Als ik terugdenk aan het jaar 1971 dan is een schokkende gebeurtenis het eerste wat bij me opkomt. Zoals gebruikelijk luisterde ik op zaterdagavond 15 mei 1971 naar ‘Goal’ van de KRO. Een programma over de voetbalwedstrijden van die dag en de prognoses voor ’s anderendaags. Presentatoren waren Felix Meurders en Theo Koomen, de productie was in handen van George Thor.
Het zijn vaak de kleine, minder belangrijke dingen, die ik me herinner. Ik luisterde meestal op mijn slaapkamer, op de tweede verdieping van een flat aan de uiterste westelijke rand van Groningen. We waren net terug van de verjaardagspartij van mijn oudste zus Rika. Als fervent voetballiefhebber zat ik gekluisterd aan mijn Blaupunkt wereldontvanger.
Plotseling onderbrak Felix Meurders (foto) het programma om live over te schakelen (met gebruik van een transistorradio op het mengpaneel van de KRO) naar het programma van Radio Noordzee Internationaal. Het bleek dat een felle brand aan boord van het zendschip woedde, veroorzaakt, zo bleek later door – mogelijk – een bom. Eigenlijk ging het om een brand veroorzaakt door in olie gedrenkte doeken.
Van Feyenoord naar Ajax
Het jaar 1971, waarin gelukkig ook positieve dingen gebeurden. De Europa Cup voor Landskampioenen werd andermaal gewonnen door een Nederlandse club. Het jaar daarvoor nog in handen van het Rotterdamse Feyenoord, nu ging de eer naar het team van Ajax, dat onder leiding van Rinus Michaels en zijn assistent Grijzenhout, de titel binnenhaalde.
Mannen als Piet Keizer, Gerry Mühren, Nico Rijnders, Ruud Krol, Arie Haan, Johan Cruijff, Wim Suurbier en Dick van Dijk werden gemeengoed. Maar wat is er eigenlijk gebeurd met andere spelers als Wever, Kalderon, Sondergaard en Suurendonk? Natuurlijk hebben zij het geluk gehad te mogen spelen in een gouden team, maar doorgebroken zijn ze echter niet.
Ajax had in 1969 ook al in de finale gestaan maar verloor toen van AC Milan. In 1971 werd de eindstrijd gespeeld in het Londonse Wembley station tegen het Griekse Panathinaikos. Deze ploeg had de finale bereikt onder leiding van de vermaarde Hongaar Puskas. Met 2-0 ging Ajax als winnaar naar huis.
Het zou tevens Michels zijn afscheid worden van Ajax, omdat hij een superaanbod had gekregen van FC Barcelona om daar als trainer aan de slag te gaan. De eerste in een lange rij van Nederlandse trainers voor deze ploeg. Ajax had zich, door de overwinning, automatisch geplaatst voor de finale van de Wereldbeker maar de leiding besloot de ploeg, om medische redenen, terug te trekken.
Met dank aan de Britse ‘knowhow’
In Afrika, met name in Uganda alwaar de in 1925 in Koboko geboren Idi Amin via een staatsgreep aan de macht was gekomen, gebeurde van alles. Een gedegen schoolopleiding had hij niet gevolgd en op 19-jarige leeftijd was hij toegetreden tot The British King’s African Riffles. In dienst leerde hij wat strijd is, onder meer in Burma. Hij vocht in Britse Dienst tegen de Japanse bezetters.
Vanaf 1961 klom hij trapsgewijs omhoog tot bevelhebber in het Ugandese leger. Meteen begon ook zijn machtswellust. Hij wist bevriende officieren zo ver te krijgen mee te doen aan een staatsgreep en benoemde zichzelf tot het nieuwe staatshoofd. Wat volgde was een burgeroorlog waarbij vele landgenoten zouden sterven.
Joost mocht niet meer eten bij de VPRO
Op 17 maart 1971 verscheen in de dagbladpers de mededeling dat Joost den Draaier de VPRO ging verlaten. Hij was teruggekeerd in de commerciële radiowereld als programmaleider bij het nieuwe Radio Noordzee Internationaal, een project waar het Strengholt-concern achter schuil ging.
Met ingang van 1 april 1971 stopte derhalve het VPRO-programma van Joost, dat iedere donderdagmiddag tussen 12:00 en 13:00 uur werd uitgezonden. Van twee walletjes eten kon niet (meer). De uitzending werd overgenomen door de al eerder geciteerde Felix Meurders. Tussen 13:00 en 14:00 uur werd een nieuw programma ingevoerd, de ‘Joe Blow Show’. Voor de presentatie werd beroep gedaan op de heren Wim Noordhoek en Jan Donkers. In de uitzending ging er heel wat aandacht naar de minder hitgevoelige muziek die wekelijks werd gereleased.
Tevens was er vaak aandacht voor de zogenaamde ‘witte platen’, producties die niet via de reguliere platenmaatschappijen verschenen en illegaal in de winkel – vaak van onder te toonbank – werden verkocht. Volgende week blijf ik even hangen bij Hilversum III, met andere verhalen.
