‘Bye Bye Baby, de meesten zien mij graag!’
Satirische Kijk-op-Media, met de meest Subjectieve Mening van Hugo van Vlaenderen
Afspraak op afspraak
“Het is code rood in Brussel” meldde DJ Terriër via DAB+. Het bericht kwam niet helemaal storingsvrij door, in Maaseik sloegen de autodeuren en garagepoorten immers op hol, bij Jaguar en Landrover. ‘Chinese brol’ merkte de kenner ter zake op, hij had het waarschijnlijk zelf niet gezien, en maar horen zeggen. Inwoners van Maaseik wisten echter beter: sedert 17 juni moesten gemeentelijke afspraken daar… op afspraak. Er was duidelijk iets aan de hand.
“Als we nu geen akkoord maken, dan zitten we in ’t weekend allemaal in de file om op vakantie te vertrekken” zei Svengaboy tegen de andere onderhandelaars voor een Brusselse regering. Op dat ogenblik belde partijbazin Gwendy Grutten. “Kunt ge nog iemand meenemen voor ge vertrekt?” vroeg ze. Svengaboy keek even smart naar zijn phone en re-pikeerde dan. “Onze vlucht zit al vol hoor” zei hij. Trop was niet meer tevree!
Een blauwe Deca-koffie
Gwendy Grutten was echter burgemeester in de stad van de kasseistampers, waar Goedele Liekens geboren was, en woonplaats van Roland Liboton, sedert Aarschot de uitgaansbuurt van Rillaar had overgenomen. Gwendy haastte zich naar Brussel en probeerde nog snel iemand op de boekingslijst van Fly Belgium te krijgen. Op dat ogenblik zette Svengaboy echter ook de countdown in. ‘Gewoon Doen’ dacht hij, zo had Gwendy het hem geleerd.
Die ochtend stond in alle kranten dat er een akkoord was voor een nieuwe Brusselse regering. In Aarschot verslikte Gwendy Grutten zich in haar tas Blauwe Deca-koffie van Senseo. “Een akkoord?” riep ze, alsof ze wou solliciteren voor het Scala-koor van de Kolacny Brothers, eveneens uit Aarschot. “En die dikke nekken uit Brussel hebben op mij niet gewacht?” Gwendy kon zelf niet tegen wachten, maar op haar moesten ze àltijd wachten!
Aarschotse Bruine
Het was dan ook te verwachten dat de partijbazin ontplofte. “Wacht maar”, brieste Gwendy, “ik trek de laatste pluim uit dat kieken zijn gat(z)”. De volgende ochtend las Svengaboy in alle kranten dat hij de zwartepiet kreeg toegeschoven, en onterfd werd in de Vlaamse regering. “Ik heb Gewoon Gedaan” probeerde hij nog bij Gwendy. Tevergeefs. Grutten bleef bij haar kaas, iene-miene-mutte bleef de baas. Zij had toch rechten gestudeerd in Leuven?
Svengaboy had echter zowel in Brussel als in Leuven rechten gestudeerd. “Ge hebt een Brussels kieken nodig in de Vlaamse regering” siste hij terug. Dan mocht hij blijven, maar zonder vergoeding. “Krijgt hij deze keer een uittredingsvergoeding?” vroeg de oppositie. Niemand wist het. Het klonk allemaal zoals de Aarschotse Bruine: verhuisd van Aarschot naar Kampenhout en naar Melle, om uiteindelijk weer in Aarschot gebrouwen te worden.
De Beauty van Magritte
De Brusselse coalitie was echter nationaal gespreksonderwerp geworden. ‘Een coalitie van de Zuidfoor’ lachten sommigen, of ‘Murder on the Midi Express’. “Ket schopt keet” titelde een krant, en in de radiowereld spraken ze over een Beauty-Contest, met een vakjury uit Jette. Svengaboy verdedigde zich. “Wij hebben destijds ook het schilderij Olympia, met de mooie blote vrouw van Magritte teruggekregen. Volgens hem was Jette dan de beauty zelve.
