Satirische Kijk-op-Media, met de meest Subjectieve Mening van Hugo van Vlaenderen
Keep Calm!
Het was weer een week waarin de minister zich weinig liet horen op de dienst Media Controle. Dat was nochtans dringend nodig, elke dag was er telefoon van wachtende organisaties die nog wilden omroepen op vrije kavels. ‘Ongeduldigen’ had hij hen wel eens genoemd. Beseften ze immers niet dat hij ook een pak andere bezigheden had? Van iemand die met zijn verschijning in Cannes een debuutfilm meteen richting Gouden Palm duwde, kon men toch niet verwachten dat die enkel rond de kerk zou leven?
Kolder had hem nochtans een herinnering gestuurd, een moderne post-it via Messenger: “Wanneer worden de gaten in lokale radio gevuld?”. Het was verkeerd aangekomen. “Niet overdrijven he” had Svengaboy gebeld, “De netwerken zijn vorig jaar, op 15 september, erkend, die gaten zijn we nu ook pas aan ’t vullen. De lokale radio’s zijn ondertussen al drie keer behandeld, die vierde keer mag dan toch een paar weken wachten zeker?”. Hij had zelfs al gelezen dat het geboortekaartje voor S-radio pas begin september zou komen! Keep calm!
Investeren
Kolder had nog geprobeerd om haar berichtje uit te leggen. “Sommige aanvragers hebben lopende kosten, en die lopen zelfs op” had ze gezegd. De minister was kort, al zei hij dit keer niet nee. “Ze mogen toch zelf ook iets investeren in de toekomst?” had hij geantwoord. Svengaboy had al veel tijd geïnvesteerd in de sector, hij had immers alles twee keer moeten uitleggen: één keer zoals hij wilde dat het was, en één keer zoals het echt was. Soms moest hij zelfs nadenken in welke versie ze nu echt zaten!
The Summer Of Love
Onlangs had de minister zijn actieplan trouwens nog fors bijgestuurd. Dat gebeurde na zijn bezoek aan Silicon Valley, in de baai van San Francisco. Svengaboy had iets met die streek, hij was geboren in mei 1967, op dat ogenblik schreven de Mama’s en de Papa’s een volkslied voor het Monterey Festival. Een hoogtepunt van The Summer Of Love: If you’re going to San Francisco. Een wereldhit! Als jonge Brusselse gamin leek Svengaboy wel een beetje op de zanger Scott Mc Kenzie, hij had zelfs een tijd ook een snor laten staan!
Een tijdje geleden was zijn droom dan uitgekomen, hij mocht op werkbezoek naar de stad van zijn jeugddromen, om er Netflix en Facebook te bezoeken. Svengaboy vond het vooral interessant hoe H&P daar met een startkapitaal van 538 dollar een bedrijf had opgestart in een garage. Dat klonk toch zoals het verhaal van FM Brussel, maar dan nog iets groter? San Francisco was nu technologie en innovatie, met Palo Alto als centrum. Dan had de streek rond de basiliek toch een grote toekomst, zeker met Turn & Taxis nog zo dichtbij?
Daklozen
Toegegeven, er waren ook vele daklozen rond Silicon Valley. De minister had echter ervaring in het omgaan met daklozen, vooral op de FM-band. Hij had immers ooit een vrouwenradio gecreëerd, en die zachte streling vol Flair op een paar maanden tijd opnieuw omgetoverd in de beats van een danceradio! Zo’ n prestatie kon zelfs Tomorrowland niet voorleggen! Hij was er ook mee in de ban van de heilige Maria geraakt, vooral omdat hij haar preekstoel van de FM band had gekieperd.
