‘De radiohippies!’
Satirische Kijk-op-Media, met de meest Subjectieve Mening van Hugo van Vlaenderen
De realist
“Guy De Pré gaat dit jaar ook op pensioen” zei Kolder. Ze had het gehoord in zijn programma, dat sedert 1984 al ongeveer 1600 keer was uitgezonden op Radio 2. “Dan is hij binnenkort zelf een bericht in zijn prehistorie?” vroeg Klodder. De realist in hem kwam weer boven, blijkbaar ook in een lezer van de onlinekrant Viezeradio. ‘Afscheid van een generatie’ schreef hij, zei Klodder.
“Van een radiogeneratie” verbeterde Kolder. “Radio zit toch nog in de reanimatie?” vroeg Klodder. Hij bedoelde het frequentieplan, dat bleef rondraaien in een cirkel van dezelfde plannen met daarop weer dezelfde negatieve adviezen. “Er gaan er toch een pak op pensioen de laatste tijd?” probeerde Kolder nog. “Babyboomers van na de oorlog zijn nu ongeveer 65 jaar” zei Klodder. De realist!
Onderaan stemmen
“Er is weer meer beweging op DAB+” meldde DJ Terriër vanuit de multiplexvelden van Vlaanderen 2. NRJ had zich bij de eerstgeborenen Tomorrowland One en Stadsradio Vlaanderen gevoegd, en meteen duidelijk gemaakt wie de baas wou zijn. “Met 0,19% marktaandeel?” vroeg Klodder. NRJ had gewoon een spatie gelaten voor de naam, daardoor kwamen ze altijd als eerste terug in de lijst DAB+.
“Ze hebben dat misschien nodig voor hun hitparade?” merkte Kolder op, “die NRJ 40 wordt samengesteld door de luisteraars, en niet door de verkoop”. ‘Een verzoekprogramma’ had Klodder gedacht. Volgens de website moest men onderaan stemmen, maar daar stond niets. Wel bovenaan: dat men zich eerst moest aanmelden. Kennis van generalistische muziek was blijkbaar niet vereist.
College van de koning
“De minister is gesignaleerd in Schaarbeek” meldde DJ Terriër nu vanuit de lokettengemeente van Nols vroeger. Svengaboy ontving er de koning in het CR Baudouin, Collège Roi Baudouin. Zo had hij het op sociale media gepost. In 1976, toen de uitgeweken Luikse kok Roger Nols daar burgemeester was, zou hij meteen het Taal Aktie Komitee (TAK) op zijn internet-dak gekregen hebben.
‘Ik was nieuwsgierig hoe de leerlingen ondernemingsvaardigheden konden ontwikkelen’ schreef de minister verder. Het tweetalige project Story-me was in Brussel al met 2.000 leerlingen, en 120 leraren bezig. “Geen wonder dat de koning en de minister aanwezig waren” lachte Klodder, die plots oplossingen zag voor het frequentieplan én voor Libische miljoenen voor een prins.
Duivenrecords
“Het is nog niet Game Over” repliceerde Svengaboy. Hij bedoelde zijn plannen met ‘The Next Level’ van het Actieplan Gaming. “Dan zou hij beter scoren dan het Mestactieplan van Joke Buitenvliege” lachte Klodder. “En ik zet ook nog meer in op meer leesplezier” vervolgde de minister, “500.000 euro!” Klodder schrok ervan. “Is dat weer een nieuw bod op de website Pipa? vroeg hij.
Iedereen praatte over Pigeon Paradise, een verkoop van topduiven, waar prijsduif Armando het record aan ’t breken was. “Boven de 500.000 moet er eerst een voorschot betaald worden ” wist Klodder. Hij had dat vernomen van radiomensen, die nu betreurden dat ze vroeger de duiven van hun vader niet hadden overgenomen, en in de lege hokken een radiozender hadden gezet.
Een Vlexit!
De minister bedoelde echter een sponsoring voor de vzw Iedereen Leest. Net op dat ogenblik startte De Standaard met DSAudio, een dagelijkse podcast. Ze deden daarmee net het omgekeerde: zij zetten de geschreven wereld om in moderne luisterspelen! “Misschien zijn die in Brussel binnenkort ook in ’t Engels?” vroeg Kolder, Svengaboy wou daar het Engels tot derde officiële taal maken.