“Patriotisme’ riepen een aantal Brusselse oud-strijders, believers uit de tijd dat bommen in oorlogen nog persoonlijk moesten worden afgeleverd. “Wij hebben in Brussel toch al 188 jaar de nationale plechtigheden ingericht?” Radiomensen bleven echter ongerust en reageerden via lezersbrieven. “Svengaboy als onderhandelaar?” vroeg Steven C uit Kortrijk in HLN, en hij dacht al aan ingetrokken en weer erkende decreten. Op en af, en heen en weer.
‘Acht kleine negertjes’
“Hopelijk gaat hij ook eens kijken naar Kortrijk Drumt” voegde Tattoo Mike er nog aan toe. Op de Nationale Feestdag mochten fiere Kortrijkzanen elk uur op de Kunstberg in Brussel lawaai maken van Bowie, Deep Purple, Queen en Rammstein. “Kortrijk drumt al lang” reageerde Steven C weer. Hij bedoelde het drummen op de FM-band, van Radio Gemini als voortrekker van Belgische muziekdagen tot de wisselende G van Gemini naar Gaveromroep.
Er kwam een telegram uit Wilrijk, voor de Vlaamse regering. “Mijn ‘vod’ zit nog in de was” liet de eerste vrouwelijke Vlaamse MP weten, en dat ze er niet kon bij zijn op het défilé, net zoals haar voorganger. Ze werd vervangen door LaLyDia, die zo al de halve Vlaamse Regering overnam. “Acht kleine negertjes, eentje staat te beven, toen waren ze voor één dag al met zeven” zong Annemie Tortelduif in de streek van Ninove. Vrouwen weten soms ook waarom.
Tricolori neergestort
“Hela, hela!” riepen de Vlaamse Evy Gruyaert en haar Franstalige collega Jean-Marie De Bol, van Nostalgie, “wij zenden op 21 juli hetzelfde Belgische programma uit in Vlaanderen, én in Wallonië!” Een aantal radioverenigingen, goed bekend bij de Raad van Alle Staten, begonnen meteen in de decreten te zoeken. “Syndicated radio is toch verboden?” zei één van hen. Het stond er: ‘Het uitzenden van identieke programma’s was ongeacht het tijdstip verboden’.
De ontslagnemende en bijna-vervangen minister was echter kort, hij zei ‘ja’. Er klonk ongeloof op de banken van zowel de bevoordeelde meerderheid, als de eeuwig vergeten minderheid. ‘Ja?’… “Ik zal als Brussels minister ook ijveren voor meertaligheid” verdedigde Svengaboy zich. “Sprechen Sie auch Deutsch?” vroeg een journalist. “Rammstein” antwoorde de (ex)minister, niet beseffend dat daar in 1988 een ‘Tricolori’ was neergestort.
Grote pleinen, kleine pleinen
“Best Tof Belgium” zei Jean-Marie De Bol bij Nostalgie, en hij dacht aan ‘Ik hou van U’ toen hij Evy zag, Gruyaert zelf dacht aan ‘J’aime la Vie’, met man en gezin, nu ook op Instagram. “Wij zijn er ook klaar voor” meldde Trudo FM, en toonde hun Truiense studio, met Belgische driekleur, en heel veel plaats voor schatjes van patatjes van Belviva, voor 21 juli nog gewoon Lutosa. “Dat is ‘m!” riepen die van Devos-Lemmens, in Vlaanderen en Wallonië tegelijk.
“Momenteel poetsen wij de platen nog, maar op 21 juli plaatsen wij enkel Belgische platen op de radio” liet ook Radio LRL in Lanaken weten. Burgemeester SuperMario had daar zelfs gezorgd voor nieuw grastapijt op de voetbalvelden: op de grote pleinen bleef het kunstgras, ondanks de geruchten van korrels in het spel, op de kleine pleinen kwam écht gras. De Poort van Europa moest een natuurlijke long blijven, zij het dan met een paarse tint in het bestuur.
