Satirische Kijk-op-Media, met de meest Subjectieve Mening van Hugo van Vlaenderen
Tellen tot 85%
“Hoeveel radio’s zijn er eigenlijk, alles bij elkaar?” vroeg Svengaboy tijdens de teammeeting, die maandagmorgen. Hij bedoelde omroepen, en niet het aantal verkochte toestellen DAB+. “In uw laatste bericht van Svenga-Prezly stond een It’s Now or Never van 121 omroepen” zei Klodder. Er stond wel radio’s, maar het was nog te vroeg om de minister veel op technische zaken te wijzen.
“121 lokale radio’s, dus?” vroeg Svengaboy nog eens. Dat klopte. “En nog vier netwerken, en ook drie landelijke omroepen” vulde Klodder aan. “Wacht, wacht, wacht” riep de minister, “er zijn zo’n 30 procedures, en laten we dan zeggen 128 omroepen, dat is dus 15% problemen en 85% die gewoon kunnen uitzenden”. De minister zat duidelijk in verkiezingstijd, hij begon al te tellen!
De 20% van de 80%
“Is dat percentage evenveel in vermogen?” vroeg Klodder toch nog. Hij had ergens gelezen dat de landelijke omroepen samen al goed waren voor zo’n 80% van het vermogen van de lokale sector. Svengaboy had hem echter aangekeken alsof hij Katia Segers was, in de Commissie Medeklinkers, met wéér een vraag over de overschotten van reclame-inkomsten bij de VRT.
Het was mode geworden om ongeveer 80% te gebruiken in moderne business. Twintig procent van de klanten leverden toch tachtig procent van de omzet? Maakte die overige 20% dan nog iets uit? Die zou wel voor 80% of 85% in orde zijn zeker? “Moet ge nog iets anders hebben tegen donderdag?” vroeg Kolder. Hij moest in de Commissie niets anders hebben, 85% zou wel volstaan.
85% meer plaats!
Op dat ogenblik kwam er een Franstalig bericht binnen. “Jet(te)?” vroeg Svengaboy, snel verwijzend naar het politieke virus dat nog twee weken zou toeslaan. “CSA” zei Kolder. Die letters klonken als CSI in de radiowereld! Toch leken ze ook op de Community Supported Agriculture, lokale gesponsorde landbouw, die net opendeurdagen had gehouden.
“In Wallonië komen er nieuwe verkiezingen” legde Klodder uit. Vier landelijke, twee stedelijke en vier provinciale netten mochten er opnieuw verkozen worden. Omdat ze ook verplicht op DAB+ moesten gaan kwamen daar nog 11 private kanalen, en voor de lokale radio’s zelfs 216 frequenties bij. “Dat is zeker 85% meer plaats dan op FM, en ook 85% meer dan bij ons!” riep Klodder.
Vlaamse herrie
Svengaboy kon er niet mee lachen. Hij verwachtte ook weer vragen, waarom landelijke radio’s in Wallonië hun erkenning wél opnieuw moesten aanvragen en in Vlaanderen niet. Hij had de landelijke erkenningen hier cadeau gedaan, bij een plaats op DAB+. Een incentive! Moesten die Walen dat nu toch weer anders doen? Altijd maar compliquer, in plaats van expliquer?
Dat hele frequentieplan bleef hem achtervolgen. Er waren momenten dat het zelfs 85% van zijn bezigheden innam. Zoiets was niet nieuw. In 2001 had hij in het parlement gezegd dat minister Sauwens toen, onder die omstandigheden, beter zou aftreden. En voilà: Vlaamse herrie omdat ze niet wisten dat hij 85% kon praten, en of Bert Blèit het hem had ingefluisterd. 85% miserie!
De hoofdrolspeler
Er kwam plots een melding vanuit het radioveld. “De VRT nodigt iedereen uit voor een Weekend van de Klant” zei DJ Terriër. Van de Klant? De VRT was toch de grootste familie? Even later kwam de uitnodiging binnen: 14 euro per bezoeker, familie of niet. De openbare omroep had toch weer een manier gevonden om overschotten te hebben op reclame-inkomsten!
Ondertussen stond de minister al in de Commissie Mediaklinkers, daar was de ondervoorzitter dringend opgeroepen. “Omdat de voorzitter de hoofdrolspeler zal zijn, zet ik mijn edele delen op zijn stoel” zei de ondervoorzitter als Voorzitter. Aan de wenkbrauwen van Svengaboy te zien was hij daar volledig mee akkoord. Hoofdrolspelers als Johan Sauwens had hij toch ook al naar huis gespeeld?