Vlaamse agenda
Die donderdag keurde de Vlaamse Regering zijn plannen voor Vlaamse fictie goed. Zoals verwacht, hij had het immers weer perfect verwoord: ‘gelijke rechten en plichten in dezelfde omstandigheden’. Dat had hij gewoon afgeschreven uit het dossier van DAB+! Voortaan moesten Netflix en Amazon ook bijdragen aan Vlaamse producties. Officieel klonk dat nogal zwaar, in de praktijk was het gewoon Marco Borsato en Rob de Nijs spelen als Vlaamse producties. De VRM had immers nog nooit gezegd dat ze daarmee niet akkoord waren, dus waren ze wel akkoord!
Natuurlijk had de minister ook een persbericht verspreid over die Vlaamse fictie. Hij had er laten bij zetten dat de Glamour Boy uit Cannes bereid was tot interviews. De agenda van de minister zou dan ook nog te volgen zijn op zijn website. Kolder en Klodder hadden onmiddellijk tientallen aanvragen gekregen, de meeste uit de sector van lokale radio. Die lokale aanvragen werden echter eerst behandeld door een professionele vakjury van dossierbehandelaars CJM, daarom stond de ministeriële agenda al sedert begin mei leeg! Gelukkig had Svengaboy zelf een plan B.
Professionele amateur
Tijdens een uitgebreide trappistenvergadering met de wielertoeristen, in Brasserie Le Central in Jette, was het idee ontstaan om ook nieuwe Vlaamse fictie in Brussel te maken. De minister was zelf een professionele amateur, die onlangs nog ervaring had opgedaan tijdens een trouwfeest in zijn gezin. Zijn zoon was toen getrouwd met zijn schoondochter, en Svengaboy was erin geslaagd om ze alle twee, tegelijkertijd, in beeld te krijgen. Zo’n prestatie was toch een toegangsexamen tot hogere producties? Hij moest en zou nog verder gaan!
Art-Deco
In een overmoedige bui was hij daarna nog op de koepel van de basiliek van Koekelberg gekropen, met alle bijhorende risico’s, want daar werd wel eens de Bende van de Koepel gesignaleerd. “We zijn hier” zei de minister die voor de gelegenheid de rol van selfie-presentator waarnam. “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet” vervolgde hij verder. Er kwamen vele vragen over gewicht, hoogte en grootte, doch niemand kon het raden. “Het is een ambassadeur van art-deco” zei de minister, die er nog aan toevoegde dat de koepel van de basiliek evenveel woog als de Eiffeltoren alleen.
In paniek vroegen de meesten zich al af of Geert Boulet weer een nieuwe uitdaging was aangegaan. Het bleek echter om een strikvraag van de minister te gaan. Toen hij het filmpje op Facebook plaatste zette hij er immers bij dat die koepel niet evenveel, doch 4 x zoveel woog als de Eiffeltoren. Zo was meteen duidelijk hoe de Beauty Contest was verlopen! Er had echter nog niemand gereageerd, en dan was het toch hoogtijd om de Vlaamse fictie promotie te geven? Natuurlijk had hij behalve subsidies ook een echte sponsor nodig, daarom stelde hij Studio 100 vooraf al een compensatie voor, met een interview in Gert Late Night.
Pseudo-live
De meeste media bedoelen tegenwoordig met live dat een programma op dat ogenblik wordt uitgezonden, niet dat het dan ook echt wordt gemaakt. Het is tegenwoordig eerder pseudo-live allemaal, daarom duiken er in de feestmaand wel eens foto’s op van oudejaarsfeestjes, die een paar weken later nog moeten gebeuren! Zo ook Gert Late Night, dat programma zou eigenlijk Gert Vroeg na de Noen moeten heten, want het wordt na de middag ingeblikt. Antwerpen is echter nog steeds één groot roddelcafé, het lekte dan ook snel uit dat Svengaboy die namiddag zou aanmeren in de schaduw van het Mas.
DAB-radio
Sedert de strijd om de seniorenradio had de minister zich niet meer in Antwerpen laten zien. Reden te meer voor internetradio ZZRock om die dag niet alleen de hulp van Radio Totaal in te roepen, maar ook die van Svengaboy om hun programma die avond vol te krijgen. De place to be was Hard Rock Café Antwerpen, natuurlijk gratis inkom, om een kans op latere subsidies open te houden! “Ik vind radio zo een belangrijk medium dat ik het in de auto en op kantoor altijd opzet” zei Svengaboy. Dat waren toch opmerkelijke woorden van een minister van Media?