Young Men
“Pfff, wij hebben hier ook Haspengouw Ziingt!, en een PIT-festival” pochten de Binken van Trudo FM weer tegen hun Limburgse collega’s in Lanaken. “En wij zijn hier half Maastricht, en heel Lanaken is naar André Rieu geweest op het Vrijthof” reageerde LRL. De Vriethof People, ze hadden zo goed meegezongen met Y.M.C.A, dat het zware discussie bracht tussen de echte Village People en André Rieu. Young men, there’s no need to feel down.
Ondertussen imiteerde Bart Peeters weer een nummer van Radio Guga, achtervolgd door Jelle en zijn Cleyne Bandido’s, op het Ziingende Haspengouw-podium van de Grote Markt in Sint-Truiden. In de Ridderstraat counterde Filip Kowlier met zijn Ertebrekers in het plat West-Vlaams, op het PIT-festival. “Ich versteun ter gin kloewete van” zei een echte Truienaar, wel over de wedstrijd die STVV net met 0-4 had verloren van het Griekse PAOS.
Hetgeen je niet krijgen kan
“Je ’t attends” zong Axelle Red toch weer. De geboren Hasseltse wou op de radio uitnodigen voor nog een Truiens Feestterras. “Eigenlijk betekent het gewoon ‘ik wacht, ik wacht’ zei de presentator op Trudo FM, die ook nog wou toevoegen dat ‘rosse mensen’ wel een roestig dak, maar ook een vochtige kelder konden hebben. Op dat ogenblik haalde DJ Mike op onlineradio Limbo een plaat van Will Tura boven. The best is yet to come?
“Het enige wat je in ’t leven verlangt is hetgeen dat je niet krijgen kan” zong Will Tura. Een nummer 1 in 1969, vijftig jaar later een comeback dankzij Gwendy Grutten. Dat vonden sommigen toch in hun analyses van analyses, en achtergronden van achtergronden op het Brusselse regeringsakkoord. “85% van de lokale afdeling heeft het akkoord uiteindelijk toch goedgekeurd?” probeerde Svengaboy. De minister en de mathematische zekerheden…
Een stadsproject
“Svengaboy en de G-vanHengel hebben hun kabinetten opgetrommeld om dat akkoord goed te keuren” verweten sommigen. De ‘Brusselse patriotten’, de harde kern van de Bende van De Koepel. ‘U Koekelbergt toch ook?’ riepen ze, als ze door ‘le faubourg’ en ‘le capital’ liepen. “De reclamaties komen van een minderheid, die ontevreden is omdat ze er niet bij zijn” zei Svengaboy. ‘Zet die ploat af’ dacht iemand in Antwerpen en Columbia tegelijk.
“Er is duidelijk spanning” gaf de minister toe op Radio 1. “Er is hoogspanning en er is laagspanning, maar er is ook stads-spanning, en wij hebben gekozen voor een stadsproject”. In de radiowereld doken echter meteen doembeelden op van stadsnetwerken, waarvan na een half jaar de erkenning geschorst, én door de minister vernietigd werd. ‘Fraus omnia corrumpit’, en ‘HIT the road, Jack’, waarbij Jack een pseudoniem voor Marc was.
De mannen van de procedures
Ondertussen begon een Anonieme Brusselaar al aan de boedelverdeling, na de komende scheiding tussen Svengaboy en het Mediabeleid. “We kunnen Klara herverkavelen” stelde hij voor, en maakte meteen de rekening van meer dan 6 miljoen Vlamingen voor 125.000 luisteraars van de soms toch klassieke popzender. “Klara heeft één watt per luisteraar”, zei de Brusselaar, en ook dat “radiofrequenties een schaars goed zijn, remember”.
“Zijn dat die mannen van die procedures weer, die aan ’t reclameren zijn?” vroeg Svengaboy via DAB+ aan zijn kabinet in C4-modus. “Geef de Limburgse Klarazender aan Nostalgie, die van Antwerpen aan Bolle Geert, en de Brusselse aan Joe” vervolgde de Anonieme Brusselaar nog. En dat de vrijgekomen babyfoontjes dan lokaal konden worden gebruikt. “Niet doen” siste Svengaboy, “dat zijn die mannen van de procedures, daar geven we niet(s) aan toe”.