Hij kreeg meteen kritiek. “Dit is een Vlexit!” reageerde iemand. De verfransing van de Vlaamse ether was nog niet verteerd, dreigde er nu weer een British Invasion? Van Britten die ons al maandenlang in de Europese steek wilden laten? “Dan ga ik nog liever naar Rijsel” schreef de boze man. Het Franse Lille. Hun Flandres TV was hier tenminste nog gratis te ontvangen, net als in de jaren vijftig!
Andere talen
“Wij proberen de leerlingen de wondere wereld van de woordkunst nog bij te brengen” meldde Radio GRK. De Genkse omroep had de leerlingen van het Atlascollege op bezoek gehad, van de koning of de minister hadden ze niets gehoord, en van subsidies evenmin. Aan andere talen dachten ze niet, in Genk waren er al 102! Gelukkig minder dan in Hasselt, en in Antwerpen en Brussel.
“Ik ga ook een boek schrijven” liet Howard Stern weten “maar dan wel in ’t Amerikaans!”. Met zijn reputatie van de laatste 35 jaar zou dat zeker vol scheldwoorden staan! Howard Stern werkte al 13 jaar voor Sirius XM, een buitenaardse omroep, die enkel via satelliet uitzond. ‘We zijn eindelijk van hem af’ dachten velen, maar hij was toch de derde populairste presentator in Amerika gebleven.
Een thriller
Ondertussen had de generalistische muziek ook Amerika bereikt. De nieuwe zangers straalden vooral in kwantiteit, ze brachten op korte tijd zoveel nieuwe nummers uit dat ze de hele dag op de radio te horen waren. De hele week, en maandenlang. “Ik ken er zo die al jaren lang de hele dag Will Tura spelen” zei Klodder. Van Arme Joe tot Zigeuner, van Vlaanderen mijn Land, tot Hopeloos.
“Mag de muziek van Michael Jackson nog wel?” vroegen velen zich af na de pedo-reportage van HBO. Fans en tegenstanders, en nu ook een aantal kinderen daartussen. Het was een echte Thriller geworden. Vele radio’s stopten met zijn muziek, grote merken met zijn artikelen. TMZ meende dat zijn dochter zelfmoord had willen plegen, en de fans en kinderen klaagden de aanklagers zelf aan.
‘Wie is Guy’
‘Er is toch nog andere muziek?’ dacht Svengaboy, en hij promootte een try-out optreden van de Brusselse rapper Zwangere Guy, met 40 vrijkaarten via zijn favoriete BRUZZ. Deze ‘zwangere’ was geen familie van G-vanhengel, hij was als 14-jarige student voorgoed gaan brossen, en stond 15 jaar later als fulltime muzikant op Pukkelpop, Dour Festival en Leffingeleuren.
Hij had dan ook al dynamische teksten, zoals in het autobiografische ‘Wie is Guy’: “Oh shit
Guy doe die zaken die jullie niet doen, 29 en al op pensioen, z’n shit is zo dope en z’n shit is zo oehh, Dokter Guy is weer op onderzoek, broekje af, slipje uit”. In tijden van moderne generalistische muziek was zoiets natuurlijk nog braaf, de jongerenmuziek was waarschijnlijk veel vulgairder.
Cultuur en taal
‘Wat is er van onze cultuur geworden, van de schone samenwerking tussen Vlaanderen en de lokale besturen?” vroegen Bart Carton & Guy EvenRedig zich af in het boek ‘Vanop de frontlijn’. Oh shit? Het boek was het politieke afscheid van Bart Carton, en werd voorgesteld in het parlement. Bart stopte ermee. Politiek voortaan ‘Vanop de zijlijn’. ‘Ik kijk niet en ik zeg niks’ zong Bram Vermeulen.
“Er is rumoer in de Commissie Mediaklinkers” meldde DJ Terriër uit de Vlaamse parlementsvelden. Er was discussie over de taalregels voor de VRT, commissielid Van Diepe Dalen interpelleerde de minister. ”Hoe zit da naa aaigelaaik?” vroeg hij. “Bij StuBru en MNM mag het iets jeugdiger klinken” antwoordde Svengaboy. “Moest ‘k zok ’n uutleg hebbe, ‘k leerde min gat klappn” zei Van Diep Dalen.
Smoking Gun
“Echte Madammen draaien soms ook eens met hun gat” zei Siska Schoeters toen. De Diva’s van Radio 2 trokken ieder met vijf luisteraars naar een verschillende droomreis, ze zouden vervangen worden door de Croque Monsieurs Bart Peeters, Tomas De Soete, en Gilles De Coster. Een dreamteam dat werd ‘uitgekozen’ door grote advertenties in alle kranten.