“Heeft u zelf al een DAB+ radio?” vroeg de presentator van dienst. Een verkeerde vraag, want de enige radio die hij had was een geschenk dat hij als ambtenaar niet mocht ontvangen. “Als we de verkopers meekrijgen zullen we binnenkort reclame gaan maken voor de nationale zenders op DAB+” antwoordde de minister. Hij was daarmee even vaag als het plotse verdwijnen van Stefan Ackermans in de ochtend van Nostalgie. Er werd meteen een bericht verspreid over een mogelijk rondlopende, verwarde man. Gelukkig voor zichzelf dook de radioman een dag later weer op, niet via televisie op ZES, maar via de website van Nostalgie zelf.
Kunstkenner
Op dat ogenblik ging Svengaboy live de boot in met James en Gert. Het voorprogramma was een dag eerder al geweest met voetbalster Radja Nainggolan, kwestie van een sfeer van sterren onder elkaar te creëren. “Bent u een kunstkenner?” vroeg Gert. Natuurlijk was hij een kunstkenner, hij had toch net alle kitsch uit de radiowereld gekieperd? “De laatste vier jaren wel” zei de minister echter voorzichtig. Hij had ooit nog iemand in de commissie media geantwoord dat hij al lang genoeg in de politiek zat om niet in een valletje te trappen. De minister legde verder uit dat de Vlaming eigenlijk minder in cultuur steekt dan wat hij al teveel vindt, en dat het daarom gerust nog iets meer mocht zijn!
Of de minister wist wie het schilderij had gemaakt, vroeg Gert. “Excentriek” zei de minister, een standaard antwoord om niks te zeggen, en zeker niks verkeerd. Bovendien had hij net in het WTC in Brussel een hoop schilderijen gezien van Jan De Cock, die verliet de hoofdstad omdat Sint Lucas de stekker uit zijn plannen had getrokken. Het schilderij bij Gert Late Night bleek van Rob Van Audenhove en Herman Brood te zijn. Een dubbele meerwaarde, omdat de kluizenaar Rob daarmee terug opdook en de Nederlandse zanger weer even springlevend werd. Het waren toch sprekende voorbeelden van echte Vlaamse fictie?
Waarom nog wachten?
De drukke week sloot nog af met een uitnodiging voor een Casual Friday in Bar Monk in Brussel, daar waar ooit Radio Panik zat en nu volgens eigen aankondigingen ooit Sprekende Ezels. “Het kan niet juister verwoord worden” hoorde DJ Terriër mompelen op een tiental plaatsen tegelijk in het radioveld. Er waren nog heel wat wachtenden op erkenningen, en die vrijdag was het weer niks geworden op de radiolotto, de minister had duidelijk andere zaken in zijn hoofd. “Sedert Cannes heeft die eigenlijk nog niet veel anders gedaan dan dikwijls gefeest” zei Kolder, die vond dat minister zijn daarom helemaal geen zwaar beroep was.
“Waarom nog wachten om te feesten” stuurde Svengaboy net op dat ogenblik vanuit de Monk. Een dag later zond Nainggolan dezelfde woorden naar zijn collega’s bij de Rode Duivels. Zij hadden wel een erkenning gekregen van de bondscoach maar hun uitzending tegen Portugal stelde niet veel voor. Daarop dook Radja in zijn Ferrari en verdween richting eeuwige roem. ‘Ni zievere, spééle’ brulde Raymond Goethals nog vanuit zijn eeuwige rustplaats. ‘Het zal mij worst zijn’ dacht Radja, hij droomde er al van om die avond te scoren zoals hij tegen James had gezegd in bed. Dat moest echter niet in de gazet komen!
