‘Ik kwam, ik zag, ik overdreef!’
Satirische Kijk-op-Media, met de meest Subjectieve Mening van Hugo van Vlaenderen
Minister Bob?
“Binnenkort hebben we nieuwe bazen” zei Kolder. Klodder zuchtte eens diep. “Nieuwe?” vroeg hij, “ge bedoelt zeker andere?”. In de politiek kon men niet zomaar plots aan de top komen, tenzij men in Jette woonde en bierdrinker was. “Wie zou de nieuwe minister van Media worden?” vroeg Kolder, duidelijk al zoekend naar een voorakkoord. “Zoals ze nu bezig zijn blijft er misschien niemand meer over” antwoordde Klodder.
Iedereen wou MP of PM worden. Ministerpresident, of Prime Minister. Soms zelfs tot grote verbazing van hun eigen partijleden, zij hadden die ‘gewoon te doen’ zo begrepen! “De laatste 25 jaar was het al drie keer een liberaal, op zes ministers” zei Klodder. “Zouden ze dan Bob Savenberg niet kunnen nemen?” vroeg Kolder, “die heeft toch al artiesten zoals Natalia groot gemaakt?”. Bob was echter reserve op de lijst, hij had al een andere top-job.
Noodtoestand aan de Koepel
“Er is een noodsituatie in de omgeving van de Koepel van Koekelberg” meldde DJ Terriër vanuit het veld rond de basiliek. “Wat scheelt er?” vroeg Svengaboy, via de rood-blauwe lijn. “De gemeente heeft de noodtoestand uitgeroepen” legde DJ Terriër uit. Koekelberg wou voortaan zero plastic en zero afval. “Dan zullen we veel radio-omroepen moeten sluiten” reageerde Klodder. Van hem mochten alle plastieken robotradio’s naar het recyclagepark.
“Wij maken ook werk van een ambitieus isolatieplan” zei de burgemeester van Koekelberg nog, via DAB+. “Laat mij onmiddellijk ophalen door mijn chauffeur , en dienstwagen” beval Svengaboy, “als we niet rap zijn is alles geïsoleerd en geraak ik daar ‘begot-et-merde’ niet meer binnen!”. Even later pikte de Brussel-chauffeur Jarl de minister thuis al op, nadat die eerst zijn haar nog even omhoog had ge-föhnt. U got the look. Of niet.
De Ezelstad
Jarl had als chauffeur de nodige ervaring opgedaan toen hij bij Paul en Anthony Kumpen werkte. De minister zou snel aan de Koepel zijn! “Naar het gemeentehuis van Schaarbeek” zei Svengaboy plots onderweg. Chauffeur Jarl keek verrast om, en draaide daarna de ministeriele limousine éven verrast de andere kant op. “Moet ik de garagepoort laten openen?” vroeg Jarl nog. “Nee nee, gewoon voor de deur doen” zei Svengaboy.
Zogezegd, zo gestopt, de minister stapte uit aan de rotonde met de ezel, samen met de kers van de kriek van het bier… het symbool van Schaarbeek. “Dan staan er nu twee ezels in de ezelstad” lachte Klodder. “Ik sta hier op den berg van de Krumme Trien” zei de minister, op zijn eigen kanaal El Gatzeera. “Ik heb daarnet een beslissing genomen, en zelf al namens de SARC en de Raad van Alle Staten geoordeeld dat alles in orde is” vervolgde Svengaboy.
De medialoketten
Kolder keek verrast op. “Zou hij nu ook al een ministerwissel aankondigen, zonder dat de verkiezingen geweest zijn?” vroeg ze zich luidop af. “Dit gemeentehuis wordt omgevormd tot Mediahuis” legde de minister toen uit, “de VRM, de administratie Media en de Dienst Mediacontrole worden hier ondergebracht”. Het ergste moest nog komen. “Er worden loketten geopend voor alle omroepen” zei Svengaboy. Lap! Terug naar de jaren zeventig?
In het begin van die jaren zeventig had burgemeester Knols daar ook al loketten geopend, het hele Vlaamse land stond meteen in rep en roer. De minister wist dat misschien niet, hij was toen nog geen tien jaar en ging nog naar school in Sint-Agatha Berchem. “Iedereen kan hier terecht, au fur et à mesure” legde Svengaboy nog uit. Telkens als het nodig was. “Dat worden elke keer vijf erkenningsrondes” zuchtte Klodder. Mediamannen wisten waarom.
