De vertwijfelde Nederlandse radioconsumenten, die door het vertrek van Edwin Evers bij Radio 538 en door het catastrofale verloop van de liefdadigheidsactie ‘3FM Serious Request Lifeline’ met een flinke kater zaten opgezadeld, kregen alsnog dé passende remedie op een presenteerblaadje aangeboden; de feestelijke ‘Top 2000’ vanuit het gelijknamige café in het Hilversumse museum voor ‘Beeld en Geluid’…
Toen NPO Radio 2 in het najaar van 1999 besloot om met de hulp van de luisteraars een overzicht van de tweeduizend mooiste liedjes te kneden, kon men niet vermoeden dat er een fundament werd gelegd voor een ongezien succes. De combinatie van emotionele verhalen en de strafste hits vroeg, na de eerste editie waaraan ronkende namen als Bert Kranenbarg, Sjors Frölich, Frits Spits, Hans Schiffers en Ferry Maat hadden meegewerkt, om een vervolg.
2018: Vrolijk en licht chaotisch
Toen de handige doe-het-zelver, muzikant en dj Bart Arens tijdens een indrukwekkende opening op Eerste Kerstdag een legioen drummers, zangeressen, zangers, danseressen en dansers optrommelde, was de toon meteen gezet. De langste hitparade van het land trok zich zonder dralen op gang en werd een Trans-Siberische expres die zich in een halsbrekend tempo langs duizend-en-een muziekstijlen slingerde.
Bestuurd door bijna alle presentatoren van NPO Radio 2 duurde het niet lang of de bezoekers meldden zich in dichte drommen aan de ingang van het café. Een ongeziene belangstelling die snel leidde tot wachttijden van negen uur. Gelukkig was er een ‘publieksopwarmer’ die zorgde voor koptelefoons, filmpjes en een quiz. Enkele jaren geleden totaal ondenkbaar, maar nu uitgegroeid tot algemeen bezit voor een week.
Rob Stenders, die met enige tegenzin startte, liet zich aarzelend maar gaandeweg steeds beter, onderdompelen in de bij wijlen carnavaleske omstandigheden. Tijdens ‘My Way’ van Frank Sinatra kreeg hij bovendien de pretmakers op zijn hand door zich met een camera van een NTR-medewerker in het publiek te mengen. Gelukkig hield zijn sidekick Caroline een oogje in het zeil om het goede verloop van de uitzending te garanderen.
Toen ZZ Top, Iron Maiden, Green Day en andere rockhelden aan de beurt waren, kwamen de talloze luchtgitaarvirtuozen spontaan in actie. Enkele vuurspuwers, rook-, licht- en sneeuweffecten, ontelbare slingers en een majestueuze discobol zorgden voor een sublieme aanvulling. Zeker toen discoklassiekers als ‘YMCA’ van The Village People, ‘Ich Bin Wie Dü’ van Marianne Rosenberg en ‘Disco Inferno’ van The Trammps de massa aan het dansen bracht.
Stefan en de zijnen
Aanvankelijk beperkten de meeste jocks zich tot een voorzichtig ‘samenspel’ met de aanwezigen, maar onder impuls van de meest ervaren presentator voltrok zich een kentering. Als geen ander wist Stefan Stasse het entertainmentgehalte op te krikken. Passende, ludieke introducties en een gratis kuisbeurt met de poetswagen tijdens Pink Floyd’s ‘Echoes’. Met steeds dezelfde vraag bij de start van zijn uren; ‘Hoelang nog?’, waarop de resterende tijd uit honderden kelen werd geschreeuwd.
Zelfs de ervaren Ruud de Wild liet zich door zijn werkwijze inspireren en wijzigde prompt zijn aanpak. Succes gegarandeerd uiteraard. Gijs Staverman, momenteel actief als deelnemer aan de Nederlandse versie van ‘Slimste Mens’ imiteerde ‘Witch Doctor’, het epos van De Staat. Tot groot jolijt van de bandleden, die even niet wisten wat hen overkwam toen hij plotseling in de middencirkel van de drankgelegenheid opdook.
Naar hogere koninklijke levels
En ondanks het feestgedruis, inclusief de in zeven haasten aangerukte oliebollen en worstenbroodjes, sloop er af en toe ook een portie droefheid naar binnen als overleden sterren een eerbetoon kregen. Dolores O’Riordian, de zangeres van The Granberries, Dennis Edwards, één van de sterkhouders van The Temptations, soul queen Aretha Franklin, Charles Aznavour en Avicii – als hoogste nieuwkomer op nummer 260 met ‘Levels’ – kregen extra aandacht.
Wie het geluk had om tijdig aanwezig te zijn, werd tijdens ‘Don’t Give Up’ van Peter Gabriël en Kate Bush en tijdens ‘Thriller’ met Michaël Jackson door een dance act verrast. Met de ontknoping in zicht steeg de vermoeidheid bij de presentatoren. Ruud de Wild, bijgestaan door Cielke en de recent aangeworven Thijs Maalderink lieten de wereldkaart zien met daarop de plekken waar vakantiegangers en/of expats de Top 2000 volgden. Tenerife, Oeral, Australië, Cambodja… Deze marathon werd zowat in alle uithoeken van de wereld bekeken en beluisterd.
De resterende uren richting jaarwisseling waren één lange sterrenparade. Van eenvoudige arbeiders in de schaduw van de fabrieken langs de ‘Telegraph Road’ tot Metallica en de kleine ‘Purple Rain’ Prince, met tussendoor de filosofische mijmeringen van Alan Parsons Project tijdens ‘Old And Wise’.
Alle rangen en standen kwamen uitgebreid aan bod met als uitschieters ACDC, Muse, The Rolling Stones en The Beatles. Er werd gedanst, gezoend, gelachen, verbroederd en gegeten. Helemaal hilarisch werd het toen Stefan Stasse zich niet te beroerd voelde om tijdens Pink Floyd’s ‘Shine On Your Crazy Diamond’, de overtollige confetti en de grote hoeveelheden rommel op te ruimen.
Met Paul naar de verrassende climax
Nieuweling Paul Rabbering waagde zich, na een kleine aanpassingsperiode, aan een rondje Elvis imiteren – inclusief de bakkebaarden – tijdens ‘Burning Love’. Aan humor geen gebrek. Hij genoot bovendien de eer om de muzikale sneltrein naar het eindstation te rijden. Een rol die hij keurig vertolkte. Van ‘November Rain’ tot het onverwoestbare ‘Africa’ van Toto met uiteindelijk, net voor de top 3, een gewijzigd scenario.
Een laatste groet aan de gestorven artiesten om nadien samen met de bezoekers en met alle NPO Radio 2 presentatoren ‘Pianoman’ van Billy Joël mee te joelen. En wie dacht dat na het royale slot het doek over de ‘Top 2000’ was gevallen, moest zijn mening bijstellen. Met ‘Happy Newyear’ van ABBA barstte immers een ‘after party’ met Rob Stenders als ceremoniemeester los. Wellicht de voorbode voor de volgende viering, die van enkele records en van een schitterend marktaandeel. (FVM)
