Het gevecht om de cijfers en de adverteerders
Ik ga deze week nog even door met de ‘tovenarij’ rond luistercijfers. Vorige week schreef ik over een luisteronderzoek gericht op Radio Monique, de zeezender die in de tweede helft van jaren 80 Nederlandstalige programma’s uitzond. Het leek me interessant om er voormalig medewerker Walter Simons (Walter Zwart) bij te halen. Hij schreef daar destijds het volgende over:
“Het eerste luisteronderzoek werd in de eerste helft van 1985 gehouden door bureau Interview. Het rapport ligt nog op zolder. Ik zal het eens laten doorspitten en analyseren, want er is voor een normaal mens niet doorheen te komen met al die cijfertjes. Wel weet ik nog dat we het als Radio Monique niet echt slecht deden. Daarnaast moet je, denk ik, de resultaten los zien van het commerciële succes van Radio Monique.”
“Laser 558 had genoeg luisteraars in dezelfde periode, maar de bereidwilligheid van de adverteerders om zendtijd te kopen op het station was noppes. Dit probleem speelde natuurlijk al vanaf augustus 1967. De Britse adverteerders durfden het gewoon niet aan via de zeezenders te adverteren, bang om gestraft te worden door de autoriteiten”.
“Dan moet je ook nog een onderscheid maken tussen het soort adverteerders die er op de diverse stations waren. In vergelijking met een station als Radio Mi Amigo in de jaren zeventig – met veel meer luisteraars dan Radio Monique – hoorde ik daar vooral de vleeshallen, juweliers, restaurants, bars en autobedrijven. Met de grote jongens als Kodak en Coca Cola is het bij de advertentieverkopers van Radio Monique ook nooit gelukt. Maar niet alleen de middelgrote bedrijven adverteerden op Radio Monique.”
“In de zomer van 1985 zaten we met de Kijkshop (V&D), Technics, Esveha en Perry Sports leuk in de groep grotere adverteerders. Daarnaast hadden we natuurlijk ook de gebruikelijke kleine adverteerders, maar toch draaiden we goed. Tony Berk riep zelfs uit dat we eerder waren met de grote jongens dan destijds Radio Noordzee in 1971, toen het zelfs nog volledig legaal was te adverteren op de zeezenders. Het zal ongetwijfeld te danken zijn geweest aan de kennis en de connecties van types als Van Kooten, Berk, Ouwens en Jan Legrauw.”
“Helaas was het voor die trouwe adverteerder in november 1987 in één keer afgelopen. Door een onaangekondigde frequentiewisseling van 963 kHz naar 819 kHz – met dank aan Peter Chicago – waren de luisteraars het station opeens kwijt. Fred Bolland kon er na al die jaren nog niet over uit. In één dag al mijn adverteerders weg! riep hij.”
Aldus Walter Simons, voorheen deejay en nieuwslezer bij Radio Monique. Hij voegde bij zijn verhaal nog een aantal scans van het bewuste onderzoek dat eerder, in juni 1985 en dus nog vóór het NOS-onderzoek, werd gehouden door onderzoeksbureau Interview. Hij kreeg het destijds van Tony Berk – Tony van de muziek – , zoals hij zich destijds noemde, tijdens de wekelijkse vergadering bij ROBA-Music aan de Graaf Florislaan te Hilversum. Op die locatie werd onder meer de Top 50 samengesteld.
