdaadverslaggever Peter R. de Vries liet diepe sporen na. Het drama leidde tot de hoge noteringen van ‘I Started A Joke’ van The Bee Gees en het onvergetelijke ‘A Whiter Shade Of Pale’ van Procol Harum. Het betrad de onderste trede van het erepodium.
Terechte bevindingen van de presentator wiens leven in 2021 een drastische wending kende na de vaststelling van darmkanker. Hij werd daarom gedurende een klein half jaar door Eddy Keur vervangen. Het als een NPO Radio 2 verzetje omschreven evenement kende reeds op kerstavond een eerste hoogtepunt. De gebruikelijke ouverture van pianist Bart Arens was briljant, Davina Michelle werd met een citaat uit ‘Fix You’ van Coldplay in zo’n zeven minuten door een overzicht geloodst. Wedden dat het fraai verlichte dak van het Hilversumse Museum voor Beeld en Geluid nog nooit zoveel in beeld kwam?
Virtueel tot en met
Jammer, maar vanwege het oprukkende omikronvirus waren er geen bezoekers in het doorgaans zeer geliefde en drukbezochte café. Dan maar opnieuw massaal tv-schermen laten aanrukken om de virtuele aanwezigheid van de volgers benadrukken. Het kille decor maakte gelukkig vliegensvlug plaats voor de vaak hartverwarmende en bijwijlen spitsvondige interactiviteit met de dj’s.
Na de ijzersterke start van een nochtans licht nerveuze Jeroen van Inkel amuseerde Frank van ’t Hof, de echtgenoot van de bazin van Radio 538 Coco Hermans, zich volledig op ‘Silence’ van Delirium en Sarah Mc Lachlan in de remix van de naar Denver uitgeweken Tiësto. Een waterpoloteam zette bovendien een tandje bij tijdens een ballet op ‘Private Dancer’ van Tina Turner.
‘Queen’ Emmely de Wilt hield het aanvankelijk rustig. Bij ‘I Was Made For Loving You’, de monsterhit van Kiss, de dance classic ‘Disco Inferno’ van The Trammps en het volgens Brian Eno baanbrekende ‘I Feel Love’ van Donna Summer, gingen de remmen echter helemaal los. Op en top beleving van de Rotterdamse ‘Sultan of Swing’. Hoogstwaarschijnlijk liet ze talloze mannenharten sneller deed slaan toen zij haar tekentalent, tijdens ‘Echoes’ van Pink Floyd en bij de spontane imitatie van Mel C. tijdens ‘Wannabe’ van The Spice Girls, demonstreerde.
De vrolijke spring in ’t veld toonde zich bovendien van haar charmantste kant tijdens een korte maar leuke babbel met een piepjonge fan van The Rolling Stones die ‘She’s A Rainbow’ mocht inleiden. Een fel gesmaakte kerstattentie die de verbondenheid tussen alle denkbare generaties bevestigde.
Giel is ideal
Helaas even geen Gijs Staverman meer wegens ziek waardoor Paul Rabbering mocht invallen. Ook aanwezig voor zijn vuurdoop Giel Beelen, die er zonder dralen een strak maar genietbaar tempo op nahield. De prettige interventies met onder meer een oude Radio Veronica-jingle als aanloop naar nummer 538 waren aardig humoristisch.
Zo kreeg Marco Borsato tijdens de afkondiging van ‘De Bestemming’ een sneer vanwege de recente en voorlopig vermeende geruchten over seksueel misbruik van een vijftienjarige vrouw. Om het geheel te visualiseren kwamen er tussendoor vuurstokjes aan te pas. Helemaal grappig en tegelijk educatief werden zijn dagelijkse pogingen om de inhoud van een specifieke song, via de vooraf uitgeschreven tekst, te verduidelijken.
Headbangen tijdens de laatste uren met Guns ’n Roses, ACDC en Rage Against The Machine om nadien probleemloos naar ‘Heroes’ van David Bowie en ‘Telegraph Road’, het sociaal engagement van The Dire Straits over te schakelen. Het kon en mocht allemaal tijdens het verorberen van een flinke lading oliebollen. Even een ingetogen moment bij Toto’s ‘Africa’, dat op verzoek van de familie aan de pas drie weken geleden overleden 25-jarige Rutger werd opgedragen.
‘Purple Rain’ van Prince zorgde voor het onvermijdelijke zwaaimoment. Een heus festival van bewegende lichtjes was het gevolg. Tijdloze klassiekers dus die de laatste stuiptrekkingen van het veeleisende jaar 2021 wegspoelden. Bijna middernacht: met Queen’s ‘Bohemian Rhapsody’ in zicht werd als conclusie duidelijk dat de meeste presentatoren, in vergelijking met vorig jaar, duidelijk meer van de multimedia mogelijkheden gebruik maakten om het contact met hun publiek te optimaliseren. Goed voor de sfeer dus, maar toch bleef het gemis aan cafébezoekers een belangrijk obstakel op weg naar een totaal succes van deze Top 2000. (FVM)
° De Top 2000 in statistieken.
° De complete lijst van 2000 nummers.
