Zaterdag 21 mei 1970 vond het Eurovisie Songfestival plaats in het RAI Congrescentrum in Amsterdam omdat Lenny Kuhr het jaar daarvoor één van de winnaars was geweest met het nummer ‘De troubadour’. Zowel via radio als de televisie waren kijkers en luisteraars wederom niet enkel benieuwd naar de deelnemende artiesten en liedjes maar vooral naar de meningen van de jury’s uit de verschillende landen.
Voor Dana, de latere winnares, werd het tijdens de bekendmaking van de punten op een bepaald moment allemaal iets te veel. Het Eurovisie Songfestival was toen nog niet de mega voorstelling die ze inmiddels is geworden. Er werd veel meer ingezoomd op de artiesten, omringd door hun managers, tekstschrijvers, componisten en verdere aanhang. De nog maar zeventienjarige Ierse, omringd door enkele stevige landgenoten, fotografen, een bezorgde moeder, grootmoeder en overgrootmoeder, werd kort na het winnen van het vijftiende Eurovisiesongfestival weggedragen naar haar kleedkamer omdat ze dreigde flauw te vallen.
De spanning was haar duidelijk te veel geworden. Vooral toen de jury in Brussel haar liefst negen punten gaf en meteen dus ook de overwinning. Haar puntentotaal kon niet meer verbeterd worden door directe concurrent Engeland. Ierland eindigde als eerste met 32 punten, gevolgd door Engeland met 26 punten en West-Duitsland haalde de derde plek met 12 punten.
Nederland werd met zeven punten vijfde terwijl België, in 1970 vertegenwoordigd door Wallonië, strandde op plaats zes met vijf punten. Helemaal onderaan, met nul punten, eindigde Luxemburg waarvoor Lion Kleerekoper deelnam. Radioliefhebbers kennen hem nog uit de tijd van Radio 227. Als David Alexander Winter trad hij op voor het Groot Hertogdom. Nadat de uitslag bekend was, had hij er geen goed woord voor over. Op de radio noemde hij het; ‘Waardeloos, onmogelijk en volstrekt onbegrijpelijk. Het voelde aan als een miskend talent te zijn’. Gelukkig is het allemaal nog goed met hem gekomen.
Het programma werd gepresenteerd door Willy Dobbe, destijds omroepster bij de TROS. Er deden weinig landen mee nadat Portugal, Zweden, Noorwegen en Finland zich hadden terug getrokken omdat er in 1969 liefst vier winnaars waren geweest. Tijdens de uitzending deden er zich geen noemenswaardige incidenten voor. Gedurende de generale repetitie was wel een deel van het podium ingestort. Ik luisterde via de radio, waar de Britse zangeres Mary Hopkin zich uitliet over de jonge winnares: “Toen ik donderdag het lerse liedje voor de eerste keer hoorde, wist ik bijna zeker dat het zou winnen. Het is lief, het is niet zo commercieel en Dana zingt het schattig.”
Deze zeventiende editie van het songfestival werd in de Eurovisielanden door liefst vierhonderd miljoen mensen gevolgd. Cijfers over de radiobeluistering waren er niet, maar één van hen was uw columnist. Het Metropole Orkest zorgde die dag voor de muzikale begeleiding. Kom daar anno nu maar eens mee op de proppen. Dolf van der Linden was de dirigent en orkestleider. En vanaf die zaterdag in maart 1970 wisten alle luisteraars en televisiekijkers wie de jonge Dana was en bleef ‘All kinds of everything’ voor altijd in het geheugen.
https://youtu.be/8xmnd3uiK_Y
