Het was een hopeloze ochtend voor de dienst Mediacontrole. De zoveelste al, er kwam maar geen schot in het nieuwe frequentieplan. Kolder had al vaak gedacht aan het liedje van Henk Elsinck. ‘Tussenspel’. ‘Jala lala lala…’. Niks ook, Kleine Johanna was helemaal nog niet in het la-and, ze had zelfs nog geen lokale jand vol provimand.
‘Triestig he’ zei Klodder. ‘Hopeloos’ antwoordde Kolder meteen. Had dat kieken echt niks beter kunnen uitvinden in de radiowereld?, vroeg ze zich bijna luidop af. Zoiets stuurde ze natuurlijk nooit naar de minister, die wou alleen horen dat hij voor iedereen de beste kansen gaf. Haar vader, een beroepsmilitair, had haar geleerd dat men wel kan verbieden om te spreken maar niet om te denken.
Manneke
‘Ik bedoelde eigenlijk Manneke’, zei Klodder. ‘Is die Hollander hier dan terug op het scherm?’ vroeg Kolder zich al af. Ze mocht Manneke Paul (de Leeuw) duidelijk niet. ‘Nee, het echt Manneke’ zei Klodder. ‘Jef Cassiers?’, vroeg ze en tegelijkertijd al aan ’t nadenken in welk jaar van vorige eeuw die gestorven was. ‘Maar nee’ zuchtte Klodder, ‘Manneke, dat was Peter van Dam, in de radio’. De ‘O’ die Kolder daarop liet horen was lang genoeg om duidelijk te zijn.
‘Die zit toch in Spanje?’ vroeg ze. Het radiolandschap en Sinterklaas hebben vaak een grote gelijkenis, het geloof lijkt dan stil te staan in Spanje. ‘Hij is in het weekend overleden’ zei Klodder. Kolder was verrast. ‘In de pensioenleeftijd’, vulde Klodder nog aan. Een pensioen halen met radio maken was in Vlaanderen niet gemakkelijk, dat wist Kolder. Misschien had van Dam het ook maar gehaald met een paar illegale jaren in Spanje er bij?
‘Ik heb dat overlijden toch niet in het nieuws gezien’ zei Kolder daarop, ‘de kranten moet ik nog wel doornemen’. Bij Mediacontrole lazen ze tegenwoordig klachten bij de koffie ’s morgens, de gazet was pas voor ‘s middags . ‘Doe geen moeite’ zei Klodder, ‘het staat er bij de meesten niet in’. Kolder was nog meer verbaasd. Zouden die kranten zich zo wreken omdat vele radio’s hun geschreven nieuws klakkeloos voorlezen, vaak met de verkeerde komma’s en al?
Er kwam een mededeling binnen via DAB+. ‘Het geruchtencircuit denkt dat er een illegale radio gaat beginnen’ meldde DJ Terriër van de Special Forces. Hij zat meestal in het veld , misschien verhuisde zijn werkterrein eindelijk eens naar zee? ‘Het zou gaan om Radio Flamenco, een omroep met non stop hits op FM, vervolgde DJ Terriër.
Kolder vreesde hier al lang voor. Ze had het nog tegen de minister willen zeggen, teveel lege plaatsen op de FM band, dan nodig je de piraten alleen maar uit. De minister luisterde toch niet, enkel naar zijn plaat die bleef hangen, die van Beste Kansen voor Iedereen. ‘De uitzendingen worden gestuurd door Flandria in Oostende’ rapporteerde DJ Terriër nog. Zendpiraten, de schrik van de territoriale wateren!
Middeleeuwen
Zou dat een Flandria boot zijn? Nu de Sinjoren hun radio voor Senioren mochten houden zou Antwerpen toch de schoenste radiostad van hiel de wereld moeten zijn? In Mechelen waren de Maneblussers echter in opstand gekomen, aanvoerder Gert Volonté had hen de volumeknop doen open draaien. Terug naar de Middeleeuwen, dacht Kolder, al was het meer naar de jaren tachtig.
De dienst Mediacontrole had een geheim profiel op Facebook, daar kon iedereen anoniem melden. Ze hadden het Koen Godderis2 genoemd, dan geloofde niemand er iets van. Klodder opende daar een geluidsopname van een telefoongesprek. ‘We beginnen woensdag vanuit de Witte Villa’ zei een stem die sterk op die van de overleden SylvainTack leek. ‘Zorg goed voor de Familie’ zei de stem nog, daarna werd ingehaakt.
De politiek in het land was al dagen in shock over chantage, werden nu ook radiofamilies bedreigd? Klodder zocht de auteur op van de doorgestuurde audio-file. ‘FB’, zei hij. ‘Weeral die medewerker op het kabinet?’ vroeg Kolder. ‘Nee nee, Face Book’, zei Klodder, ‘maar de locatie is 19 punt 52’. Peter van Dam was geboren in 1952, dat had Kolder juist gezien. Wacht eens, 19 uur 52 is toch ook het uur van uitzending van Familie op VTM?
