Hij was vaak te horen in radioprogramma’s. Hij had vanaf 1971 zijn eigen ‘geinlijn’ waarnaar mensen die eens goed wilden lachen, konden bellen om zijn dagelijkse mop te horen. Toen Amsterdammer Max Tailleur, in 1990 op 81-jarige leeftijd stierf liet hij een ‘oeuvre’ van ruim drieduizend moppen na. Veel Sam en Moos. Een flink archief, zeker voor zij die van dat soort humor hielden.
Maar de man was ook bekend van de actie ‘De zak van Max’, waarbij kleding werd ingezameld ten bate van de arme behoeftige medemens. Via radio en televisie werd deze actie volop gepromoot met een enorm succes. Charitatieve instellingen hebben dit later overgenomen. Denk maar aan de rode zakken van het Leger des Heils die in de brievenbussen vallen. Of de grote bakken van ondermeer het Rode Kruis, waarin kleding en schoenen kunnen worden gedeponeerd voor hergebruik door zij die onder de armoedegrens leven.
Maar terug naar de Geinlijn nu. Met kleine advertenties werd deze onder aandacht gebracht. Het was mogelijk om voor een bedrag van 20 cent de dagelijkse mop te beluisteren. Daarvoor moest je telefoneren naar het nummer 020-211811 in district Amsterdam. Maar dat ging behoorlijk mis in Groningen. Destijds woonde in de Asingastraat ene mevrouw Wijninga. In de avond van 13 mei 1971 werd ze maar liefst 78 maal gebeld. Niet voor haar normale werkzaamheden als verzekeringsagentschap maar omdat mensen nieuwsgierig waren naar de mop van de dag.
Bellers waren gewoon vergeten het kerngetal van Amsterdam te draaien, waardoor men automatisch terecht kwam bij mevrouw Wijninga. Ook de daarop volgende ochtend was het diverse malen raak omdat Groningers niet goed het telefoonnummer hadden gehoord op de radio of het niet goed hadden gelezen in de kleine advertenties. Natuurlijk had Wijninga liever enkele lucratieve verzekeringen afgesloten in plaats van al die ongein over haar heen te krijgen.
Uiteraard was dit voorval voor de regionale krant het Nieuwsblad van het Noorden, de aanleiding om Max Tailleur te bellen. De moppentapper had een kwiek antwoord door te stellen dat hij de vrouw wel een moppenboekje zou sturen zodat, wanneer ze weer gebeld werd, zelf een smakelijke mop kon vertellen. Ook in het daarop volgende weekend werd de vrouw tientallen malen ten onterechte gebeld. Ze had dan ook besloten ‘de hoorn naast de haak’ te leggen tijdens het veel bekeken programma ‘De Kleine Waarheid’, met Willeke Alberti in één van de hoofdrollen. Want dat wilde ze liefst niet missen.
Ook in Amstelveen klaagde men dat op bepaalde momenten de lijnen zo overbezet waren dat er geen verbinding meer mogelijk was, waardoor veel zakelijke ondernemingen in de problemen kwamen. In die tijd waren de technische ontwikkelingen lang niet zo ver gevorderd als tegenwoordig en konden er slechts een beperkt aantal verbindingen tegelijk tot stand gebracht worden binnen een bepaald deeldistrict.
En wat stelde Max Tailleur desgevraagd op de radio? “Ik overweeg de lijn overdag uit te zetten. Geen mens heeft kunnen voorzien dat de Geinlijn een zo groot succes werd. Maar ik begrijp ook dat het voor mevrouw Wijninga in Groningen het meer een pijnlijn is geworden.”