Uit de kast
Hij zag het doemscenario ook al gebeuren: elke dag met de trein naar Brussel, dan de tram naar Schaarbeek, en daar aankomen op het Gatzplein om te gaan werken. Dat werd een burn-out voor hij 73 werd, en op pensioen kon. Op dat ogenblik hoorde men op Radio PROS ‘Left a good job in the city, working for the man every night and day’. Pieter Van Banden had er CCR bij gehaald, het moest vooruit gaan. Rollin’ on the river. Proud Mary. Of Trien. Of zo.
“Ik ben hier nog alleen in de studio” zei Pieter nog, “in de loop van het programma zal dat blijkbaar veranderen”. Hij draaide daarna wel ‘Arrividerci Maria’, maar bij PROS hadden ze ervaring. ‘Wij halen uit de kast wat andere radio’s ook in de kast zitten hebben, maar laten zitten’ riepen ze daar regelmatig om. Een radio die uit de kast kwam, Sarah Bettens mocht gerust zijn: ze was niet de enige die Sim-SAM la bim zou zeggen.
De Ket in ere houden
De minister was ondertussen aangekomen in Stapstad, de begankenis van jonge Ketjes in hun eigen Brussel. ‘We moeten de echte Ket meer in ere houden’ dacht Svengaboy tijdens de stadswandeling. Dat was niet gemakkelijk, Anderlecht was goed bezig om zijn trots bij de Voetbalbond te verliezen. “Racing Genk scóórt, het is 0-1 in de match, die de finale kan zijn!” riep Peter Vandenbempt op Radio 1, alsof hij zelf op het veld stond en net binnen trapte.
Bij Radio PROS speelde Hey Bobba Needle van Chubby Checker, daarna werd het ijzig stil. Genk op voorsprong in de elfde minuut, wie had dat gedacht? De groep The Cousins sprong ter hulp, zij hadden hun naam ooit ontleend aan de Brusselse dansclub Les Cousins, aan de Brusselse Grote Markt. ‘Dang Dang’ zongen ze. Nie zievere spèle! ‘De Grand Place?’ vroeg Svengaboy zich luidop af, ‘dat is maar een paar km van het nieuwe Mediahuis af’!
Radio Action
“Without burns we stand in the fire” kondigde Danny Quetin toen aan op Trudo FM. STVV had de groepszege in PO2 verspeeld en keek misschien tegen een leegloop aan. ‘L’union Fait La Force’ liet hij TC Matic zingen, Arno had niet voor niets zijn langzamer seksleven in Het Laatste Nieuws bloot gegeven. “Wij spelen enkel mooie slows” reageerde Roger Van Toren van Radio VRW. “En wij enkel Disco” zei Eddy Van Brabant van Trudo FM weer. Radio Action.
Er was nog meer lokale actie. Mfm stelde zijn Stemmenkanonnen voor. “Waar moet ik zijn?” grapte Patrick Vandergucht, en hij ging natuurlijk weer net voor het logo staan! Stijn en Eddy stelden de deelnemers van het Eurovisiesongfestival voor bij Radio Golden Flash, zo werd het Belgische lied toch weer één keer méér gespeeld! De Franstalige Radio Contact maakte bekend dat ze 10 luisteraars meenamen naar een droomeiland. Temptation Island-radio!
Radio Pluriel
’Contact?’ herhaalde Svengaboy. Dat was toch de RTL Group? Die bleven lef hebben. “Zoek eens een Franstalige radio, waar ik mijn plannen voor Brussel kan uitleggen?” vroeg hij toen aan Kolder, via de digitale intercom. “Arabel FM misschien?” stelde Kolder meteen voor. De minister was direct akkoord. Kon hij zijn meertalige plannen voor Brussel beter voorstellen dan op een multiculturele radio? Pluriel, alles in het meervoud, dus ook de stemmen?
“Gij zijt goed” reageerde iemand op Twitter. “Meertaligheid in Brussel, maar waarom moet die dan ook in Vlaanderen?” vloekte hij verder. Naar radio luisteren was een probleem geworden in Vlaanderen, het nieuws in het Vlaams ging er plots, over in een weerbericht in het Frans. De luistercijfers van VivaCité kwamen zelfs voor de helft uit Vlaanderen! Niemand mocht dat bekend maken, zo bleef VivaCité boven Contact in de cijfers.