“Zijt gij mij weer voor de zot aan ’t houden?” reclameerde Jean-Marie de Dubbeldekker bij de VRT. De vervanger van Siska Schoeters moest met iedereen overweg kunnen, behalve met J-MdDD. “Gewoon over het hoofd gezien” zei nethoofd Jan Knudde van Radio 2. De man van Siska, Tomas De Soete, was dan de geschikte kandidaat, hij had al eens een smoking gun gehad met Jean-Marie.
Interpellation Island
Al snel had J-MdDD andere zorgen. Hij stond voor de verkiezingen als vrijwilliger op de Partij van de Twitteraars. Andere partijen, zoals die van Open BL-oes haalden volop blauwe konijnen binnen, die meer op Bunnies leken. Zo gaf Miss86, Glim Weeseenbees, haar werk op bij Kanaal E, en duwde de Europese lijst van BL-oes vanonder. Vanuit de buik, zoals ze ooit de actualiteit uitdiepte in TeleFarce.
Haar voorgangster, Miss 86 Goedenacht Lieverdjes, zou het doen op de derde plaats. Van de Kamer natuurlijk, waar anders? Zij beloofde meteen dat ze haar kijkers niet in de steek zou laten, en gewoon tv zou blijven maken. De verleiders van Temptation Island haalden opgelucht adem, er waren zelfs al plannen voor een nieuwe serie in De Kamer: Interpellation Island.
Talentennacht
“Ze zal het dan niet gemakkelijk hebben met radiomensen die in de politiek stappen” liet Filip Pletinckx weten. Hij stopte als nethoofd van Radio 1, om coach te worden van alle omroepen. Hoofd van het talentklonen: bestaand talent overbrengen bij anderen. Sommigen maakten al voorbehoud: zij weigerden de lach van Bart Peeters, die van Erik Van Looy kon wel, maar die zat niet bij de VRT.
Pletinckx begon met een talentenjacht voor de Classics 1000 Partyt van Radio 1. Op 20 april stonden Bobby Ewing, Eppo & Luc Janssen, Bent Van Looy, en Zaki tegelijkertijd in Antwerpen en in Gent. Marcel Van Thilt en Ilse Liebens mochten ieder op één plaats optreden, Ilse in Gent, en Marcel in Antwerpen omdat hij daar vorig jaar BDW al had uitgedaagd met zijn Burger Democratisch Welzijn.
Zorg voor de maatschappij
Antwerpen werd plots ook een probleemstad voor de nieuwe raadpleging over het frequentieplan. Van de negen actieve radio’s waren er vorig jaar acht verdwenen, omdat er maar één plaats vrij was. Er bleken echter nog negen frequenties ‘vrij’ te zijn, die waren niet vrijgegeven. Bovendien zat die éne die vrijgegeven was in een procedure. Het Antwerpse Radiotoneel speelde duidelijk een drama.
“Mijn naam is haas” klonk het bij webradio PROS. Ze zochten vrijwilligers om binnenkort paashaas te spelen en 50 kilo paaseitjes uit te delen in rusthuizen en opvangcentra. Radio Minerva ging dan weer live in het Mantelzorgcafé, een ontmoetingsplaats voor wie mensen met dementie verzorgt. Lokale radio’s zorgden goed voor de maatschappij, omgekeerd kon dikwijls veel beter.
Felix en de Radiohippies!
Ondertussen was de West-Vlaamse duif Armando verkocht voor 1.252.000 euro! Una paloma banco! Enkel het romantische einde met een Amerikaanse koper, zoals in de film Flying Home, ontbrak nog. “Wij fietsen dit weekend als zondagsrijders naar de film” riepen Peter van de Zadelwrijver en Svengaboy , op weg naar Coureur, de film over Felix, opvolger van (Allée) Maurice destijds.
“Dit weekend is er ook opnieuw radio vanaf de Ross Revenge op zee” meldde Radio Caroline North. De uitzendingen waren te ontvangen op twee middengolffrequenties in West-Europa, en via DAB in Londen. In Engeland was een frequentie blijkbaar niet zo schaars als bij ons. Volgende maand, met Pasen, zouden ze dat nog eens overdoen, voor de55e verjaardag van de omroep. Hallelujah!
Hip Hip, euh, Hippie zeker?