Radio Nostal-GIJ
In Hasselt was Bjorn Verhoeven druk bezig met zijn afvallingskoers naar Middelkerke. Hij startte op 3 augustus, een Kinderkar (Go-Cart) kon hij wel van de Stad lenen, die verhuurden dat toch gratis? De hittegolf zou voorbij zijn, maar het zou kunnen regenen. “Ik moet ergens een caban kunnen lenen”, zei hij tegen zijn Vrienden op Radio Kompas. “En ge zijt vorige vrijdag in Paal op de Buiting gaan spelen?” vroeg Domi. Daar was toch Vatana? Hint…
Bjorn had echter weinig tijd om te zoeken, hij had Radio Nostalgie bijna overgenomen, hij speelde er elke dag, 7 op 7. “Radio Nostal-GIJ” plaagden zijn vrienden hem wel eens in de Kermtse café’s, vooral als hij op vrijdagavond live op de radio, daarna live op de Buiting in Paal, en dan ‘s morgens nog eens live de ochtend had gespeeld. En ondertussen nog een paar keer in de Carrefour of de Albert Heijn was gaan winkelen!
Beatmeisjes
“Acht jaar na de kernramp is het strand aan het Japanse Fukushima weer open” zei een andere stem plots op Radio Nostalgie. “Ik toch liever niet, wie weet welke vervormde monsters daar op de bodem liggen” zei de stem verder. En ook nog dat de vulkaan Etna weer vurige stenen spuwde. “Ik zie dat toch liever op de BBQ” zei de stem. Tony Talboom, waart gij dat écht? The Summer Feeling? BBQ-radio met vervormde monsters?
Ondertussen streamde internetradio Albatross live vanop het plaatselijke dorpsfeest. “Zeg eens meisje” zong iemand via die stream, en duidelijk niet de geest van Paul Severs. Het bleek Arjan Oostrom te zijn, hij had van het meisje weer een beatmeisje gemaakt, net zoals in de jaren zestig! In Oostduinkerke zong Mariëtte Crevet aan de Peerdevisscher, het lied zelf, en ook ‘verse gernors en e tomatje’. Zij was dan ook ‘op de vismarkt geboren’.
‘Ze zijn erin getrapt’
“Er is beweging in New York” meldde DJ Terriër. Er was eigenlijk géén beweging meer, de herdenking van 50 jaar Maanlanding op Times Square werd er afgelast, omdat de Zon hete stokken in de wielen stak. De twee overlevende astronauten, Aldrin en Collins, mochten president Troemp ontmoeten. “Gij vliegt precies alle dagen naar de Maan” zegden ze. “Naar Mars”, verbeterde Troemp. “Het is iets minder ver hoor” bloosde Pussycat Melania.
Ondertussen kreeg Svengaboy zijn Vlaamse C4, met uitzondering, en bezorgde hij iedereen nog een laatste vakantieboek, bij verstek. Op zijn website werden meteen alle sporen van zijn mediabeleid uitgewist. Hij belde ook naar zijn copain, de G-vanHengel. “Ze zijn erin getrapt, ik ben er vanaf!” juichte hij, en of de G iets kwam drinken in Brasserie Le Central, bij de Seb? De G kon niet, hij ging naar zijn filmpje ‘50 jaar Eddy Merckx’ op Feesboek kijken.
Nog altijd aan ‘t zoeken
“Ik neem alles met plezier op mij” zei LaLyDia toen ze haar nieuwe naamkaartjes kreeg. Zij woonde in Lanklaar, dat in 1971 bij Dilsen-Stokkem was gevoegd, maar ze had daar ondertussen als burgemeester ook al alles overgenomen. “Wij blijven als Vlaamse regering in ‘voorzichtige zaken’ verder werken” verklaarde ze verder. “Waarom heeft ze dan Media overgenomen?” vroeg Klodder, die al in zijn vakantieverblijf in Playa Las Niverance verbleef.
