Gisterenavond werd de redactie van MNM op de hoogte gebracht van het plotse overlijden van muzieksamensteller en voormalig presentator Wim Wouters. Hij stond vooral bekend als een zeer gedreven ontdekker van aankomende hits en als promotor van ontluikend talent uit zowat alle hoeken van de wereld. Alle hitparades, gegevens en statistieken kenden geen geheimen.
Hij leerde op de werkvloer zijn echtgenote Ilona (foto onderaan) kennen. Zijn liefde voor haar en zijn twee dochters, combineerde hij met zijn eindeloze passie voor de radio. Een uitgebreide kennis die hij maar al te graag met de nieuwe generatie presentatoren deelde. Helaas werd dit alles overschaduwd door de slopende strijd tegen kanker. Een strijd, die hij na zeventien jaar verloor.
De liefde voor Radio 538
In de lente van 2003 werd bij Wim voor het eerst een hersentumor vastgesteld. Hij was op dat moment de presentator van de succesvolle Bumpershow bij Donna en een zelden gezien radiotalent. Michel Follet, toen ook nog bij Donna, noemde hem dé man voor de toekomst. Grappig, vindingrijk, rad van tong. Hij werd geopereerd in Pellenberg, RadioVisie zette in september van datzelfde jaar de actie ‘Wensen voor Wim’ op. Een ‘minder klassieke’ wenskaartenactie waarbij de lezers werden opgeroepen om een ‘Wordt snel beter’-mail te sturen naar de redactie.
Evi Gruyaert (toen TV1) en Dominique Crommen (toen Donna) werden meter en peter van de actie. Het gebaar kreeg nationale aandacht in de krant ‘Het Laatste Nieuws’, wat meteen weer een nieuwe stroom e-cards teweeg bracht. Samen met de wenskaarten vroegen we toen ook om een passend cadeau voor de Bumperman te bedenken. Vele tientallen ideeën zagen we passeren. Ook deze van Davey Degrande: ‘Een bezoek van verscheidene 538-deejays, zijn favoriete station. Of een uitzending van Edwin Evers waarin een plaat gedraaid wordt voor Wim. Of hem een weekje laten meedraaien bij Radio 538.’
We informeerden eerst voorzichtig bij Wim of het klopte dat het Nederlandse 538 zijn voorkeur wegdroeg. Toen dat inderdaad het geval bleek te zijn, namen we contact op met de Nederlanders. De reactie was spontaan en treffend tezelfdertijd. Zowat alle deejays en medewerkers van Radio 538 hielpen mee met de samenstelling van een reuze, maar vooral gepersonaliseerd geschenkpakket. Een boek en een cd over 538, plus een door onder andere Jeroen van Inkel, Edwin Evers en Tim Klijn gehandtekende beterschapskaart.
Naar UZ Pellenberg!
De VRT-administratie zorgde voor logistieke steun. Op 7 september 2003 was het zover. Het geschenk en een laatste dikke bundel uitgeprinte wenskaarten werden door RadioVisie naar het UZ Pellenberg in Sint-Katelijne-Waver gebracht (foto). Het was de afsluiter van een emotionele en erg succesvolle actie. Iedereen die een kaart stuurde, van verrassende BV, tot sympathiserende onbekende, werd extra bedankt door Wim Wouters. Al had iedereen reeds eerder een korte mail teruggekregen.
Op 13 september 2003 praatte journaliste Inge Stiers in Het Laatste Nieuws een hele pagina lang met Donna’s ‘Bumperman’.
Er werd diep in de gevoelens van de getormenteerde presentator gegraven. Toen hij, half mei, het nieuws van zijn hersentumor vernam, dacht hij te zullen sterven. “Maar dat hoort niet als je pas 26 bent”. Wim overleefde de operatie, al kwam hij er wel gehavend uit. Mede door een verkeerde inschatting van de dokters. Gedeeltelijk verlamd en motorisch nog slechts een baby die alles opnieuw moest leren. “Het gevecht om terug te keren is hard, maar de kracht om dat te doen minstens even groot”, lazen we toen. Eind oktober kon Wim eindelijk het UZ Pellenberg verlaten.
Waar was Wim?
Tot de herfst van 2003 was onduidelijk waar Wim Wouters was gebleven. Hij was plots en zomaar van de radio verdwenen. Hij doorbrak de geruchtenstroom rond zijn ‘verdwijning’ via RadioVisie. Waarom hij er voor gekozen had om in het voorjaar niks aan de luisteraars te vertellen, en daarmee de deur voor speculaties open te zetten, legde hij als volgt uit: “Donna is een zender van ‘fun en hits’. Hoe plaats je in die context een hersentumor? Ik weet dat ziek zijn bij het leven hoort, maar ik wist niet hoe ik dat moest overbrengen.”
Wim dacht ook al weer heel snel aan een come back bij de radio: “Eerst opnieuw werken als producer, want presenteren zie ik niet zitten. Op de manier waarop ik nu praat is dat ook onmogelijk…/… Ik heb nog altijd de feeling om radio te maken, maar ik denk dat dat net zo goed kan als producer.” Op 6 januari 2004 was hij terug aan het werk bij Donna. Effectief als muziekproducer en producer tout court. Hij werkte toen hoofdzakelijk voor… ‘De Bumpershow’ die Caren Meynen voor haar rekening nam. “Wat zij de afgelopen weken brengt, echt sterk hoor!”, noteerden we uit Wim zijn mond.
Wat hijzelf presteerde was minstens even sterk. “Stilletjes thuis zitten was niks voor mij!”, en dus deed hij weer datgene wat hij liefste deed en waar hij ook goed in was: radio maken. Achter de schermen, met krukken voor verplaatsing op korte afstand, met de rolstoel voor langere afstanden. Maar Wim en Donna waren weer samen. 2004 kon alleen maar beter worden. En dat werd het ook effectief. Net als vele daaropvolgende jaren. Weliswaar met vallen en opstaan. Vele malen, tot het uiteindelijk niet meer lukte op 28 januari 2021. (TB)