Niet wachten
“Ik begrijp niet alle beslissingen meer” zei Bart Karton, die daarmee aangaf dat hij die dag Bart Kanon wilde genoemd worden. In een tijd van MeToo wilde hij weten hoe Radio Rivierenland een rebound-relatie had kunnen krijgen met een erkenning. “Het was van moeten” zei Svengaboy, “ik was genoodzaakt een mededeling te doen aan de Vlaamse regering”. Dat was toch 85% duidelijk?
“Waarom heeft hij niet gewacht op de Raad van State?” vroeg Klodder, die nog altijd niet begreep dat dezelfde kandidaten maanden later opnieuw beoordeeld en erkend konden worden. “We hadden ook kunnen wachten, ja, men heeft ons aangeraden dat niet te doen” zei Svengaboy in de Commissie. “Ze konden weer niet wachten!” riep Kolder, met 85% luide stem.
Outer Space
“Wie is ‘men’ dan?” vroeg Klodder. “Men weet dat, maar men zegt dat niet, omdat men niet wil dat men alles weet” zei Kolder. Dat was ook voor 85% duidelijk! Ongeduld. Van een minister die in 2001 ook niet kon wachten tot Johan Sauwens zelf ontslag zou nemen, kon men zoiets wel voor 85% verwachten. Svengaboy luisterde nu al naar ‘men’, toch een verbetering van 85%!
“Van de 30 lopende aanvragen tot schorsing zijn er twee gronds gebleken” zei de minister nog. “Gronds, is dat zoiets als loops?” vroeg Klodder. Kolder wist het ook niet, maar de minister vertoefde al een tijd in de Outer Space van de Slimste Mens van Jette, een Gatzlactica. Hij schatte daardoor het aardse van de dingen hier misschien niet meer juist in?
Niet-erkenden uitgeteld
“Uwe vinger wijst ook altijd naar de VRM” zei Karin Brouwers, “begint dat nog gene pijn te doen?”. Brouwers was een lid van het raadsel, dat zich moederlijk bekommerde om radeloze verwijzingen van anderen. “U hebt de vinger op de wonde” zei Svengaboy, “soms is het moeilijk om te laveren”. Klodder begon te zoeken, laveren…niet lavement, maar… tegen de wind in zeilen. Zee-zenders!
“U schijnt te denken dat er nog een beter niveau bestaat, maar ik ben mijn illusies daarover al lang verloren” zei de minister nog tegen Katia Segers. Was dat een ingeving uit Space Media? “Het zijn toch niet die 85% erkende omroepen die procederen?” vroeg Klodder. “De minister telt enkel percentages van erkenden” zei Kolder, “de 150 niet-erkenden zijn voor hem uitgeteld”.
Generalistische vergunning
Op dat ogenblik verloor de reclamewereld zijn illusies in een beter niveau van voorstelling van de kandidaten voor de Slimste Mens. “Plagiaat!” riepen sommigen, die toevallig ook konden googelen. “Ik ben het niet geweest!” riep Svengaboy, die een alibi had in Brasserie Le Central in Jette. Hij treurde echter niet lang toen hij dat mislukte profiel van zijn sociaal profiel moest verwijderen.
“Ondertussen vernemen we dat de VRM ook aanneemt dat NRJ in overeenstemming blijft met de aangevraagde erkenning” zei Katia Segers weer. En ze knikte nog eens, dat het echt was. De minister sprak van een generalistische erkenning, en dat het nu ging over de generalistische vergunning. Zou het weer zijn fout zijn als de VRM een fout had gemaakt in het toekennen van een vergunning?
De VRM voor de Raad van Staten
Er kwam ook duidelijkheid over een slipper in de krant De Morgendwaling. Hij had iets willen zeggen over de VRM omdat hij, de Staat!, altijd voor de Raad van State werd gedaagd. “Als ik niets zeg dan zeggen ze dat ik niets zeg” zei Svengaboy. “Als hij wel iets zegt lijkt het ook of… “ begon Klodder. “Zwijg!” siste Kolder. “…daarom heb ik iets over de VRM gezegd” besloot Svengaboy.