Come Staaien
Klodder merkte op een binnengekomen bericht uit Amerika, dat daar een omroep zou komen die Trump 103.3 zou heten. “Als ze dat hier doen, dan wordt het Svennefem, of zoiets”. LOL! op de Dienst Mediacontrole. “Wa is ge bezig?” vroeg plots een stem op Radio VRD in Diepenbeek, doch die met het accent even goed uit Genk had kunnen komen. Giovanni Ferrara startte de dag altijd met een Buongiornio. Come stai? Hoe is’t op Staaien?
“Anderlecht scoort de gelijkmaker!” riep Peter Vandenbempt weer op Radio 1. “Ongelofelijk! Voor Racing Genk was de titel bijna binnen!”. Het daverde uit de luidsprekers. “Denken die dat wij niet kunnen voetballen?” vroeg Standard zich af, en gaf de genadestoot aan Club Brugge. “Zeg schild en vriend” riep Razvan Marin tegen keeper Horvath van Brugge. Die weigerde echter, en Marin schoot zijn tweede binnen, en Genk naar Kampioen.
No Cure, no Radio
“Volgende week is het de laatste keer dat ik kom” zei Patrick van Artevelde, toen hij binnen stapte in Studio Matras, bij Radio Kompas. “Gij zijt toch niet doorzopen?” vroeg Dominique Remaut, en hij bedoelde doornat van de regen. “Er is geen voetbal meer” antwoordde Patrick. “San doen we een halve of een hele marathon, of een wandeling van honderd kilometer in de Nacht van Vlaanderen” reageerde Christel Bedert nuchter, en vroeg of er gene muziek was.
Domi dacht snel mee. No Cure, no Radio, vond hij, en speelde Friday I’m in Love op een zondag. “Everyday I’m in love” zei Christel weer. Domi schrok er wel even van, maar gelukkig gaat de liefde van een radioman door zijn koptelefoon! “Zoiets zou ik ook wel willen doen” meldde zich weer een nieuwe vrijwilliger, via sociale media. “Het is niet die De Cock” van JimTV” legde Domi uit. Wat een opluchting, zo wist iedereen tenminste wie het niét was!
Eens wild gaan
De uitzending werd nog meer sociaal. “Zijt gij al ooit naar de bak geweest om aan de bak te komen?” vroeg Domi, over mogelijke gasten in het programma. “In den bak?” dacht Christel, “dat is geen waar, maar bloemenzaad kopen, dat wel, en het samen met mijn echtgenote gepland. En nu ben ik in blijde verwachting”. Zo’n cursus voorlichting op zondagochtend had wel iets, zeker als het weer voor de rest van de dag weinig goeds aankondigde!
“Het is te droog voor de tijd van het jaar” berichtte Patrick Haentjens over het weer.
Gelukkig hadden ze daar bij Radio Kompas de Cavameter voor! En een jarige bij ACDC, zodat Christel ook nog eens wild kon gaan. “Ge hebt dat nog niet gezien” lachte ze. Alle geruchten over mogelijke relaties onder de Vrienden van de Radio waren dus ongegrond. Of voorbarig! En de komende twee weken niet bestaand, omdat Christel dan niet kon komen.
SWAFF en soif
“Het Filmfestival is gestart in Cannes” zei Kolder. “En dan?” vroeg Klodder, de minister was niet uitgenodigd! In de gemeente Halen verheugde de burgemeester zich erover dat het nieuwe seizoen Grillmasters op VIER ook opnames had in het Sint-Jansbergklooster in Zelem. Twee jaar geleden ging de trouw van zeventien koppels daar niet door, de zaak was failliet. Evenementenkoning Peter Veekmans werd daarna de nieuwe pater, dan was TV dichtbij.
“Sint-Jans? “vroeg Svengaboy. “Wij hebben in Sint-Jans-Molenbeek kasteelhoeve Karreveld, met een bierfestival”. SWAFF Craft Beer was ambachtelijk, ‘pour les connesseurs’. Als ex-opperhoofd van de Belgische kenners had de minister altijd ‘soif’, en dan was zo’n festival ideaal om een Belgische Chihuahua (3,9%), een Bruxelles Arrivé Sour (6,3%), een Geuze Tilquin (5,3%), een Belgian Blonde (4,5%) of een Black Mamba Stout (4,3%) te drinken.