Op dat Familie-moment zou er van alles gebeuren. De kranten hadden uitvoerig gemeld hoe de verrijzenis van Guido Van den Bossche in de serie slechts een spook was geweest. Dat nieuws was headliner geweest, in het lang en het breed. Misschien was er daardoor geen plaats meer geweest voor een laatste radio vloek van Manneke in de gazet?
Die avond sneeuwde het deze winter voor het eerst echt: op het scherm in vele huiskamers. Daar was DJ Terriër al: ‘Storingen bij Proximus’ meldde hij via DAB+, hun andere lijnen waren ondertussen ook niet zo dichtbij. Plots zagen ze iemand verschijnen aan het raam van het doodzieke bed, waarin Jan, de broer van Guido lag. Was dat niet Paul Vandenbussche?
Verschijning
Hij was het. Bijna acht jaar na zijn overlijden dook de vroegere baas van de BRT weer op bij de concurrentie. ‘Was die toen gecremeerd’ wou Kolder vragen. Zij volgde verhalen en verhaallijnen natuurlijk ook. Daar verscheen echter al een tweede persoon, aan het andere raam van het doodzieke bed. Het was Manneke, hij keek als was hij door Guido Depraetere gestuurd. De namen klopten bijna, doch niet helemaal.
Plots was er weer overal beeld. Niet van Familie, het leek eerder een nieuwsbericht uit 1977. ‘Wij onderbreken deze Familie voor een speciale mededeling ‘zei een nog jonge Paul Vandenbussche, toch al met dezelfde pretentie. ‘Geen enkele persoon die heeft meegewerkt aan een radiopiraat mag ooit iets doen in Familie’ zei Vandenbussche, alsof de VRT VTM had overgenomen.
De verwarring was compleet. Vandenbussche mocht dan met zijn spookgeest denken dat hij Van den Bossche heette, dat hij familie was van Familie, had hij echter niet gezien dat Manneke al was verschenen? Daar verscheen hij zelfs opnieuw, in het gekende filmlogo van MGM, dat voor de gelegenheid wel Manneke Goed Maf kon heten.
‘Zoek de fles met de radioboodschap! Een nieuw programma van de piraat: De scheet van Peet! Vanaf morgen op Radio Flamenco!’ Het is gebeurd, zou Erik Van Looy nu zeggen. Manneke was niet alleen terug, hij spookte ook weer als vanouds door de radiowereld. Daarop sloegen de stoppen van Paul Vandenbussche zoveel door dat alle schermen van Proximus weer in sneeuw gingen.
De voormalige generale dikke zeur vaardigde een aanhoudingsbevel uit tegen Manneke en zette een detective in. Dat werd Jonckheere, die had vroeger nog een meubelzaak gehad achter de Halletoren. Vandenbussche wist niet dat die Jonckheere altijd naar Radio Mi Amigo had geluisterd, en mee in het complot zat!
Ondertussen veranderden de vaste logo’s van de TV zenders op alle schermen die nog werkten. Eén was Géen geworden, en bij VTM stond plots ‘Je beleeft het Niet’. DJ Terriër meldde dat detective Jonckheere richting Oostende reed. Hij reed hem achterna, en onderweg herinnerde hij zich dat daar een paar jaren geleden een reünie van 40 jaar Mi Amigo geweest.
De fles lag er, vlak bij een grote paal waarop Manneke FOP stond. Natuurlijk: Manneke! Hij had ze weer eens gefopt, aan het strand van Oostende! ‘Ik stond verlegen te staren’ weerklonk de stem van Manneke vanaf de zee. ‘Wat ik toen voelde ging nooit meer voorbij’. Louis Neefs kon zoiets niet beter zeggen, daarom zong hij die woorden zeven jaren nadat Manneke daar stond te staren.
‘Open de fles’ riep de geest vanaf de zee. Jonckheere en DJ Terriër dachten nog aan het sprookje van Grimm, maar de fles barstte zelf al. Er kwam een onaangename geur uit. ‘Ik ben de Scheet van Peet’, zei de geest vanaf de zee, ‘Radio zal nooit meer zijn zoals het was’. Daarna verdween die geest naar de monding van de Theems, daar waar het zendschip MV Mi Amigo ooit was gezonken.
Vanaf die dag zijn er regelmatig kleine wolkjes op de zee, en als je heel dicht bij komt en goed ruikt dan hoor je een geest zeggen: ‘de Scheet van Peet’. Dan weet je dat Manneke zich weer amuseert, in zijn studio op de bodem van de zee. Dat ruik je, want niets ruikt beter dan radioscheten vanaf de zee. ‘De Scheet van Peet’ verbeterde de Geest, en hij verdween in de radiogolven van die zee.