Meteen was voor 85% duidelijk waarom een paar zaken niet gronds waren voor de Raad van State, die waren vergeten iets te zeggen over de VRM! In de Commissie Medeklinker keek iedereen eens naar elkaar. “Ketenvorming” zei Bart Kanon nog, “als de Raad van State de digitale deur voor niet-beheerders niet zag”. Hij vergat dat 85% van de familiebanden toegelaten waren door de VRM.
Welkom of Bienvenue?
Bij NRJ werd de champagne al ontkurkt, ze deden dat Hit na Hit, de hele dag lang, zelfs op bilboard-plaatsen waar ze niet te ontvangen waren. Op zo’n momenten sprong burgemeester Quickie van Kortrijk zijn partij-collega ook bij. Quickie kende het strijden, hij had als vroegere ‘marxist’ in de bres gestaan, net als Svengaboy ooit voor de linkervleugel van het Vlaamse volk. Brothers in arms.
Quickie zou persoonlijk de nog stille zender van NRJ in Kortrijk openen, hij maakte een spandoek voor een opening met Kim Muylaert: ‘Blij dat je hier bent’. Als dat geen warm welkom was? “Meer een Bienvenue!” schreef iemand, die wilde herinneren aan de Franstalige roots van het netwerk, een overname van ons radiolandschap door de Leliaarts. En dat in de stad van de Klauwaerts!
Guldensporenradio
Quickie zag het niet. De Slag om Kortrijk was nu toch geen ‘marxistische of Vlaamse volksopstand’? Trouwens, als de verantwoordelijke Vlaamse Radioridder geen problemen zag in de Groeningebeek in Kortrijk, waarom zou hij Kim Muylaert dan tegenhouden om misschien zijn zetel in Kortrijk te redden? De omroep met de ‘stedelijke stemmen’?
Er kwam ook hulp vanuit het naburige Aalter en Knesselare, in de toekomst enkel nog Aalter genoemd. Burgemeester De Crème liet daar op het einde van zijn lopende mandaat weten dat hij na de verkiezingen tijd wou maken om burgemeester te zijn. Wat een opluchting! Radio Meteor nodigde hem, en zijn tegenstrevers, meteen uit voor een Guldenverkiezingsslag, in het auditorium.
85% kijkdoos
“De Zaterdagmiddaggebeurtenis” riep plots een stem. Blue Tango zette in, muziek van Sid Ramin. Het zou binnenkort de laatste keer worden op Radio 538. “Dank voor het luisteren, en hopelijk tot ziens”, met een geëmotioneerde stem? De geschiedenis van 1974 leek zich te herhalen, het vervolg kwam er deze keer wel iets sneller: vanaf 1 januari al, op Qmusic Nederland.
“Zet je radio maar aan en je diskjockey maar uit” zei Ben Liebrand. De Mixmaster van toen wou alle muziek van toen in een app zetten, een geheugen voor radio-ouders met Alzheimer of dementie. Daarop werd Het Nederlandse Glazen Huis stukgeslagen, anderen beter! Dat werd nieuw vermaak, met het Rode Kruis. De radio 85% als kijkdoos, Multimedia FM, het goede doel als excuus.
Supermarktradio
Zelfs de 85% lege AM-band moest er in Nederland nog aan geloven, het laatste hoogvermogen deed de zendkachel uit. “Zit daar dan nog iemand op?” vroeg Klodder, die natuurlijk goed wist dat AM hier voor méér dan 85% leeg was. “Enkel nog wat godslasteraars” zei Svengaboy, die zich plots meldde via DAB+. “Hoe komt er trouwens supermarktradio in Nederland?” vroeg de minister nog.
Klodder had wel eens gehoord van winkelradio, in de Virgin Store, in Londen. En als hij in de Real in Duitsland winkelde, om het dure leven iets goedkoper te maken. Nu ook al in Nederland? Uitgevers begonnen ongerust te worden: iedere winkel zijn eigen radio? Dan kon men een Joe zonder veel Nostalgie toch in hun Q Top 40 steken?
Dyscalculie
“En zoek eens uit hoe ze in Amerika de studio konden afschaffen?” vroeg Svengaboy. Alles kon plots op Cloud, data die niet meer op computer stonden. Cloud? ‘Hier is niet veel dat nog klauwt’ dacht Kolder en hij vertrok in een weekend, om voor 85% de tel kwijt te raken. Politiek? Dat was toch voor 85% dyscalculie? ‘Nog even, en dan ben ik de Slimste burgemeester van Jette’ dacht Svengaboy.
