Eenieder heeft zijn directe herinneringen bij een naam die verbonden was aan radio en/of televisie. Zo heb ik dit met Eddy Becker (foto boven). Nee, ik kom niet met de aanvullende zin ‘de man met de wekker’. Mijn gedachten gaan meer naar de beginjaren zeventig en een speciale serie programma-items die door hem werd gepresenteerd via de NOS op het toenmalige Hilversum 3.
Het was voor de VARA-presentator mogelijk de zogenaamde invaluurtjes van de NOS te vullen. De inhoud van deze programma’s had veel te maken met ‘The Hitsounds of the Sixties’, een prachtig naslagwerk van Ate Harsta, Dirk Dijkstra en Harry zum Kleinschmiedt. Ate zelf werd nauw betrokken bij de uitzending en reisde meerdere malen vanuit Groningen naar Hilversum. Later zouden we hem nog vaak horen als weerman in het VARA-ochtendprogramma van Felix Meurders.
Anderen gaan, bij het horen van de deejaynaam Eddie Becker, direct denken het programma: ‘Ook Goeiemorgen’, eind jaren zestig via Radio Veronica. Eddy Beuker is de echte naam van Becker, die in 1947 werd geboren. Voordat hij als deejay aan de slag ging bij Veronica zat hij, na zijn middelbare schoolperiode, al in de muzikale wereld. Zo werd hij ondermeer zanger en gitarist bij The Explosions. Ook was hij een tijdje actief als invaller bassist bij Willy and his Giants.
Wat velen zich niet zullen herinneren is dat hij reeds in 1966 via de publieke omroep actief was bij de VARA waar hij ‘Popshow’ presenteerde. Hetzelfde jaar stapte hij op de Norderney, het toenmalige zendschip van Radio Veronica, om de opvolger te worden van nieuwslezer Harmen Siezen, die naar de NTS vertrok.
Omdat op een bepaalde dag de tapes van het programma ‘Ook Goeiemorgen’ niet aan boord van het zendschip waren gearriveerd, presenteerde hij de ontbrekende uren live. Willem van Kooten was dermate verrast over de stijl van Becker dat hij hem de ochtenduren aanbood als vaste presentator. Het zou tot medio 1969 duren alvorens Becker weer aan land aan de bak ging als presentator. Eerst bij de VARA, later ook bij de NCRV.
Vanaf de begin jaren zeventig tot eind jaren tachtig van de vorige eeuw was was hij ook vaak op televisie met onder andere ‘Kwistig met Muziek’, ‘Eddy Go Round Show’ en ‘Eddy Ready, Go!’. Hij presenteerde eveneens ‘Hits a go go’, in dat prachtige Duits van hem bij onze Oosterburen. Tal van nationale- en internationale artiesten werden door hem in de studio’s ontvangen.
Helder in mijn geheugen zit ook nog het gegeven dat Eddy Becker in de zomer van 1972 tot het team van de NOS behoorde dat vanuit de studio in Hilversum ‘Radio Tour de France’ versloeg. Hij deed het samen met Willem van Kooten, Vincent van Engelen en Felix Meurders. Ook in de ‘Jaarlijst van de Daverende Dertig’ op Hilversum 3 was Eddy Becker te beluisteren. Tal van andere radioprojecten kwamen in de latere jaren van zijn loopbaan nog voorbij waaronder bij Radio 192, Radio Gooiland en Holland FM.
Het was in 1971 voor velen een verrassing dat Eddy ook een tv-programma ging presenteren, iets wat zijn collega’s Robbie Dale en Willem van Kooten ook al hadden gedaan. Zo bewaarde ik aantekeningen waarin hij meer vertelde over zijn idee om een programma te maken voor iedereen. Volgens hem omdat er geen speciale doelgroepen bestonden. De hoofdreden dat in zijn populaire maandelijkse programma niet alleen popmusici optraden, maar ook andere artiesten.
Eddy Becker, die in 1971 tot derde populairste televisiepersoonlijkheid van Nederland door het kijkerspubliek was verkozen, vertelde ook over hoe het programma tot stand kwam. Ver voor de uitzenddag kwamen regisseur Andries Roest, producer Toon Gispen en hijzelf bijeen om over de invulling van een volgende aflevering te praten en groepen en artiesten uit te zoeken. Bij hun keuze werd dankbaar gebruik gemaakt van door platenmaatschappijen aangeleverd materiaal.
Toon Gispen maakte vaak al een voorselectie, waarna ze met zijn drieën een definitieve keuze maakten. Kwam het eenmaal op het produceren van een aflevering aan dan werd ’s ochtends om tien uur begonnen met repetities, die tussen de middag werden onderbroken om medewerkers en gasten de gelegenheid te geven een hapje te eten. Rond twee uur in de middag werden vervolgens de vele toeschouwers toegelaten om de opnamen die tot zes uur duurden, bij te wonen. Vervolgens werd het programma om zeven uur in de avond voor een miljoenenpubliek uitgezonden. Er bestond toen enkel Nederland 1 en 2, dus was het gemakkelijk om een grote schare kijkers te bereiken.
Per uitzending waren gemiddeld honderd, voornamelijk meisjes en jongens, in de NCRV-studio aanwezig. Ze hadden de toegangskaarten vooraf aangevraagd bij de omroep en konden gratis de opnamen bijwonen. Ook via de post kwamen er gemiddeld per week een kleine tweehonderd reacties van luisteraars; niet alleen van jongeren maar ook van huismoeders. Becker stelde het fijn te vinden een breed publiek te bereiken en daarom liet hij ook Corry en de Rekels, de Heikrekels en het Radio Ensemble optreden om die groepen ook meer kans op succes bieden.
Wel klaagde hij enigszins over de werkdruk want hij diende ook nog wekelijks een serie radioprogramma’s te presenteren en voor te bereiden waar, volgens hem, twee uur radiomaken in totaal een werkdag kostte vanwege die voorbereidingen. Hij stelde dat, vooral vanwege de brede belangstelling, het heel veel tijd kostte om gedegen uit te zoeken welke platen wel of niet bij elkaar pasten.
Opmerkelijk was dat Eddy Becker bijna nooit de fanmail persoonlijk beantwoordde. Omdat er geen tijd voor was, maar ook vanwege het feit dat er vooral door meisjes en jonge dames moeilijke vragen werden gesteld die, als ze beantwoord zouden worden door hemzelf, al snel tot boze reacties van ouders zouden hebben geleid. In de trend van ‘waar bemoeit die Becker zich wel niet mee’.