Zijt ge wel van Genk stad, gij?
“Of allemaal” vulde Svengaboy nog aan. De vijfde Belgische brouwerij schonk er immers ook een triple van 10,1%, die noemde ‘(On est) Pas Ici Pour Boire De L’Eau s.v.p.’, zoals het liedje dat elke Ket zong als er feest was. “Wij hebben bieren de Nachtraaf” riep Marnix Tack van Radio Kompas, en hij schonk er extra één, op Facebook. De minister keek er eens naar en lachte. “Haa moe ni gezopen hemme oem comik te doen” zei hij toen.
Genkie Leandro Trossard was wel bezopen, en de meningen verschilden of het wel echt ‘comik’ was. “Alle boezemvrienden zijn hommels!” zong hij in discotheek de Aversus in Hasselt. “Zwijg uw lip yo, ik weet uw huis wonen” riep iemand uit de zaal. “Zijt ge wel van Genk stad, gij” vroeg Trossard weer. “Man, wa’ is ge aan ’t praten met uw mond naar mijn oren? Gij zijt echt niet alleen krom als zanger he” zei die iemand uit de zaal weer.
Bull-et Verwey
“Bedoelt ge mij misschien?” vroeg trainer Philippe Clement. Hij had net zijn beste seizoen ooit gehad, de kampioenstitel én applaus van de tegenstander in Besiktas. Dan kon hij toch ook zingen? Hij lanceerde daarna een nieuwe vorm van uit de toon vallen, en Sporza stuurde dat als extra inzending naar het Eurovisiesongfestival. Buiten categorie, en buiten proportie, maar het werd in de finale toch maar nagedaan door de grote Madonna!
Radio M fm kondigde toen aan dat ze binnenkort op meer kanalen op TV te horen waren. Eclips TV had het kanaal van Evenaar overgenomen, ze waren dan volledig te ontvangen bij Proximus én Telenet. Als twee digitale honden vechten om een radiobeen, loopt een derde kabelfirma er mee heen! In mei 1971 waren de twee vechtende honden de Nederlandse radiopiraten op zee, Veronica gooide toen een bom bij Radio Noordzee. Bull-et Verwey!
Groter dan DAB+
“Wij hebben binnenkort een bom op het podium van de Braderie in Wellen” zei Paul Thoelen van Radio VRW. De Engelenstem van Emma uit Voicekids op VTM was nu al beter dan die van Madonna, gelukkig vroeg ze nog geen anderhalf miljoen euro voor een optreden. “Great Show” liet luisteraar Don Crown weten aan Radio Kompas, vanuit Londen. Jo Lernaut luisterde regelmatig op de Filippijnen. Internetradio was echt groter dan DAB+.
“Er is ook nog heel wat werk aan de winkel” liet een correspondent weten over de nieuwe digitale standaard. Een internationale scan gaf wereldwijd nog niet veel bestaan van de DAB+ techniek aan. De positivo’s vonden natuurlijk weer dat de verkochte radiotoestellen daarin niet werden meegerekend. De minister liet in een reactie weten dat de meeste mensen toch al van DAB+ hadden gehoord, en dat die cijfers er ook niet bij waren!
Prins zonder koninkrijk
“Daaaaaar gaan we weer!” riep Peter Hermans op Radio 2, en hij begon het weekend met vier uur TweeDansant. “Ik zie het hier toch niet meer zitten “zei Luc Verschueren. Dat weekend werd zijn laatste, daarna ging hij met pensioen. Bij Radio 1 nam de vervangster van Jan Hautekiet plots de plaats in van Marcel Van Thilt, en bij Joe mocht Rani even gaan spelen op de boot van Gert en James, en nam Ann Van Elsen over. Changer!
“Wij gaan ook nog een wissel doen” liet RSC Anderlecht weten. Het seizoen was bijna verloren, toch werd de verloren zoon Vincent Kompany nog teruggehaald, net voor het laatste ticket naar Europa ook nog verloren ging. ‘The Prince is back’ scandeerden de Mauve fans. Prins zonder koninkrijk. Veni vidi Vincent! ‘Welcome back to Brussels, Ket!’ schreef de minister. ‘Zou die Brasserie Le Central in Jette al kennen?’ That’s the way it goes…