“Wat is dat in Wallonië met DHRadio en LN24?” vroeg LaLyDia aan Kolder, die permanentie deed tot aan het zomerreces. “In de radiowereld wordt gecommuniceerd via de Raad van Alle Staten” antwoordde Kolder. “Er staan veel dingen in die nog worden onderzocht” antwoordde Svengaboy over het regeerakkoord, aan een journalist, die blééf vragen. “Net als in het frequentieplan” riep iemand, en dat ze daar nog altijd aan ’t zoeken waren.
Waar zijn die handjes
Bij Radio Mfm klonk gejuich, zij waren hoofdsponsor van D’Outemse Bierfeesten, en gaven een tournéé générale op hun nieuwe frequentie in het Land van Rhode. Bij Radio Star hadden de Chiro-meisjes Velzeke Els Coppens uit haar zomerslaap gehaald, zij moesten binnen 24 uur op de radio komen, en daarom vielen ze gewoon binnen bij Kris De Zwart. Svengaboy las het zelfvoldaan. Lokale radio leefde, dat had hij toch goed geregeld?
“Kom naar de Radio 2 Zomerhit!” riep Niels Destadsbader in Blankenberge, en hij maakte de nominaties bekend, gewoon de huidige TOP10, waar hij zelf op één stond. Als dan de grote Nederlandse kanonnen niet mochten meedoen, was zijn derde trofee op rij toch bijna binnen? “Wij sturen dorpsgenoot Jeroen Visser naar Tomorrowland” kondigde Radio Star in Herzele aan, en Jeroen mocht even ‘Waar zijn die handjes’ op de radio komen zeggen.
Touchdown
“Ge gaat toch niet zo idioot zijn om KitKat te boeken?” schreeuwde Pat Krimson. Was Kat Kerkhofs misschien ‘after his piano’? DJ Ward en DJ Starfighter maakten het verschil even duidelijk op Tomorrowland, al waren er ook een paar fans uit da house gekomen voor Marco Bailey. “Viva de Romeo’s” riep de groep met dezelfde naam. Ze stelden “Het is een nacht” als nieuwe single voor, een nummer dat al 12 keer in 13 dozijn opnieuw werd uitgebracht.
In de Tulpinstraat in Hasselt hadden Fons (93) en Virginie (91) hun Pukkelhok al voor de 25e keer klaar gezet. De bejaarde senioren hadden een boerderij, vlak naast het hoofdpodium van Pukkelpop, en waren dus thuis een VIP! In Hasselt zou het nog een maand stil blijven, tijdens de Gentse Feesten was het dat soms ook. Wie wou kon er een ‘touchdown’ doen in een stiltekamer, al was dat tijdens de openingsshow van Willem Vermandere nog niet nodig.
Zie mij graag
“Het is ook stil bij Radio Kompas” merkte Kolder op. In Koekelare en Diksmuide was de vakantie al begonnen, de één lag in de tuin naast een BBQ, de ander op de Gentse Feesten naast een BV, en nog een ander waarschijnlijk al in de ochtendzon, ergens in de Ardennen, en naast een stevig glas druivensap in alle soorten. Ondertussen wisselden ze stickers uit hoe het allemaal begonnen was met de radio, natuurlijk een excuus om er nóg ene te drinken!
“Vergis u niet, de meesten zien mij graag” zei Svengaboy, toen hij het als paria van zijn partij in de weekendkrant nog eens mocht uitleggen. In Sint-Amandsberge las Marc Peersmans het terwijl hij in Den Amandus aan ’t wachten was op zijn lunch als avondeten. ‘Graag hebben?’ dacht hij, ‘bedoelen zijn ze zijn rug, of gewoon graag hebben dat hij toch nog ongelijk zou krijgen voor de Raad van Alle Staten?’.
Op JOE speelde Sven Ornelis The B-City Rollers. “Een favoriet van de vorige minister van Media, en zijn favoriete stadsgroep”, zei de presentator. ‘Bye Bye Baby’. Tanja Dexters had het onlangs als ‘buy buy’ geschreven! In Lanklaar danste LaLyDia nog eens op haar linnen bruiloft, en vertelde dat ze ooit Domino op haar bal had laten spelen. “Domino of zo?” vroeg Svengaboy. Hij wenkte nog even, en was toen weg. Behalve uit de geschiedenisboeken.
